ناگفته‌های پزشک انگلیسی از کودکان سوخته غزه
یک جراح پلاستیک برجسته بریتانیایی که در منطقه جنگی کار می‌کند، گفته است که بیمارستان‌های غزه مملو از قربانیان سوختگی شدید ناشی از عملیات نظامی رژیم صهیونیستی است.
دکتر تام پوتوکار گفت که او روزانه ۱۰ تا ۱۲ بیمار را در بیمارستان‌های این منطقه محاصره شده عمل جراحی می‌کرده است، اما باز هم نتوانست همه کسانی را که نیاز به جراحی داشته‌اند، درمان کند.
این جراح پلاستیک باتجربه در سال‌های اخیر ۱۶ دوره به عنوان داوطلب در بیمارستان‌های غزه فعالیت داشته است، از جمله چندین دوره از زمان آغاز انتقام نظامی اسرائیل پس از حملات ۷ اکتبر حماس. بسیاری از کسانی که او از زمان شروع عملیات درمان کرده است، دچار سوختگی ناشی از انفجار بوده‌اند، در حالی که سه چهارم این موارد زنان یا کودکان بوده‌اند.
او به تلگراف گفت: «[شما] روزانه ۱۰ تا ۱۲ بیمار را عمل می‌کنید، اما این ۱۰ مورد اولویت اصلی را در بر می‌گیرد، اما هنوز موارد بسیار بیشتری وجود دارد که نیاز به عمل جراحی دارند.» او گفت در شش هفته اول پس از آغاز عملیات نظامی اسرائیل پس از طوفان الاقصی، هر بیماری که او عمل جراحی انجام داده، دچار سوختگی بوده است.
با توجه به اینکه این منطقه پرجمعیت در بیشتر دو سال گذشته تحت حملات هوایی و عملیات زمینی بوده، میزان بالای سوختگی همچنان ادامه داشته است.
او در آخرین سفر خود، در ماه مه و ژوئن امسال گفت که شاهد «جراحات وحشتناک ناشی از انفجارها، از جمله قطع شدن اندام‌ها» بوده است. «من موارد زیادی از قطع عضو دو طرفه یا سه‌گانه، زخم‌های باز بزرگ در پشت، روی سینه، و ریه‌های در معرض دید را دیده‌ام. جراحات واقعاً وحشتناک ناشی از انفجار ناشی از ترکش و همانطور که گفتم، بسیاری از آنها با سوختگی نیز همراه بودند.»
او گفت: «بدترین موارد، مواردی هستند که کودکان در آنها آسیب دیده‌اند.»
این پزشک انگلیسی به تلگراف گفت: «در اکتبر ۲۰۲۳، کودکی را به یاد دارم که واقعاً در آب فرو رفت، چون فکر می‌کنم حدود ۹ یا ۱۰ سال داشت و حدود ۹۰ درصد سوختگی داشت و می‌دانید که زنده نخواهند ماند. هیچ کاری از دستتان بر نمی‌آمد. حتی اگر در آن منطقه درگیری وجود نداشت، در آن سناریو، سوختگی ۹۰ درصدی که تقریباً تمام بدن را پوشانده فرد زنده نمی‌ماند. هیچ کاری نمی‌توانید انجام دهید زیرا با کمبود تجهیزات مواجه هستید، تا جایی که حتی توجیه پانسمان زخم‌ها دشوار است زیرا به پانسمان برای بیمارانی که قرار است زنده بمانند نیاز دارید.»
او افزود: «اما شما در مورد یک کودک ۹ ساله و برخی از افراد در شرف مرگ صحبت می‌کنید و متأسفانه آنها در عرض چند ساعت نمی‌میرند، چهار یا پنج روز طول می‌کشد، بنابراین شما هر چهار یا پنج روز این بیمار را می‌بینید، در حالی که کاملاً می‌دانید که مطلقاً هیچ کاری نمی‌توانید انجام دهید.»
در طول ۳۵ سال گذشته، او در مناطق جنگی و بحران‌های بشردوستانه مانند سودان جنوبی و اوکراین کار کرده است، اما می‌گوید وضعیت داخل غزه به ویژه بد است.
دکتر پوتوکار گفت که شاهد صحنه‌های وحشتناک یکی از این حوادث تیراندازی در اول ژوئن بوده است، زمانی که بیمارستان ناصر مملو از تلفات شد. او گفت: «وقتی این اتفاق می‌افتد، هرج و مرج می‌شود، چون همه می‌آیند، اقوام می‌آیند، خانواده می‌آیند، مردم جیغ می‌زنند، آمبولانس‌ها یکی پس از دیگری می‌آیند، بعد کامیونی با اجساد پشتش می‌آید. بخش سوانح کاملاً غرق می‌شود. مفهوم تریاژ وقتی صدها نفر، نه ۲۰ نفر، بلکه صدها نفر، را دریافت می‌کنید، بسیار دشوار است. فریادهای زیادی وجود دارد، جیغ‌های زیادی، این یک سناریوی بسیار بسیار ناخوشایند و کاملاً پرتنش است.»
او گفت که منابع در بیمارستان‌ها کم بود، اما بزرگترین محدودیت‌ها در زمان و کارکنان بود، به دلیل تعداد زیاد تلفات.
کمبود غذا نیز بر بیماران و کارکنان تأثیر می‌گذاشت. سوء تغذیه بیماران را ضعیف می‌کرد، به این معنی که آنها برای بهبودی از جراحی یا بهبودی تلاش می‌کردند. او گفت: «بیماران پوست و استخوان هستند، بهبود نمی‌یابند، بیشتر از آنچه که باید، آلوده می‌شوند. زخم‌ها فقط راکد می‌شوند زیرا غذا دریافت نمی‌کنند.»
این پزشک، در آخرین سفرش، با وجود اینکه غذای خودش را با خودش برده بود، در طول چهار هفته ۱۱ کیلوگرم وزن کم کرد. او می‌گوید نیمی از کارکنان فلسطینی که او در کنارشان کار می‌کرد، منتظر مرگ هستند و می‌گویند «احتمالاً دفعه بعد شما را نمی‌بینم چون احتمالاً مرده‌ام.»
او گفت که بیشتر تحت تأثیر عدم واکنش بقیه جهان به آنچه که او «اولین نسل‌کشی تلویزیونی جهان» نامید، قرار گرفته است.
دکتر عمر بارتوف، استاد مطالعات هولوکاست و نسل‌کشی در دانشگاه براون و سرباز سابق ارتش اسرائیل، اخیراً در نیویورک تایمز نوشت که اسرائیل دیگر علیه حماس نمی‌جنگد، بلکه «عملیات تخریب و پاکسازی قومی» را در این منطقه ویران‌شده انجام می‌دهد. او افزود: «من یک ربع قرن است که در مورد نسل‌کشی کلاس تدریس می‌کنم. وقتی یکی را می‌بینم، می‌توانم آن را تشخیص دهم.»
دکتر پوتوکار گفت: « مشکل، ابتکار سیاسی، فقدان کامل بینش جهانی، اخلاقی و وجدانی در مورد این موضوع و تمایل به توقف آن است.»
منبع:ایسنا
