چگونه گوینده خبر شویم؟

 گویندگی خبر را نمی‌توان صرفا یک حرفه و شغل دانست، چراکه در آن، استعداد و هنری خداداد نیز نهفته است.

این هنر، موهبتی است که در نهاد برخی افراد مستور مانده و باید این گوهر باارزش را در جوهر وجودی آنها کشف کرد و پرورش داد. جوانان بسیاری هستند که با شنیدن یا دیدن خبر گویندگان تلویزیون و رادیو به این شغل هنرگونه مشتاق می‌شوند و سوالات فراوانی برایشان پیش می‌آید که آیا آنها هم می‌توانند گوینده خبر شوند؟ آیا گوینده شدن شرایط، توانایی و سواد خاصی می‌خواهد؟ آیا مراکزی برای کشف استعدادهای آن وجود دارد؟ جام‌جم در مصاحبه با چند نفر از استادان و پیشکسوتان گویندگی خبر این سوالات را مطرح کرد تا رهنمودهای این افراد،چراغ راهنمایی برای مشتاقان فن، هنر و علم گویندگی خبر باشد.

تمرین، تمرین و تمرین

فواد بابان/ پیشکسوت گویندگی خبر

آموزشگاه‌هایی به صورت محدود و معدود در تهران راه‌اندازی شده‌اند که رشته گویندگی خبر را تدریس می‌کنند و آموزش می‌دهند. ضروری است چنین آموزشگاه‌هایی در شهرستان‌ها هم ایجاد شود یا مراکز صدا و سیما در استان‌ها همتی کنند تا جوانی که علاقه‌مند به حضور در عرصه گویندگی خبر است بتواند استعداد و توانایی خود را درک کند. استعدادها و صداهای نابی در شهرستان‌ها وجود دارند که باید کشف و در حوزه خبر به کارگرفته شوند.

یک دانشجوی گویندگی خبر باید دارای دو ویژگی ژنی و اکتسابی باشد. ویژگی ژنی به مجموع استعدادهای ذاتی و خدادادی گفته می‌شود مانند صدا و صورت خوب و مناسب و ویژگی‌های اکتسابی به مواردی اطلاق می‌شود که از طریق آموزش آکادمیک و مطالعه حاصل شود.

صدای بم برای گویندگی خوب نیست، چراکه دامنه رشد آن یک ربع است. همچنین صدای زیر هم دامنه کمی دارد و به یک ربع محدود می‌‌شود، اما صدای میانه صدایی مناسب برای گویندگی خبر است، چراکه از دامنه یک ربع بالا و یک ربع پایین برخوردار بوده و قدرت مانور بالایی دارد. صدای بم در آثار سینمایی و صدای زیر برای برنامه کودک مناسب است. لذا یک گوینده خوب باید با تمام پرده‌‌های آوایی و تکنیک‌های بلندی و زیری صدا آشنا باشد.

کسی که روی صدای خود تمرین کند و از صدای رسا و مناسبی برخوردار باشد نه تنها در استودیوی خبر، بلکه در زندگی فردی و اجتماعی نیز می‌تواند از آن استفاده کند. به عبارتی، مردم روی افرادی که دارای صدای رسا، سواد و سخنوری هستند بیشتر حساب می‌کنند. فن بیان در گویندگی خبر مجموعه‌ای از تکنیک‌های زبان بدن و زبان گفتار است. این فن به نوعی یک معیار و استاندارد برای بیان مناسب گویندگی است. لذا یک گوینده هر اندازه که در این حوزه مطالعه داشته باشد باز کم است و باید اطلاعات خود را همیشه به روز نگه دارد. گوینده‌ای که دستش به واسطه نداشتن مطالعه مستمر برای مخاطب رو شود دیگر نمی‌تواند اعتماد مخاطب را جلب کند. یک دانشجوی گویندگی باید دارای سه ویژگی رفتاری باشد. اول عشق، دوم عمل و سوم علم و مطالعه است. یک گوینده باید عاشق کارش باشد و این عشق را در عمل با حضور بموقع و انجام کار به نحو احسن نشان دهد. از این دو مهم‌تر، مطالعه و تمرین است. گویندگی یعنی تمرین، تمرین و تمرین. گوینده بدون مطالعه، گوینده نیست، چراکه گویندگی هم هنر است و هم فن.

