شاید تصور کنید که زندگی مدرن باعث اختلال در خواب شما شده، اما با تصور شیوه خواب فضانوردان در مدار زمین احتمالا نظر خود را تغییر خواهید داد.
شاید تصور کنید که زندگی مدرن باعث اختلال در خواب شما شده، اما با تصور شیوه خواب فضانوردان در مدار زمین احتمالا نظر خود را تغییر خواهید داد.روزنامه واشنگتن‌پست اخیرا مصاحبه‌ای با ارین فلین اوانز، رئیس مرکز تحقیقات خواب ناسا انجام داده و جزئیاتی از تمهیدات این مرکز برای استراحت بهتر فضانوردان در شرایط بی‌وزنی فضا در مدار زمین را ارائه کرده است.
به گزارش کلیک،در شرایط بی‌وزنی فضا احتمال برخورد دستهای آویزان فضانورد به صورت آنها در زمان خواب وجود دارد. برخی فضانوردان بصورت شناور در محفظه فضاپیما می‌خوابند اما بیشتر آنها کیسه‌های خواب ویژه‌ای در اختیار دارند.
فضانوردان ایستگاه فضایی بین‌المللی برای خواب دارای اتاق‌های انفرادی کوچکی شبیه به تابوت هستند که می‌توانند در داخل آنها، خود را به دیوار ببندند و شرایط فشار به سطح توسط کمرشان در زمان خواب را شبیه‌سازی کنند.
اما برنامه‌ریزی برای خواب چگونه صورت می‌گیرد؟ فرآیند ورود به کیسه‌های خواب برای استراحت، تنها بخش چالش‌برانگیز جریان نیست. مفهوم شب و روز در فضا به طور کلی معنای خود را از دست می‌دهد. برای مثال در ایستگاه فضایی هر ۹۰ دقیقه یک طلوع و غروب خورشید اتفاق می‌افتد و ساعت شبانه‌روزی بدن نمی‌تواند با آن سازگار شود.
تمهیدات ویژه ناسا برای این محیط، استفاده از طول موج‌های مختلف به منظور تنظیم ساعت بدن فضانوردان است. در این حالت، نور آبی که تشبیهی از آسمان آبی است، برای بیدار و هشیار شدن فضانورد استفاده شده و نور قرمز نشانگر زمان استراحت و خواب است.
از جمله چالش‌های مرکز تحقیقات خواب ناسا، مدار مریخ است که از مدار زمین طولانی‌تر است. در ماموریت‌های آینده سرنشین‌دار به سیاره سرخ، فضانوردان باید هر روز ۳۹ دقیقه بیشتر از زمین بخوابند. آزمایشات ناسا نشان داده افرادی که ساعت خواب طولانی‌تر دارند، بهترین انتخاب‌ها برای سفر به مریخ هستند.
ارسال نظر
