خانم معلم! آقای معلم! نام بچه ها را بپرسید ولی سؤال درباره شغل پدر در جمع ضرورتی ندارد. چه بسا اساسا پدری نداشته باشد یا با پدر زندگی نکند یا به شغل پدر افتخار نکند یا بچه ها با جزییات آن شغل آشنا نباشند و تحقیر کنند و کودک را بیازارند...
با شروع مهرماه حال و هوای مدارس بر جامعه حاکم است. امروز عملا دومین روز سال جدید تحصیلی است و معلمان تازه و دانش آموزان جدید این روزها را به آشنایی می گذرانند.معمولا بچه ها برمی خیزند و خود را معرفی می کنند. برخی از معلمان اما از دانش آموزان می خواهند شغل پدر خود را هم بگویند.
اطلاع مدرسه و معلم از شغل پدر و این که پدر او در قید حیات است یا نه یا تنها با مادر یا با ناپدری زندگی می کند البته مفید است و به درک بیشتر معلم از وضعیت روحی و اخلاقی محصل کمک می کند اما این که کودک یا نوجوان در حضور دیگران برخیزد و بگوید پدرش میوه فروش است یا پزشک و بساز و بفروش است یا راننده تاکسی موجه نیست و به خاطر شغل پدر در معرض قضاوت دیگران قرار می گیرد بی آن که نقشی در شغل او داشته باشد بچه ها به جای ارج نهادن به هر فعالیت شرافت‌مندانه مشاغل را تفکیک می‌کنند.
خانم معلم! آقای معلم! نام بچه ها را بپرسید ولی سؤال درباره شغل پدر در جمع ضرورتی ندارد. چه بسا اساسا پدری نداشته باشد یا با پدر زندگی نکند یا به شغل پدر افتخار نکند یا بچه ها با جزییات آن شغل آشنا نباشند و تحقیر کنند و کودک را بیازارند...
ارسال نظر
