یورش سیاسی به دین مداری و انقلابی گری دولت یازدهم به چه بهایی؟

 طی این روزها که عزاداری سالار شهیدان امام حسین (علیه السلام) مهمترین وجه انسجام دینی مردم ایران و بسیاری از کشورهای مسلمان بوده است، شماری با اهداف سیاسی، هویت دین مدارانه مسوولان اجرایی کشور را زیر سوال برده اند؛ همچنان که پیش از این انقلابی گری دولت یازدهم را هدف قرار داده بودند.

روزها و شب های محرم فرصتی است تا شیعیان و دوستداران اهل بیت در سراسر جهان با یادآوری حماسه حسینی و گرامیداشت آن، فلسفه قیام عاشورا را درک کنند و آن را با توجه به شرایط امروز جامعه و جهان دریابند و در اندیشه و عمل خود به کار بندند. بیشترین بار مسوولیت آگاهی بخشی به جامعه در زمینه اهداف فرامکانی و فرازمانی قیام عاشورا بر دوش علما، مبلغان و راویان مصائب اهل بیت در کربلا است؛ مصائبی که خاندان پیامبر اسلام، 1377 سال پیش با هدف اصلاح آیینش آن را پذیرا شدند.

به رغم اهمیت و سنگینی این مسوولیت، امسال نیز مانند سال های اخیر اقلیتی مراسم عزای حسینی را عرصه ای برای پیگیری اهداف و اغراض سیاسی خود دیده و مسوولان اجرایی کشور را هدف هجمه هایی بی امان قرار دادند. نکته قابل تامل اینکه بیشترین مخالف خوانی ها از سوی شماری صورت گرفت که همزمان با هدف قرار دادن مسوولان نظام اسلامی، سیره اهل بیت، واقعیت ها و آموزه های دینی را زیر سوال برده و حتی بعضا مدعی فحاشی ائمه اطهار شدند.

رویکردهای ستیزه جویانه معارضان دولت که زیر پوشش انتقاد، سخت ترین، ناراست ترین و غیرمنصفانه ترین ادعاها و هجمه ها را متوجه مسوولان کشور ساخته است، طی روزهای گذشته نمود و شدت بیشتری یافت و برگزاری مسابقه فوتبال تیم های ملی ایران و کره جنوبی نشانه ماهیت غیردینی و حتی دین گریزانه این مسوولان مطرح شد. در برابر، نمایش عمق احترام و پایبندی به مناسک مذهبی و سوگ اهل بیت نزد ده ها هزارتنی که روز سه شنبه بیستم مهرماه در ورزشگاه آزادی گردآمدند، نشان داد ادعاها و تبلیغات مطرح شده از سوی دلواپسان دین مداریِ مردم و مسوولان تا چه حد بی پایه بوده است.

در این میان، بخش مهمی از مطالب مطرح شده معطوف به زیرسوال بردن انقلاب گری مسوولان و شاکله دولت بوده و مدعیان پایبندی به اصول و آرمان های اصیل انقلاب، خروج کشور از وضعیت تنگناهای بین المللی و احقاق حقوق ملت ایران در فرایند مذاکرات و توافق هسته ای را سند انحراف مسوولان از بایسته های انقلابی گری می انگارند. همچنین فسادستیزی دولت برای مقابله با ویژه خواری های سال های گذشته، حیف و میل منابع ملی، پرداخت های غیرمتعارف، تخلفات شهری در واگذاری املاک و ... دولت را نزد این مدعیان در جایگاه متهمِ بی توجهی به عدالت اجتماعی و ترویج اشرافی گری قرار داده است.

ایجاد چالش های هویتی از راهِ هدف قراردادن انقلابی گری و دین مداری دولت یازدهم در حالی صورت می گیرد مسوولان اجرایی کشور و در راس آنان رییس جمهوری، افزون بر سوابقی روشن در سال های مبارزه با رژیم ستم شاهی، بهترین کارنامه را در دوره دفاع مقدس و سپس مدیریت حساس ترین نهادهای کشور بر جای گذاشته اند و طی سه سال گذشته نیز عملکرد دولت با تایید رهبری، علما و مراجع شاخص کشور همراه بوده است. به رغم این واقعیت های انکار ناپذیر، مدعیانی که به مدت یک دهه در برابر بی توجهی های آشکار به شعائر دینی و اصول انقلابی، به واسطه مطامع سیاسی زبان در کام فروکشیده بودند، اینک سعی دارند بر پیشینه و عملکرد دولتمردان تدبیر و امید خدشه وارد آورند.

از دید برخی ناظران، مهمترین دلیل پیگیری فرایند ستیزش فرهنگی و دینی با دولت، موفقیت های آن در عرصه های گوناگون سیاسی و اقتصادی است. همدلی و حمایت بسیاری از چهره ها، گروه ها و جریان های اصیل انقلابی از کارنامه عمل مسوولان دولت یازدهم و پرهیز این مسوولان از تشتت و درگیری های بی حاصل سیاسی، طی سه سال گذشته ضمن ایجاد نوعی انسجام ملی در کشور، مخالفان خودهمه پندار را به حاشیه رانده و همچنین برکناری از اقبالِ مردمی، واکنش شدید آنان را به همراه داشته است.

دولت یازدهم همچنین از زمان تصدی امور اجرایی، در حوزه روابط خارجی، برنامه ریزی اقتصادی در جهت رشد و توسعه و رفع چالش هایی چون تورم افسارگسیخته و اداره امور کشور با حداقل درآمدهای نفتی به شهادت آمار و ارقام مستند و تایید کارشناسان مطلع داخلی و خارجی عملکردی قابل قبول را به نمایش گذاشته و بهانه ای قابل توجه را برای منتقدان برجای نگذاشته است. از این رو، تهاجم هویتی از راه کلی گویی، شعارپراکنی و طرح ادعاهایی بدون شاخص به عنوان گریزگاهی مورد توجه مخالفان دولت قرار گرفته تا اغراض و اهداف سیاسی خود را در آستانه بزنگاه های مردمسالارانه ای چون انتخابات ریاست جمهوری به تحقق نزدیک سازند؛ رفتاری که خود به نوعی موید عملکرد مطلوب دولت در تحقق وعده ها و محکی بر استواری گفتمان انقلابی و دینی مسوولان دولت یازدهم است.

آخر سخن اینکه ایجاد فضای همدلی و همکاری در راستای حرکت به سوی آرمان های نظام مقدس جمهوری اسلامی که در اندیشه های امام راحل و رهنمودهای رهبری انعکاس یافته، امروز به شکل مهمترین پیش نیاز توسعه و پیشرفت و بی اثر کردن تهدیدهای خارجی و داخلی پیش روی کشور خودنمایی می کند؛ پیش نیازی که اگر امروز به استحکام و اقتدار نظام از گذرگاه همبستگی دینی وملیِ ارکان و دلسوزان نظام منتهی نشود، بی شک آسیب هایی عمیق بر جای خواهد گذاشت. البته این به معنای رد ضرورت نقد و نقادی و ارایه بازخورد واقعی از عملکرد مسوولان در جهت اصلاح فرایندهای تصمیم سازی و اجرا نیست بلکه ناظر بر ناشایستی تخریب آنان است که موضع دلسوزان را تضعیف و مخالفان نظام را شادمان خواهد ساخت.