در دوره‌ای برخی استادان گویندگی مانند آقایان افشار، سلطانی، حیاتی و بختیاری و برخی دیگر حضور داشتند و در کنار آنها و از بدحادثه، من هم کار گویندگی را شروع کردم و به عبارتی مردم لطف داشتند و مرا تحمل می‌کردند.

بیراهه زیاد و راه، اندک

استاد امیر نوری. مدرس و پیشکسوت گویندگی خبر

همان گونه که بسیاری از جوانان علاقه‌مند رشته بازیگری و نمایش هستند و برای یادگیری و ارضای علاقه خود به آموزشگاه‌های بازیگری می‌روند، برخی افراد هم دیده می‌شوند که علاقه‌مند مشتاق گویندگی خبر در رادیو و تلویزیون هستند.

گویندگی خبر علاوه بر استعداد ذاتی و جوهر خداداد که شرط نخست ورود به این عرصه است، الزامات دیگری هم می‌‌طلبد. برخورداری از اندام‌های صوتی سالم مانند لب، دهان، دندان، زبان، حلق، ریه و حنجره سالم به همراه آهنگ و تُن صدا از پیش‌شرط‌های ابتدایی برای گویندگی خبر است. شروط و ویژگی‌های دیگری نیز وجود دارد که جنبه اکتسابی دارند. اولین ویژگی اکتسابی یک فرد علاقه‌مند به فراگیری فنون و علم گویندگی خبر، آموزش صحیح دستور زبان و روان‌خوانی ادبیات فارسی است.

برای یک گوینده خبر، زبان فارسی تنها کلمات و جملات پشت سرهم نیست، بلکه هر حرف و کلمه دارای وزن و موسیقی و آهنگ است. یک گوینده خبر باید با وزن و موسیقی کلمات آشنا باشد تا بتواند از یک سو به بهترین شکل محتوا و پیام خبر را انتقال دهد و از سوی دیگر گوش مخاطب را شیفته آهنگ صدای خود کند نه این که او را خسته کند. سلامت این اندام یک حالت بالفعل است و برای بالقوه شدن آن فرد باید در دوره‌های آموزشی گویندگی خبر شرکت کند و جدیت داشته باشد.

فن بیان یکی از آموزش‌های مهم رشته گویندگی خبر است. این فن یعنی فراگیری اصول و قواعد بیان درست، یعنی بیان قاعده‌مند با معیارهای زبان فارسی. فن بیان به تعریفی یعنی موسیقی کلام فارسی. این فن باعث می‌شود ما از تمام یا بیشتر تارهای صوتی و حنجره خود بهره ببریم، آنها را پرورش دهیم تا به صدایی پُر و به اصطلاح کوک شده برسیم. فن بیان حتی درست نفس کشیدن گوینده را هنگام خبرخوانی تنظیم و تقویت می‌کند.

در گویندگی نیز مانند بسیاری از کارهای دیگر، بیراهه بیشتر از راه اصلی است. مشاهده می‌شود مدتی است سطح کیفی، گیرایی و توان جذب مخاطب از سوی گویندگان خبر کاهش یافته است. برخی گویندگان امروز تصور می‌کنند با چندماه خبرخوانی چه در کابین رادیو و چه در استودیوی تلویزیونی، گوینده ماهر و حاذقی شده و خود را مبرا از آموزش مستمر فنون گویندگی می‌دانند. یک گوینده وقتی خود را بی‌نیاز از آموزش و دانش‌اندوزی دید، بداند به پایان راه گویندگی خبر رسیده و بهتر است این شغل را کنار بگذارد.

