اظهار نظر افراد توأم با مسئولیت پذیری آنان در قبال اظهاراتشان باشد. به عبارت دیگر نباید اجازه داد افراد با دید کاسب کاری و از سر فرصت طلبی صرفا به اقتضای منافع شخصی خود فضای سیاسی را ملتهب نمایند بدون آنکه مسئولیتی متوجه آنان باشد.
اظهار نظر افراد توأم با مسئولیت پذیری آنان در قبال اظهاراتشان باشد. به عبارت دیگر نباید اجازه داد افراد با دید کاسب کاری و از سر فرصت طلبی صرفا به اقتضای منافع شخصی خود فضای سیاسی را ملتهب نمایند بدون آنکه مسئولیتی متوجه آنان باشد.در جوامع توسعه یافته « شفافیت» در امور اجتماعی اصل پذیرفته شده ای است که بعضا بعنوان شاخص حکمرانی خوب از آن یاد می نمایند. « شفافیت در مسایل سیاسی» همان اندازه واجد اهمیت است که « شفافیت در مسایل اقتصادی» برای افکار عمومی اهمیت دارد. شفافیت موجب جلوگیری از سوء استفاده های احتمالی می گردد. با تاکید داشتن بر شفافیت امکان فرصت طلبی را از افراد سودجو و کاسبکار گرفته و مسئولیت پذیری افراد را در جامعه تقویت می نماییم.
به عبارت روشن تر٬ شفافیت رابطه مستقیمی با مسئولیت پذیری ٬ پاسخگویی و کارآمدی داشته و موجب کاهش فساد و فرصت طلبی افراد سودجو می گردد.
امروز که فیش های حقوقی نامتعارف تعدادی از مدیران علنی شده است اهمیت این موضوع بیشتر روشن می شود. افکار عمومی هم با هوشیاری تمام شفاف سازی در این حوزه را رصد می کند. بی شک حساسیت افکار عمومی یکی از مهمترین عوامل مقابله با فساد می باشد. اما این یک بعد ماجراست. شاید وجه مهم تر آن شفافیت در مسایل سیاسی باشد.
شفافیت در مسایل سیاسی بدین معناست که مواضع افراد روشن و به دور از شائبه فرصت طلبی باشد.
اظهار نظر افراد توأم با مسئولیت پذیری آنان در قبال اظهاراتشان باشد. به عبارت دیگر نباید اجازه داد افراد با دید کاسب کاری و از سر فرصت طلبی صرفا به اقتضای منافع شخصی خود فضای سیاسی را ملتهب نمایند بدون آنکه مسئولیتی متوجه آنان باشد.
همواره این ابهام وجود داشته که شخصی چون تاجگردون در چه چارچوب سیاسی قرار می گیرد؟ مواضع سیاسی ایشان با چه منطقی قابل فهم می باشد؟
تاجگردون ، تاجگردون ۴ سال در مجلس اصولگرا نماینده بود. در فراکسیون پیروان ولایت عضو بود. آنقدر مقبولیت فراکسیونی داشت که در رقابت با چهره لابی گر اصولگرایان یعنی مهندس محمدرضا باهنر توانست اعتماد اکثریت فراکسیون را به دست آورد.اما در محاسبه ای فراتر از فراکسیون صلاح را بر انصراف از ادامه رقابت دید.
با روی کار آمدن دولت تدبیر و امید و قدرت گرفتن اصلاح طلبان یادش آمد که محمد خاتمی از بزرگان کشور است و احترامش بر همه واجب!!!
ریاست کمیسیون برنامه و بودجه را با همین محاسبه گری به دست آورد و اي کاش اندکي از اين محاسبه گري را صرف بهبود مسايل اقتصادي کشور مي کرد .
در کشاکش میان لاریجانی و امثال کوچک زاده نگرانی بابت حمایت از رئیس قدرتمند و متنفذ مجلس نداشت . اما با ورود محمدرضا عارف و پیروزی لیست امید اگرچه در هیأت رئیسه فراکسیون امید قرار گرفته اما هنوز تا اعلام حمایت از یکی از دو گزینه ریاست مجلس یعنی آقایان دکتر لاریجانی و دکتر عارف عجله ای نداشت. جزء معدود افرادی بود که توانست از لیست امید به ریاست کمیسیون برسد. آیا تاجگردون بعنوان یک عضو هیأت رئیسه فراکسیون امید در ادامه راه با فراکسیون رقیب ائتلاف نموده است. آیا تاجگردون از جمله نمایندگانی است که با آقای دکتر عارف عکس یادگاری گرفته بود اما پشت صحنه با آقای لاریجانی به تفاهم رسید؟ و ده ها سؤالاتی از این جنس که متاسفانه به دلیل فقدان شفافیت امکان پاسخ دادن به آن مقدور نمی باشد.
آقای تاجگردون از یک سو به مجردی که سوژه ای به نام فیش های حقوقی در بیمه مرکزی پیدا شد و پس از آنکه رئیس کل وقت بیمه با اعلام استعفاء مسئولیت آن را پذیرفت فی الفور دست به نگارش نامه خطاب به وزیر اقتصاد زد و وزیر اقتصاد را متهم به کوتاهی نمود!
اما از دیگر سو در برابر فیش حقوقی منتسب به آقای صفدر حسینی که از نزدیکان تاجگردون بود سکوت پیشه کرد. دریغ از یک کلمه انتقاد یا گلایه از رفیقش!
اینجاست که برای افکار عمومی سؤال پیش می آید. آیا دریافت حقوق های نجومی در بیمه مرکزی مذموم است اما در صندوق توسعه ملی بلا اشکال می باشد!
راستی اگر با قاطعیتی که دولت برای برخورد با این رانت خواری ها نشان داده موقعیت دیگر رفيقانتان به خطر بیافتد چه عکس العملی خواهید داشت؟
آیا نامه پراکنی شما خطاب به رئیس جمهور از ترس عزل سایر رفقا نیست؟
آیا تبعیض در برخورد با مفاسد اقتصادی را روا می دارید؟
آیا ویژه خواری برای شما و رفقا مشروع است اما برای دیگران نامشروع خواهد بود؟
اگر واقعا جناب تاجگردون دلسوز بیت المال بود و اگر ایشان صداقت در کلام داشت و اگر با انگیزه مشروع آنگونه وزیر اقتصاد را متهم نمود چرا در قبال عملکرد رفقای خود چنین حساسیتی را بروز نداد؟ آیا جز این است که برخورد با فساد هم از دید ایشان « ابزاری» بیش نیست؟ آیا جز این است که ابراز حساسیت در قبال پاره ای از ویژه خواری به اقتضای منافع شخص و نه منافع عمومی است؟
فراتر از همه این ابهامات بهتر است ایشان به احترام افکار عمومی صادقانه مواضع سیاسی خود را شفاف سازی نموده تا افکار عمومی امکان ارزیابی عملکردشان را داشته باشد و خدای ناخواسته متهم به فرصت طلبی نشوند./ نویسنده: علي محق
ارسال نظر
