تنها روزنامه‌نگاران قدر نمایشگاه مطبوعات را می‌دانند
این نمایشگاه نیز می‌گذرد، سال دیگر شاید به تبع انتخابات مجلس و حضور نامزدها شوروشوق غرفه‌ها و فضا بیشتر باشد.
گیسو فغفوری . روزنامه‌نگار در روزنامه شرق نوشت:هیچ‌کس مثل ما روزنامه‌نگاران قدر نمایشگاه مطبوعات را نمی‌داند؛ مایی که نبودش و تغییر هویتش را در چندسال گذشته به‌وضوح می‌دیدیم؛ نمایشگاهی که تا پنج‌سال پیش فرصتی برای بیان خواسته‌هایمان بود و در طول این سال‌ها فضایی که در آن غریبه به‌نظر می‌رسیدیم.
هیچ‌کس مثل ما از نحوه خط‌کشی‌ها، چگونگی انتشار مطلب و فعالیت در رسانه این‌طرفی و آن‌طرفی باخبر نیست.
می‌دانیم که دولت «تدبیر و امید» می‌خواهد انتظارات بسیاری را جوابگو باشد و پذیرفته‌ایم وعده‌های رییس محترم جمهوری نظیر بازگشایی انجمن صنفی مطبوعات می‌تواند بنابر ضروریات دستخوش تغییر شود.
پس می‌پذیریم برگزاری نمایشگاه مطبوعات و رسانه‌ها به‌خودی‌خود اتفاق خوب و امیدبخشی در این روزگار می‌تواند باشد، فارغ از کاستی‌ها، فارغ از حجم زیاد نشریات آشپزی و خانه‌داری که در این سال‌ها تعدادشان افزایش یافته.
پذیرفته‌ایم بنا بر شرایط که باید سقف خواسته‌ها چقدر کوتاه باشد. می‌دانیم چه می‌خواهیم، چه داریم و چه نداریم.
به سطح می‌آییم، به همان پوستری که این‌روزها در روزنامه‌ها و رسانه‌هایمان می‌بینیم؛ به همان پوستری که در خیابان شهیدبهشتی و روبه‌روی نمایشگاه روی پل عابر پیاده نصب شده است؛ همان روزنامه‌ای که داخل دوچرخه قرار گرفته است. همان پوستری که قرار است پل ارتباطی مخاطب با اهالی رسانه باشد؛ همان پوستری که همه زحمات و تلاش‌ها و فرآیند روزنامه‌نگاری را در حد زنبیل همان پیرمردهایی که با دوچرخه‌‌شان روزنامه‌های دوتومانی را به در خانه‌ها می‌بردند، همان مرحله آخر که پایانی است برای آغاز انتشار خبر و امکان دسترسی و «آزادی مسوولانه».
همان دوچرخه‌ای که در عصر اینترنت، فیبر نوری و تمام جریان آزاد اطلاعات به‌عنوان نماد انتخاب شده است.
انتخاب دوچرخه در خوشبینانه‌ترین حالت، یادآوری خاطره‌انگیزی است از روزهای موشکباران تهران و شهرهای دیگر؛ از روزگارانی که تنها دو روزنامه معروف عصر منتشر می‌شد، کودکان منتظر همان مجله هفتگی خود می‌شدند.
پوستر به‌خودی‌خود اهمیت چندانی ندارد، اما گاهی نشانه است. در ساده‌ترین حالت فقط یک گله کوچک می‌ماند در این پوستر که آن‌هم سهم خبرنگاران است؛ سهم تلاش آنان، سهم وقتی که برای تهیه خبر و انتشار صرف می‌کنند، سهم اندیشه‌ای که ردپای آن در نشریات مشاهده می‌شود، سهم تحصیل، تجربه و... خبرنگاران کجاست؟
این نمایشگاه نیز می‌گذرد، سال دیگر شاید به تبع انتخابات مجلس و حضور نامزدها شوروشوق غرفه‌ها و فضا بیشتر باشد.
اما شاید بهتر باشد از هم‌اکنون سهمی هم برای خبرنگاران و روزنامه‌نگاران در نمایشگاه خودشان در نظر گرفته شود.
ارسال نظر