گوینده باید متخصص باشد

حسین طالبی/ مدرس و پیشکسوت گویندگی خبر

گویندگی دارای شرایطی عمومی و اکتسابی است. ابتدا باید یک علاقه‌مند به این شغل شرایط عمومی و ذاتی‌ای مانند اندام گفتاری سالم و تن صدای خاص را داشته باشد. حنجره خاص به فرد کاراکتر می‌دهد. صدای خاص گوینده باید دارای شخصیت باشد. مسائل اکتسابی هم مانند تسلط به زبان فارسی، تلفظ درست هجاها، اوزان عروضی و قوافی، کنترل دم و بازدم و بسیاری دیگر توسط تمرین، آموزش و فراگیری حاصل می‌شود.

ضروری است استادان انتخاب استعدادهای گویندگی از همان ابتدا، افراد مستعد را براساس رنگ و جنس صدایشان به بخش‌های مختلف رهنمون شوند تا در آن بخش متخصص شوند. برخی صداها کاملا ورزشی است و برخی دیگر سیاسی و تعدادی به اخبار علمی شبیه است. تفکیک نادرست این استعدادها باعث لطمه دیدن آنها می‌شود. گوینده نیز باید در حوزه خود متخصص و با تمام اصطلاحات حوزه خود آشنا باشد تا بتواند اعتماد مخاطب را جلب کند.چندی پیش گوینده خبر اقتصادی، نام خانوادگی مدیرعامل برکنار شده بانک صادرات را آقای له‌له‌گانی خواند، در حالی که درست آن لَلَگانی است. همچنین سردبیران خبر باید صدای گویندگانی که بانشاط و انرژی بخش و به اصطلاح نارنجی و سبز است را برای اخبار صبح بگذارند و صدای‌های مخملی و آرامش‌بخش‌تر را برای بخش خبری شب انتخاب کنند. صدای خبری تُند و پرتحرک در اخبار شبانگاهی بیشتر روی اعصاب مخاطب قرار می‌‌گیرد و او را خسته و از خبر دلزده می‌کند.

ترس از میکروفن

ناهید تاج‌نیا/ مدرس و پیشکسوت گویندگی خبر

گویندگی خبر تنها به خواسته فرد منوط نمی‌شود، بلکه استعداد، سواد و دانش این کار هم لازم است. زمانی جوانان با استعداد و جویای شغل گویندگی را بعد از مراحل اولیه برای نظر و انتخاب نهایی پیش ما می‌فرستادند. ما این افراد را برحسب زنگ صدا و رنگ و جنس صدا تقسیم می‌کردیم که اغلب آنها برای بخش‌های تولید مناسب بودند، اما هر صدایی را نمی‌توانستیم برای خبر انتخاب کنیم.

هنرجویان گویندگی خبر با شروع به کار خود بیشتر دچار ترس از میکروفن می‌شدند. این ترس باعث لرزش صدا و به شماره افتادن تنفس آنان می‌شد که شنونده براحتی می‌توانست متوجه شود این گوینده از تجربه اندکی برخوردار است.

شغل گویندگی نیاز مبرم با آموزش مستمر دارد و هیچ فردی با شش ماه خبرخوانی نمی‌تواند ادعا کند گوینده شده است. حتی گویندگان با تجربه بالای 20 سال هم باید خود را به روز نگه دارند. همچنین ورزش مداوم برای گویندگان یک ضرورت است، چراکه ورزش باعث کنترل تنفس و سلامت اندام‌های گفتاری می‌شود.

معتقدم هر اندازه در انتخاب گویندگان خبر سختگیری و ظرافت‌های بیشتری در نظر گرفته شود گویندگان بهتر و با استعدادتری می‌توانند به این حوزه تخصصی ورود کنند.

منبع : جام جم آنلاین