مهسا جاور: وجدانم راحت است

مهسا جاور درباره رقابت خود در المپیک می‌گوید: تا به حال تا این حد به خودم فشار نیاورده بودم. تمام عضلاتم گرفته بود و حالم بد شده بود. به‌ حدی حالم بد بود که حتی نتوانستم با گزارشگران صداوسیما صحبت کنم. وجدان راحتی دارم زیرا تمام تلاشم را کردم.

 با گذشت چند روز از رقابت‌های المپیک ٢٠١٦، نمایندگان ورزش ایران هنوز نتوانستند موفقیت چندانی در این مسابقات به ‌دست آورند. یکی از این نفرات مهسا جاور، تنها قایقران بانوی ایرانی حاضر در المپیک بود که نتوانست به فینال برسد و خیلی زود از دور رقابت‌ها کنار رفت.

این بانوی قایقران معتقد است تنها یک ثانیه‌ برای حضور در فینال کم آورده و تمام تلاشش را برای رسیدن به موفقیت انجام داده است. البته جاور از تجربه حضور در المپیک به‌عنوان گامی رو به جلو در زندگی ورزشی‌اش نام می‌برد. مهسا جاور که بعد از رقابت شانس مجدد به شدت اشک می‌ریخت، قول مدال المپیک ٢٠٢٠ را می‌دهد. در ادامه گفت‌وگوی خبرنگار «شهروند» را با مهسا جاور که هم اکنون در دهکده بازی‌های المپیک در ریودوژانیرو به سر می‌برد را می‌خوانید:

چه شد که به مرحله نهایی صعود نکردید؟

از لحظه‌ای که مسابقه آغاز شد و پاروهای قایقم به حرکت در آمد، لحظات جالبی برای من رقم خورد. مسابقات المپیک از آن چیزی که فکر می‌کردم خیلی سخت‌تر بود. سطح مسابقات به‌حدی بالا بود که اگر ثانیه‌ای غفلت می‌کردید، رقبا شما را جا می‌گذاشتند و عقب می‌ماندید. البته درعین حال که مسابقات سنگین و سختی بود، تجربه فوق‌العاده‌ای برایم رقم خورد و با آن چیزی که فکر می‌کردم متفاوت بود.

قرعه‌کشی در روند نتیجه‌گیری تأثیرگذار بود؟

قطعا قرعه‌ای که می‌خواستم برای من بیرون نیامد. به مشکل‌ترین قرعه برخورد کردم، به‌گونه‌ای که انگار در فینال مسابقات جهانی بودم. فشار و سطح مسابقات قابل کنترل نبود. سعی‌ام را کردم که بتوانم موفق شوم اما سطح حریفانم خیلی بالا بود و به هیچ عنوان قابل مقایسه با یکدیگر نبودیم، اگرچه فاصله خیلی نزدیکی داشتیم.

چه احساسی از رویارویی با بهترین‌های دنیا دارید؟

همه کسانی که در المپیک ناکام می‌مانند، اغلب ناراحت هستند و حال خوبی ندارند اما این موضوع برای من صدق نمی‌کند زیرا توانستم با بهترین‌های جهان مسابقه دهم و همین موضوع برای من یک موفقیت محسوب می‌شود. این بازی‌ها به من یاد داد، ثانیه‌ها هستند که افراد را در هرحوزه‌ای از هم جدا می‌کنند. اگر یک‌ ثانیه بهتر بودم، شاید به فینال می‌رسیدم و مدال هم کسب می‌کردم.

این المپیک نکته خاصی داشت که بتوانید در المپیک آینده از آن استفاده کنید؟

قطعا قبل از این مسابقات استرس داشتم اما دیدم که با کمی تمرین بیشتر و نگاهی حرفه‌ای می‌توانم با آرامش قهرمان شوم. از همین الان قول می‌دهم در المپیک توکیو حضور پیدا کنم و قطعا نتیجه‌ای بهتر از این دوره کسب خواهم کرد. درباره این موضوع هیچ شکی ندارم.

