کیانوش رستمی در چه صورت دست خالی برمی‌گشت؟

کیانوش رستمی در شرایطی قدم به المپیک ریو گذاشت که تنهایی تمرین کردن، او را زیر ذره بین قرار داده بود و همه منتظر بودند تا ببیند داستانش چه پایانی دارد. او در شبی که رکورد جهان و المپیک را شکست  و بر روی سکوی قهرمانی قرار ایستاد، چراغ مدال‌آوری کاروان ایران را نیز روشن کرد.


رستمی به گفته خودش ریاضت زیادی را در این مدت تحمل کرده است و در شرایطی که رقابت سختی را با حریف چینی‌اش برای گرفتن مدل طلا داشته بسیار مطمئن بوده که می‌تواند از پس وزنه 217 کیلوگرم آید.

در ادامه گفتگو با رستمی را می خوانید:

-برنامه‌ای که برای خود در رقابت دسته 85 کیلوگرم داشتید، به چه صورت بود که کاملا خونسرد بر روی تخته می‌آمدید؟

من در تمرینات سختی‌های زیادی را تحمل کردم. می‌دانید که اگر کسی مقابل وزنه‌بردار قرار بگیرد، او نمی‌تواند وزنه بزند اما زمان تمرین تمام نفرات را از جلوی تخته بقیه ملی‌پوشان دور می کردند تا به آنها آسیبی نرسد و مقابل تخته من قرار می‌دادند. ریاضت زیادی را تحمل کردم و از این‌رو توانستم قدرت تمرکز خود را بیشتر کنم. در روز مسابقه نیز با تمرکز بالا و کاملا خونسرد وزنه‌ها را انتخاب کردم. واقعا وزنه‌های حرفه‌ای را انتخاب کردم و شاید اگر مربی داشتم یا کسی دیگر برایم وزنه می‌گرفت، دست خالی برمی‌گشتم.
 

- از ترفند حریف چینی خبر داشتید که قرار است چه برنامه‌ای را پیاده کند؟
بالاخره چند سال در دسته 85 کیلوگرم رقابت کرده‌ام و می‌توانم رقبای خود را شناسایی کنم، به گونه‌ای که از آنها شکست نخورم. در سال‌های گذشته کار دست خودم نبود و نمی‌توانستم جدول را تحت تاثیر خودم قرار بدهم. اما در المپیک ریو تمام کار دست خودم بود و با برنامه‌ریزی حرفه‌ای که داشتم وزنه‌های خوبی انتخاب کردم در کنار آن تمرکزم را نسبت به وزنه زدن نیز از دست ندادم.


- وزنه 217کیلوگرم سرنوشت ساز بود. مطمئن بودید که می‌توانید این وزنه را بزنید؟
مطمئن بودم که حداقل 10 کیلوگرم بالاتر از آن را می‌توانم بزنم. این حالت که زیر وزنه می‌نشستم و بعد بلند می‌شدم تا وزنه را بزنم به این دلیل بود که وزنه از دستم جدا نشود. حرکت اول دوضرب نیز خطا نبود اگر وزنه جدا می‌شد خطا بود که واقعا این اتفاق نیفتاد. با این حال داور چراغ قرمز داد و باید به رای داور احترام بگذاریم. شاید من زیر وزنه هستم نتوانم درست تشخیص بدهم و ممکن است واقعا خطا باشد. با این حال خدا را شکر دو حرکت بعدی خود را از دست ندادم و توانستم علاوه بر کسب مدال طلا، رکورد جهان و المپیک را نیز بشکنم. فکر می‌کنم سومین وزنه‌بردار در ایران باشم که بیش از یک مدال المپیک دارد. من خیلی سختی کشیدم و با کمک خدا و دعای مردم توانستم مدال طلا بگیرم و دل مردم را شاد کنم.

 

- بازتاب قهرمانی و رکورد شکنی‌تان در ایران و جهان راضی کننده بوده است؟
بازتاب زیادی داشت. این اتفاق در دنیا خیلی صدا کرد و اکنون من را به عنوان یک وزنه‌بردار شش‌دانگ که مربی خودم بوده‌ام، می‌شناسند. در دنیا تاکنون کسی نبوده که با برنامه خود بتواند قهرمان المپیک شود و مسلماً این مهم است که ایرانی‌ها بدون مربی هم می‌توانند بهترین باشند.

- کیانوش رستمی با آغاز تمرینات، دوباره روال گذشته را دنبال می‌کند و اگر با تنها تمرین کردن او مخالفتی شود، چه کار خواهد کرد؟
هر کسی مخالفت کند، با این کشور مخالفت کرده است و ایرانی نیست. اصلاً من با چنین آدم‌هایی دهان به دهان نمی‌گذارم که بخواهند در مورد زندگی شخصی من تصمیم گیری کنند.
 

- فکر می‌کنید رییس فدراسیون نیز مانند قبل از شما حمایت کند؟

علی مرادی انسان بزرگی است و من به نظر او احترام می‌گذارم.

- اولین مدال کاروان را باید شما می گرفتید، از این جهت چقدر فشار روانی بر روی خودتان احساس می‌کردید؟
به نظرم هر کس دیگری بود که باید اولین مدال کاروان را می‌گرفت، نمی‌توانست چنین نتیجه ای کسب کند. در المپیک لندن نیز اولین مدال کاروان را من گرفتم و در ریو نیز دوباره این اتفاق تکرار شد. در المپیک های قبلی چه کسی توانسته این کار را انجام دهد؟ همه قربانی شدند و کنار رفتند.


- نظری در مورد جوایز دارید؟
هنوز که چیزی ندادند و حالا باید دید چقدر وعده‌ها عملی می‌شود. فدراسیون قبل از آغاز بازی ها اعلام کرده بود یکی از بانک‌ها به دارندگان مدال طلا یک دستگاه سانتافه می‌دهد و من نیز بر روی این موضوع حساب کردم. البته آقای مرادی انسان بزرگی است و پیگیر خواهد بود تا ذهن ورزشکارش درگیر مسئله خاصی نشود. باید از وزیر ورزش و جوانان ، آقای سجادی و رییس کمیته ملی المپیک هم تشکر کنم که من را از لحاظ روحی حمایت کردند. می‌دانم که آنها ورزشکاران مدال آور خود را فراموش نمی‌کنند.


- مدال کدام یک از اعضای کاروان بیشتر خوشحالتان کرد؟
من از مدال تمام ورزشکاران خوشحال شدم اما مدال طلا سهراب مرادی خیلی خوشحالم کرد. به طوری که خودم به زور مدال را به دهانش بردم تا عکس بگیرد. البته از اینکه مدال طلای قاسم رضایی در المپیک لندن به برنز تبدیل شد، خیلی ناراحت شدم.


- روس‌ها پیام تبریک زیادی برای شما فرستادند؟
بلی. من با تمام آنها دوست هستم و بعد از مسابقه به من تبریک گفتند. واقعا از اینکه در المپیک نبودند، ناراحت شدم اما اتفاقی بود که رخ داده و نمی توان کاری کرد.