در پی آزمایش سلاح‌های هسته‌ای هند در سال 1998، کابینه کلینتون پی برد که هند تمایلی ندارد به زودی برنامه تسلیحات هسته‌ای‌اش را کنار بگذارد.
در پی آزمایش سلاح‌های هسته‌ای هند در سال 1998، کابینه کلینتون پی برد که هند تمایلی ندارد به زودی برنامه تسلیحات هسته‌ای‌اش را کنار بگذارد. بنابراین کابینه کلینتون استراژی «محدودیت کاهش و حذف » را تدوین کرد که به لحاظ تئوری هدفش حذف نهایی تسلیحات هسته‌ای هند بود. اکنون زمان آن است که رویکردی واقع گرایانه در برابر کره شمالی اتخاذ کنیم و فرمول مشابهی را به کار بگیریم.پایگاه اطلاع رسانی بولتن دانشمندان هسته‌ای در گزارشی نوشت: « خلع سلاح هسته‌ای کره شمالی نمی‌تواند از طریق تحریم‌ها حاصل شود. همین طور کره شمالی را نمی توان ازطریق اقدامات نظامی خلع سلاح کرد. هیچ کس نمی‌تواند از طریق توسعه منافع اقتصادی پیونگ یانگ زرادخانه کره شمالی را بخرد. از این رو تنها رویکرد واقع گرایانه گفت و گو با پیونگ یانگ است که این گفت‌وگو ها اگر در حال حاضر زرادخانه هسته‌ای کره شمالی را حذف نمی‌کند اما دست کم آن را به سطح کنونی محدود می سازد.
در قالب کره شمالی «محدود سازی » در واقع کنترل تسلیحات هسته‌ای محسوبمی شود. کاهش دادن به معنی خلع سلاح هسته‌ای معنی می‌دهد فارغ از این که این خلع سلاح به صورت کامل یا ناقص باشد.
مسلما کشورهایی که با پیونگ یانگ مذاکره می‌کنند بر یک برنامه مرحله ای پافشاری خواهند کرد تا از طریق آن‌ها بعدها کنترل تسلیحات به خلع سلاح بیانجامد. بدون چنین استراتژی این کشورها بدون برنامه خواهند بود. اما در این مرحله کره شمالی ممکن است از اینکه می‌بیند جهان بیرونی خلع سلاح هسته‌ای را با کنترل تسلیحات هسته‌ای جایگزین می‌کند خرسند شود. در واقع زمانی که پیونگ یانگ محدودیت در استفاده از سلاح هسته‌ای در وهله نخست را در کنگره حزب حاکم اتخاذ کرد شواهدی مبنی بر اینکه این کشور آرزو دارد تا به عنوان یک کشور هسته‌ای مسئول تلقی شود ارائه کرد. البته محافظه کاران در ایالات متحده و دیگر نقاط در برابر هر برنامه تدریجی که شامل اعطای امتیاز شود مقاومت خواهند کرد. مثال هند اصرار آن‌ها مبنی بر اینکه خلع سلاح هسته‌ای باید مقدم بر هرگونه توافق با کره شمالی باشد را شدیدتر می‌کند. از نظر بسیاری ناظران، هند هرچه را که خواسته از ایالات متحده بدست آورده است بدون اینکه واقعا زرادخانه هسته‌ای اش محدود و کاهش یابد. درست در هفته جاری، مودی نخست وزیر هند از واشنگتن دیدار کرد. این دیدار چهارمین سفر او به ایالات متحده پس ازبه قدرت رسیدن در سال 2014 بود. هند در سال 2008 با مخالفت گروه تامین کنندگان هسته‌ای مواجه شد اما اکنون طبق گزارش ها، دهلی نو با حمایت ایالات متحده به نظام کنترل تکنولوژی موشکی می پیوندد و به سمت عضویت درگروه تامین کنندگان هسته‌ای نزدیک تر می‌شود.
دهلی نو و واشنگتن اخیرا توافقنامه مقدماتی درباره تبادل لجستیکی را مذاکره کرده‌اند که اگر به نتیجه برسد به این کشورها اجازه می‌دهد تا به منابع، بخش ها و خدمات تاسیسات نظامی یکدیگر دسترسی یابند.
رفتار واشنگتن در قبال هند بدون اصول بوده است و این امر پیونگ یانگ را مجاب کرده است که باید با مهره هسته‌ای اش تا آخر بازی کند. اما زمانی که محافظه کاران از کره شمالی می خواهند که به عنوان پیش شرط مذاکرات و کمک به این کشور تسلیحات هسته‌ای اش را کناربگذارد آن‌ها فقط در مسیر تحقق توافقی بزرگ ایستاده اند که از طریق آن زرادخانه هسته‌ای کره شمالی محدود یا کاهش خواهد یافت و روابط پیونگ یانگ با کشورهای جهان بهتر خواهد شد. مسلما تعامل با کره شمالی به منظور کاهش تهدید هسته‌ای چالش برانگیز خواهد بود اما دلیلی وجود ندارد که تلاشی برای این تعامل نکنیم به ویژه زمانی که هیچ جایگزینی وجود ندارد.»
ارسال نظر