از عملکرد خودتان راضی هستید؟

قطعا از خودم راضی هستم زیرا تا آن جایی که می‌توانستم تلاش کردم. بیشتر از این در من توانی وجود نداشت که کم گذاشته باشم. شاید اگر این تلاش با کمی تجربه همراه می‌شد، می‌توانستم نتیجه فوق‌العاده‌ای بگیرم اما خداراشکر می‌کنم که توانستم تا این‌جا پیش بیایم و در المپیک حضور پیدا کنم.

بحث امکانات و تجهیزات چقدر در عملکرد شما در المپیک تأثیرگذار بود؟

می‌توانم به جرأت بگویم که‌ درصد زیادی از ناکامی من به خاطر بحث امکانات بود. منظورم این نیست که کم‌کاری صورت گرفته است. اشاره من به بحث مقایسه با کشورهای دیگر است. آنها از نظر امکانات از من یک سروگردن بالاتر بودند. حق آنهاست که مدال کسب کنند زیرا از ما جلوتر هستند و عالی عمل می‌کنند.

تفاوت امکانات در چه مواردی مشهود بود؟

مثلا امکاناتی مثل قایق و پارو قابل مقایسه نبود. آنها بعد از مسابقه ریکاوری‌های خاص خودشان را داشتند؛ به این معنا که بدنشان بعد از مسابقه مانند روز اول شاداب و سرحال می‌شد. بعضی کشورها وسایل شخصی ورزشکارانشان مانند دوچرخه ثابت یا تشک ریکاوری را نیز به ریو آورده بودند. ورزشکاران دیگر به‌گونه‌ای از کشورشان به محل ریو آمده بودند که انگار از خانه‌ای ایده‌آل به خانه ایده‌آل دیگری منتقل شده‌اند. ما قطعا با چنین ورزشکارانی تفاوت‌های زیادی داریم.آنها روی ورزشکارانشان سرمایه‌گذاری‌های عظیمی کرده بودند و طبیعی هم است که بتوانند مدال کسب کنند.

از کشورهای آسیایی دیگر قایقرانی حضور داشت که از شما موفق‌تر باشد؟

هیچ قایقران آسیایی عملکردی مانند من نداشت. فقط یک کره‌ای بود که به اندازه من پیشروی کرد که آن هم به دلیل امکانات فوق‌العاده‌ای بود که در اختیار داشت.

دلیل جاری‌شدن اشک‌های شما بعد از پایان مسابقه چه بود؟

ناراحت بودم چون تا به حال تا این حد به خودم فشار نیاورده بودم. به‌گونه‌ای شده بودم که نمی‌توانستم از قایق بیرون بیایم. تمام عضلاتم گرفته بود و حالم بد شده بود. به‌ حدی حالم بد بود که حتی نتوانستم با گزارشگران صداوسیما صحبت کنم. با این حال وجدان راحتی دارم زیرا تمام تلاشم را کردم. فقط توانستم تا اسکله خودم را برسانم، مربی‌ام به کمک آمد زیرا توانی در بدن نداشتم.

    تا به اینجای مسابقات المپیک بانوان ما توفیق خاصی را کسب نکرده‌اند. فکر می‌کنید با این وضع در روزهای آتی موفقیتی حاصل شود؟

سطح مسابقات المپیک به هیچ عنوان قابل توصیف نیست و نمی‌توان درباره موفقیت در المپیک راحت صحبت کرد. رقابت به‌ حدی زیاد است که نباید ثانیه‌ای غفلت کنید چون همه چیز را واگذار می‌کنید. البته بانوان ما تا به اینجای کار نیز فوق‌العاده بودند و باید به آنها افتخار کنیم. در رشته تیراندازی و قایقرانی اگر به نتایج نگاه کنید، می‌بینید که خیلی از قهرمانان بزرگ دنیا هم حذف شده‌اند. حتی با ٤، ٥‌ سال تمرین کسی قهرمان المپیک نمی‌شود. من به بانوان ورزشکار ایرانی افتخار می‌کنم و امیدوارم در روزهای آینده افتخارات بیشتری کنند.

منبع: شهروند