اختلافی که دودش به چشم ورزش ایران می‌رود

اختلاف وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک به قدری آشکار شده است که کیومرث هاشمی روز گذشته در جلسه وزیر ورزش با روسای فدراسیون ها شرکت نکرد تا نشان دهد این اختلاف عمیق‌تر از این حرف‌هاست و اگر مسئولان این موضوع را جدی نگیرند ورزش ایران به راحتی تعلیق می شود.

 این روزها اختلاف کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش به قدری عمیق شده‌ است که در نشست روز گذشته وزیر با روسای فدراسیون‌ها کیومرث هاشمی حاضر نشد در این جلسه شرکت کند. در این نشست مقرر شد فدراسیون‌های ورزشی ایران در اسرع وقت نسبت به ارسال متن اساسنامه منطبق با منشور المپیک و قوانین داخلی کشور (با رعایت اصل استقلال) اقدام کنند و نامه ای هم به امضای روسای فدراسیون های ورزشی رسید مبنی بر اینکه دولت در امور آنها دخالت نمی کند بلکه آنها را تنها حمایت می کند.

ماجرا از کجا آغاز شد؟

همه چیز از نامه کمیته بین المللی المپیک (IOC‌) به فدراسیون‌های ورزشی ایران شروع شد؛ طبق منشور المپیک فدراسیون‌ها یک نهاد غیردولتی محسوب می شوند و دولت حق هیچ‌گونه دخالتی در امور آنها ندارد. به همین منظور کمیته بین المللی المپیک هم نامه ای به روسای فدراسیون های ورزشی ایران ارسال کرد مبنی بر اینکه اساسنامه آنها باید شفاف‌سازی شود و در آن این امر مشخص شود که آیا دولت ایران در امور فدراسیون ها دخالت می کند یا خیر. البته این نامه هم به کمیته ملی المپیک ارسال شد تا مسئولان فدراسیون جهانی اطمینان حاصل کنند که قوانین در ایران طبق منشور المپیک پیش می رود یا خیر؟!

کمیته ملی المپیک هم همواره به پیروی کشورها از قوانین کمیته بین المللی المپیک تاکید داشته و این اولین بار نیست که کمیته ملی المپیک از این موضوع احساس خطر می کند چرا که کمیته بین المللی المپیک در این موضوع جدی و قاطعانه برخورد می کند و کشورهای دیگر و از جمله کشور خودمان در چند رشته ورزشی در سال های پیشین به دلیل همین موضوع (دخالت دولت در امور فدراسیون‌ها) تعلیق شده است.

ایراد اساسنامه فدراسیون های ورزشی در کجاست؟

ماده 10 اساسنامه فدراسیون های ورزشی می گوید: «قبول استعفا و برکناری رئیس فدراسیون به تشخیص رئیس سازمان‎ تربیت بدنی یا پیشنهاد مجمع و موافقت ایشان صورت می‎پذیرد.» در واقع این ماده می گوید که رئیس فدراسیون یک کارمند محسوب می شود و رئیس سازمان تربیت بدنی که هم اکنون وزیر ورزش است رئیس آن کارمند محسوب می شود و هر زمانی که بخواهد اجازه عزل و برکناری او را دارد. در واقع این ماده اساسنامه به قانون رئیس و مرئوس اشاره دارد.

این موضوع با منشور کمیته بین المللی المپیک در تضاد است و از نظر آنها این بند اساسنامه گواه دخالت دولت ایران در امور فدراسیون های ورزشی است.‌ کمیته بین‌المللی المپیک در قانون عنوان می‌کند رئیس فدراسیون باید به رئیس مجمع بدل شود و قدرت عزل نصب باید از وزیر ورزش گرفته شود.

البته تبصره ۲ ماده ۱۵ اساسنامه فدراسیون‌های ورزشی ایران هم عنوان کرده است: «مدیر کل استان به جای رئیس فدراسیون، ریاست مجمع استانی را بر عهده بگیرد و رئیس فدراسیون به عنوان نایب رئیس وی، در مجامع حضور پیدا کند»؛ این بند هم تضاد آشکار با قوانین منشور کمیته بین المللی المپیک دارد. شاید به همین دلیل بود که کیومرث هاشمی رئیس کمیته ملی المپیک بهمن ماه گذشته نامه ای به معاون اول رئیس جمهور نوشت تا وی را در خصوص عواقب غیر قابل جبران این اقدام آگاه کند.

سرنوشت پیش نویس اساسنامه ورزش به کجا کشیده شد؟

با روی کار آمدن کادر فعلی وزارت ورزش، اصلاح اساسنامه فدراسیون‌ها و آیین‌نامه‌ها در اولویت قرار گرفت و برای آن هم پیش‌نویسی تهیه شد که البته تا به امروز مسکوت مانده و خبری از آن نیست. به هر روی این اختلاف و زخم کهنه باز هم سرباز کرد و اختلاف این دو نهاد علنی‌تر از گذشته مطرح شد چرا که اگر نبود، حداقل کیومرث هاشمی روز گذشته در جلسه روسای فدراسیون های ورزشی با وزیر ورزش شرکت می کرد و برای این موضوع راه چاره ای پیدا می کردند.

به هر روی امید می‌رود که وزارت ورزش پیش‌نویس اساسنامه‌ای را تهیه کند که مطابق منشور کمیته بین المللی المپیک باشد و اساسنامه پر از دخالت آشکار وزارت ورزش در امور فدراسیون ها نباشد. اختلاف عمیق این دو نهاد تنها آینده ورزش ایران را خدشه دار می کند بنابراین مدیران باید هر چه زودتر طرحی نو دراندازند، طرحی که هم منافع داخلی را تامین کند و هم با قوانین بین المللی منافات نداشته باشد.