یک پیشنهاد کاری به آقای رئیس جمهور
واقعیت این است که بیکاری مشکل اصلی کشور بوده وبایدعلاوه برحل آن اشتغال موجودنیزحفظ شود. برای این منظور بهترین کار ،حمایت دولت از بخش خصوصی کارآفرین است.

نگاهی دقیق تروژرف اندیشانه ترنشان می دهدکه خروج ازبن بست اقتصادی وبهبود فضای کسب وکار مهمترین پروژه دولت یازدهم بوده وحتی مذاکرات سخت و طاقت فرسای دوساله هسته ای نیز ابزاری در این مسیر بوده است.روحانی درشرایطی قدرت را به دست گرفت که تحریم های همه جانبه بینالمللی در حوزه های پولی،بانکی،نفتی و...ازیک طرف وسوءمدیریت دولت پیشین و رسوخ پدیده فساد اقتصادی در همه رده های مدیریتی،اداره مملکت رابرای دولت یازدهم با مشکل روبه رو کرده بود. کمااینکه مردم نیز با پوست و استخوان خوددرسالهای گذشته تبعات برنامه های غلط دولت پیشین را چشیدند.هرچندکه باجیب های خالی ولی دلی پرامیدصبوری کردندتاشایدتدبیردولت قفل بسته شده اقتصاد را باز کند.رئیس جمهور دربلندمدت به دنبال توسعه اقتصادی ودرکوتاه مدت بهدنبال افزایش قدرت خرید خانوارها، رشد تولید ملی، افزایش کافی سرمایهگذاری،اجرایی شدن سیاستهای کلی اصل ۴۴ قانون اساسی وبهترشدن فضای کسبوکار بوده است وبرای این منظورنیزقوانین ورویه هایی را به اجرا گذاشته است.اما به نظر می رسد آنچه که در این مدت چندان موردتوجه دولت قرارنگرفته،ضرورت اصلاح قانون کار و تامین اجتماعی است. این بخش دقیقا آن جایی است که نفس کارفرمارامی بردواگر نگوییم که امکان اشتغالزایی را از وی سلب می کند ، میتوانیم بگوییم که قانون موجودکار،مسیر اشتغالزایی را پر سنگلاخ تر و بسی مشکل تر می کند. به همین دلیل است که ضرورت اصلاح این قانون سالهاست که بهعنوان مطالبه کارآفرینان و کارفرمایان مطرح بوده وتامراحل نهایی نیزپیش رفته است،اماهیچگاه به مرحله نهایی نرسیده است. قانون کار بعد ازقانون اساسی مهم ترین قانون کشور است وبایدبه نفع رشدحوزه کار به گونهای اصلاح شودکه کارفرماوکارگر هیچکدام دغدغهای نداشته باشند. سیاست های کلی نظام جمهوری اسلامی ایران از جمله بند 3 و5 سیاستهای اقتصاد مقاومتی که اشاره به اصلاح بهرهوری و اصلاح روابط کار دارد، اصلاح قانون کار را ضروری میداند. همچنان ماده 73 قانون برنامه پنجم توسعه ، بر اصلاح و بازنگری قانون کار، تأمین اجتماعی و روابط کار تاکید دارد.مهمتر اینکه قانون کار ایران برای 23 سال پیش است در حالی که ضوابط تولید باید به روز باشدواینکه این قانون تاکنون اصلاح نشده،ظلمی مضاعف علیه تولید است. نمایندهILO (سازمانبینالمللی ) درسال 86 بعد از بررسی قانون کارفعلی، انتقادات بسیاری رامتوجه آن داشت.نکته دیگر این است که به گفته برخی کارشناسان تاکنون 14 هزار و 800 دستورالعمل اداری توسط دولتها در زمینه مقررات اداری و کاری صادر شده، به گونه ای که قانون کار و تامین اجتماعی در بین آنها گم شده است.یک سال پیش دراین ایام طرح پیشنهادی مجلس و دولت برای اصلاح قانون مطرح شد ولی باز طبق معمول به نتیجه نرسید و نهایتا بخش های کوچکی از طرح در قالب لایحه خروج از رکودادغام شدوبه چند اصلاحیه منجرشدکه نتیجه ای برای اشتغال آفرینی به بارنیاورد.
واقعیت این است که بیکاری مشکل اصلی کشور بوده وبایدعلاوه برحل آن اشتغال موجودنیزحفظ شود. برای این منظور بهترین کار ،حمایت دولت از بخش خصوصی کارآفرین است.قانون کار،قانون تأمین اجتماعی و روابط کار نیاز به اصلاح و بازنگری جدی دارند. کارفرمایان بهطور طبیعی نباید از استانداردهایی مانند اضافه کار،تعطیلات سالانه و مرخصی عدول کنند.اکثرکارفرمایان ایران نیز درباره اینکه استانداردهای جهانی در مورد کارگران اعمال شود توافق نظر داشته وباآن موافق هستند.منتها نکته اصلی اینجاست که هزینههای تامین اجتماعی باید از طریقهزینههای عمومی تأمین شوند نه اینکه مشمول هزینه سربار بنگاههای اقتصادی شود.لازم است برای کارفرمایان مشوق های مختلفی در نظر گرفته شودتابه دنبال ایجاد کار در مناطق کم برخوردار کشور باشند.یکی ازبهترین تشویق های کارفرمایان ،تامین هزینه 23 درصدی بیمه تامین اجتماعی توسط دولت بهجای کارفرمایان است. در شرایط فعلی بایدضوابط ومقررات برای مهیا شدن زمینه پیشرفت در عرصه سرمایه گذاری اصلاح شود. سال هاست که تولید درکشورما به فعالیتی پرچالش وکم بازده تبدیل شده وجذابیت خود را از دست داده است. متاسفانه هم اکنون 10 درصد واحدهای تولیدی کارگر دائم و 90 درصد کارگر موقت دارند. اگر در پی رونق کار و اشتغال هستیم باید اصلاح قانون کار را مورد توجه قرار دهیم.همچنین بیمه بیکاری باید قوی شود تا نه کارفرما دغدغه داشته باشد و نه کارگران نگران تعطیل شدن بنگاه باشند. با توجه به وجود 430 صنف کارفرمایی در سطح کشور لازم است استانداردهای پذیرفته شده داخلی برای کارگران و البته کارفرمایان اجرا شود. روابط کار موضوعی مهم و فراتر از اصلاح قانون کار و تأمین اجتماعی است،چرا که آنچه با زندگی کارگر و کارفرما به طور مستقیم ارتباط دارد، روابط کار است. طبق سیاستهای کلی نظام باید کارگر و سرمایهگذار را در کنار هم به کار گیریم تا اقتصاد و تولید رشد کند . به این ترتیب همزمان از کارگر و سرمایهگذار حمایت شده و امید میرود که سیاست های دولت در رونق بخشیدن به اقتصاد کشور به سامان برسد . بنابراین به رئیسجمهور محترم پیشنهاد می شود با دستور ویژهای جهت اصلاح قانون کار ، از تولید و اشتغالزایی حمایت بهعمل آورده و زمینه رشد و توسعه پایدار را فراهم آورند.
ارسال نظر