دکتر محبیان در گفتگوی مشروح با شبکه اطلاع رسانی "تدبیر و امید":
اگر اعتدال به جریان سوم تبدیل شود، به معنای مرگ آن خواهد بود/ تندروهای اصولگرا دایماً در حال هشداردادن به روحانی هستند
دکتر امیر محبیان مدیرعامل خبرگزاری آریا و عضو شورای سیاستگذاری روزنامه رسالت در گفتگویی مشروح با شبکه اطلاع رسانی تدبیر و امید به صورت موشکافانه به مفهوم اعتدال و آفت هایی که ممکن است دولت آینده را در بر بگیرد اشاره کرد .

متن گفتگوی شبکه اطلاع رسانی "تدبیر و امید" با این تحلیلگر مسائل سیاسی را در زیر می خوانید .

اصلاح طلبان می کوشند در یک فضای دوگانه از یک سو بر عدم سهم خواهی خود تأکید نمایند که تصویری آرمانگرا آماده گذشت و ایثار از آنها پدید آورد و از سوی دیگر، با معرفی چهره های اصلاح طلب عملاً بخشی مهم از کابینه را از آن خود نمایند، نباید فراموش کرد که آنها «روحانی» را مستاجر خانه اصلاحات می دانند و می کوشند هرچند به صورت اعلام نشده، کرایه اقامت و بهره مندی از امکانات را از او بستانند.

اصلاح طلبان تندرو فعلا سکوت کرده اند ولی گاهگاهی می کوشند به افکار عمومی این پیام را انتقال دهند که مابین روحانی و اصلاحات تفاوت هایی هست تا هزینه اقدامات یا اشتباهات روحانی را از دوش اصلاحات بردارند. البته شاهدیم آنها از حضور چند وزیر پیشنهادی در کابینه رضایت ندارند بنابراین نقدهایی را به رئیس جمهور شروع کردهاند، تندروها اصولگرا هم دایماً در حال هشداردادن به روحانی هستند تا با کمک هراساندن او از «اصلاح طلبان» و نیز عاقبت «خاتمی و سران فتنه» به مدیریت او بپردازند.

حسن روحانی در مرحله اول پس از گرفتن رأی اعتماد برای کابینه خود تلاش دارد با کمک عقلای دو جناح تندروها را کنترل کند، البته این کار دشواری خواهد بود زیرا وقتی فضا تند شود، عقلا تأثیری در کنترل تندروها نخواهند داشت.

اصولگرایان اعتدال گرا نه از باب همکاری با روحانی و دولت او بلکه از آن جهت که اساساً اعتدال و عقلانیت نیاز اصلی جامعه سیاسی ماست، باید اعتدال را از سطح «روش» به سطح «منش» سیاسی ارتقاء دهند و اعتدال و عقلانیت را به فرهنگ تبدیل کنند. اگر فضای سیاسی و فرهنگ مقبول مبتنی بر غلبه فرهنگ اعتدال و عقلانیت باشد؛ هیچ کس حتی تندترین افراد نخواهد توانست مرزهای عقلانیت را زیر پا گذارند و از سوی دیگر، اگر فضا پذیرای تندروی باشد، معتدل ترین افراد هم از جاده انصاف خارج خواهند شد.


عدالت در حوزه سیاست به معنای تقسیم و توزیع متناسب قدرت است و در حوزه اقتصاد به معنای توزیع متناسب ثروت. اگر سیاست-گذاران اقتصادی دوران سازندگی، سیاست های اقتصادی دولت یازدهم را سامان دهند، تعریف عدالت از منظر آنها تفاوتی با نولیبرالیسم ندارد و طبعاً پس از چند سال احمدی نژاد دیگر با شعار عدالت برخواهد خواست.

اگر توسعه هماهنگ هدف نهایی باشد بدون افراط و تفریط در همه ابعاد منجمله فرهنگ شاهد حرکت و پیشرفت جامعه خواهیم بود والا توسعه ناهماهنگ، خود معضلاتی جدی را پدید خواهد آورد.

اعتدال روحانی ابتدا در منش و رفتار سیاسی به صورت تحمل و مدارا و نیز بهره گیری از ادبیات فاخر و هوشمندانه در داخل و خارج باید خود را به نمایش گذارد، سپس در تمامی لایه های اجرایی و برنامه ای باید شاهد آن باشیم.

پاشنه آشیل گفتمان اعتدال آن است که از آن به عنوان یک مارک و برند سیاسی محض استفاده شده و تبدیل به فرهنگ نشود. فراموش نکنیم اگر این مفهوم خوب درک، تعریف و به فرهنگ تبدیل نشود، ارزش ها پس از مدتی به ضد خود تبدیل خواهد شد و همانگونه که نگاه امنیتی «آنتی تز»، تز «آزادی فاقد مرز» دوم خرداد شد. از بطن اعتدال هم بعید نیست، تقدیس افراط بیرون آید.

اگر اعتدال و عقلانیت به جریان سوم تبدیل شود، این به معنای مرگ آن خواهد بود زیرا صرفاً خطی در کنار دو خط افراطی خواهد بود. اعتدال باید به شرط بازی و فرهنگ سیاسی کشور تبدیل شود.

موافق استفاده ابزاری از «اعتدال و عقلانیت» ولو به صورت حزب نیستم.

اساساً به حزبی که خود را تنها نماینده اعتدال بنامد، معتقد نیستم، زیرا عملاً کل فضای سیاسی را به افراطیون خواهد سپرد.
نظرات بینندگان
غیر قابل انتشار: ۰
| در انتظار بررسی: ۱
| انتشار یافته: ۴
ارسال نظر
من بخاطر توصیه خاتمی و کنار کشیدن عارف به روحانی رأی دادم!
دقیقا شکست اعتدال از همون موقه شروع میشه!