فضاي نقد و انتقاد از دولت اينك به‌شدت با تهمت و دروغ و جعل و شايعه همراه است و بايد براي اين فضاي آلوده سياسي فكر اساسي بشود.
روزنامه اعتماد در یادداشتی به قلم علي شكوهي روزنامه‌نگار نوشت:از ابتداي پيروزي انقلاب اسلامي نحوه تعامل نيروهاي سياسي با دولت، يكي از مسائل مهم و مورد توجه بود. فهم رايج و عمومي كساني كه از موضع ديني و انقلابي با نظام همراهي مي‌كردند، اين بود كه بايد از دولت جمهوري اسلامي حمايت جدي صورت بگيرد و اطاعت از دولت هم مثل اطاعت از كل نظام است. مرحوم بازرگان كه روي كار آمد از همين موضع مورد حمايت قرار گرفت و حتي كساني كه با او و دولتش مخالف بودند، مخالفت خود را خيلي علني نمي‌كردند زيرا باور داشتند كه حمايت امام خميني از اين دولت براي همگان تكليف شرعي مي‌آورد و بايد تبعيت شود. البته بودند كساني كه از اين دولت هم انتقاد مي‌كردند ولي رويه غالب حمايت بود.
بعدها به تدريج اين فرهنگ سياسي تحت تاثير عواملي تغيير كرد و نقد دولت‌ها تا حدي در ميان نيروهاي سياسي درون جبهه انقلاب هم رواج پيدا كرد. با گذشت زمان انتقاد از دولت و مسوولان دولتي مجاز شناخته شد و در مطبوعات و مجلس و محافل سياسي كم نبودند كساني كه با وجود حمايت رهبري از دولت، حق خودشان مي‌دانستند كه عملكرد دولت در مسائل سياسي داخلي و خارجي را مورد بررسي قرار دهند و انتقاد كنند و رهنمود بدهند. البته ميزان نقد به دولت‌ها در زمان‌هاي گوناگون يكسان نبود زيرا عواملي مانند جنگ تحميلي بر اين فضا تاثير داشت و موجب نهيب امام به منتقدان مي‌شد به‌گونه‌اي كه در دوران دفاع مقدس شاهد بوديم بارها امام خميني با منتقدان دولت، برخورد تند داشت و برخي انتقادهاي آنان را كارشكني و چوب لاي چرخ دولت قلمداد مي‌كرد.
پس از امام خميني نيز دولت‌ها از حمايت رهبري برخوردار بودند و البته نقد آنان هم از سوي نيروهاي سياسي مجاز تلقي مي‌شد. در دولت آقاي هاشمي ميزان حمايت نهادهاي حكومتي از رييس‌جمهوري به‌قدري زياد بود كه حتي انتقادهاي جزيي برخي سياسيون از دولت را هم بر نمي‌تابيدند و برخورد قضايي با منتقدان هم مشاهده مي‌شد. به تدريج نقد دولت‌ها در كشور عادي‌تر شد و مطبوعات دست بازتري براي طرح اشكالات كار دولت‌ها پيدا كردند. در دولت خاتمي فضاي سياسي بازتري جريان داشت اما نهادهاي حكومتي در نقد دولت و عملكرد آن، پيشتاز بودند. در دولت احمدي‌نژاد هم نقد بود و هم حمايت و هم البته شكايت دولت از منتقدان و بعضا محاكمه برخي افراد و رسانه‌ها و بستن برخي مطبوعات و دستگيري برخي سياسيون. البته در دولت احمدي‌نژاد، حمايت از دولت در سطح نهادهاي حكومتي بيشتر از نقد آن بود، در حالي كه نقد دولت در ميان رسانه‌ها و حوزه عمومي مردمي بيشتر جريان داشت و اين رويه‌اي است كه اكنون تاحدودي معكوس شده است.
امروز با مراجعه به مواضع نهادهاي درون حكومت و نيز اظهارات مقامات قوه قضاييه و رسانه‌هاي وابسته به ارگان‌هاي سياسي و حزبي و حتي نهادهاي نظامي و انتظامي و حوزه‌هاي علميه و نيز رسانه ملي، يك امر بر همگان روشن مي‌شود كه دولت كنوني در مجموع مظلوم‌ترين دولت بعد از انقلاب است و ميزان نقد عليه آن بسيار بيشتر و اساسي‌تر از آن است كه در دولت‌هاي قبل شاهد بوديم. متاسفانه در سال‌هاي اخير برخي نهادهاي خاص با راه‌اندازي رسانه‌ها و خبرگزاري‌ها و سايت‌هاي خبري و تحليلي در انتقاد از دولت پيشتاز شده‌اند و رسانه ملي هم در بسياري از برنامه‌هايش بي‌طرف نيست. از طرفي ابزارهاي جديد و شبكه‌هاي اجتماعي هم فرصتي براي منتقدان ايجاد كرد كه بي‌باكانه و به دور از كنترل و نظارت، به توليد محتواي منتقدانه بپردازند و آن را نشر دهند. تلخي ماجرا در اين است كه در حوزه منافع ملي و در مقابل دولت‌هاي خارجي و در جريان رخدادهاي مهمي مانند مذاكرات هسته‌اي و موارد مشابه هم اين دست از منتقدان آزادانه به دولت حمله مي‌كنند و كمتر تذكر مي‌شنوند.
فضاي نقد و انتقاد از دولت اينك به‌شدت با تهمت و دروغ و جعل و شايعه همراه است و بايد براي اين فضاي آلوده سياسي فكر اساسي بشود.
متاسفانه بخش رسانه‌اي دولت به دلايل مختلف تاكنون نتوانسته است در مقابل اين رويه منتقدان، عكس‌العمل مناسب نشان داده و به نقد ديگران پاسخ اقناعي دهد و در معرفي عملكرد دولت كنوني با موفقيت عمل كند و با مقايسه عملكرد اين دولت با دولت قبل، قدرت قضاوت و ارزيابي مردم را بالا ببرد. در مقابل اين جو سنگين سياسي ايجاد شده منتقدان عليه دولت، تنها مواضع و سخنان رهبري مي‌تواند به كمك روحاني و دولتش بيايد و برخي نهادها و رسانه‌هاي وابسته به آنها را تعديل كند. اظهارات مقام معظم رهبري در سالگرد امام خميني در دفاع از دولت، تاكيد تازه‌اي بود بر ضرورت حمايت از دولت و جلوگيري از طرح نقدهاي غيرمنصفانه از عملكرد آن. ايشان در مقابل كساني كه شعارهايي را عليه دولت مطرح مي‌كردند، تاكيد كردند كه اگر اين توصيه ايشان را بشنوند در برخي از اين شعارهاي خود تجديدنظر خواهند كرد. ايشان در اين زمينه گفتند كه «انتقاد و مطالبه از دولت بي‌اشكال است و با وحدت منافاتي ندارد اما همان‌گونه كه در زمان همه دولت‌ها اين توصيه را بيان كرده‌ام، بايد مراقب بود نقار و كدورت به وجود نيايد و همه در مقابل تهديدها و دشمني‌ها، هم‌دوش و هم‌دل باشند». به نظر مقام معظم رهبري، «بايد از بيان حرف‌هايي كه «دو جرياني»، «دوقطبي‌گري» و «تخاصم» به وجود مي‌آورد خودداري كرد تا دشمن، همه ايران را يكپارچه ببيند.»
اميدوارم اين سخنان رهبري آتش توپخانه منتقدان را كه دايما شليك مي‌كند، تا مدتي خاموش كند و مجال كار را به دولت بدهد.
ارسال نظر
