رخنه داعش‌های خطرناک در نشریات ایرانی

هنگامي كه در سال 1999 جماعت توحيد و جهاد عراق تأسيس شد، كمتر كسي باور مي كرد كه جرقه هاي تشكيل يكي از وحشتناك ترين گروه هاي تروريستي جهان زده شده است؛ اما پنج سال بعد يعني سال 2004 جماعت توحيد و جهاد عراق به شبكه القاعده پيوست و به القاعده عراق مشهور شد تا خبر از آغاز دوران مصيبت باري در عراق بدهد.
 
القاعده عراق كه در ابتدا همانند نطفه يك نوزاد ضعيف قابل حذف بود، به دليل غفلت دولت و ملت عراق به سرعت رشد كرد و با گروه هاي مخالف دولت عراق هم پيمان شد تا در 13 اكتبر سال 2006 دولت اسلامي عراق را تشكيل دهد.

همزمان با فرارسيدن سال 2011 و آغاز اعتراض هاي سياسي در بسياري از كشورهاي عربي و سرايت اين اعتراض ها به كشور سوريه در سال 2013 نيروهاي دولت اسلامي عراق از فرصت به دست آمده استفاده كردند، به خاك سوريه وارد شدند و ضمن هم پيمان شدن با گروه هاي معترض سوري نام جديد دولت اسلامي عراق و شام (داعش) را نيز براي خود انتخاب كردند.

داعش از سال 2014 و پس از تصرف شهرهاي مهمي مانند الرقه، الرمادي، فلوجه، موصل، تكريت، الانبار و تصاحب منابع بسيار مالي و تجهيزات نظامي همچنين چاپ اسکناس با واحد دینار داعش، صدور گذرنامه، ايجاد پلیس مستقل، صدور نفت، راه ‌اندازی شبکهٔ تلویزیوني و... داعيه شكل دهي به خلافت اسلامي را رسماً به جامعه جهاني اعلام كرد.

در ادامه ضمن اشاره موردي و گذرا به برخي اقدامات غير قانوني و غير انساني داعش در چند سال اخير، به بحث اصلي مقاله پرداخته خواهد شد.

برخي از اقدامات داعش عبارت است از؛

1 ـ اعلام تشكيل دولت مستقل بدون گذراندن مراحل دموكراتيك
2 ـ مخالفت كلي با مرجعيت عقل
3 ـ عدم اجازه مراجعه زن ها به پزشك و اجبار زن ها براي رعايت كامل حجاب
4 ـ منفجر نمودن دهها هزار خانه و قتل و عام و آواره نمودن صدها هزار انسان بي گناه
5 ـ به آتش كشيدن هزاران كتاب نفيس و قديمي
6 ـ تخريب بناها و اماكن تاريخي باستاني عراق و...

هرچند با هدف هماهنگی و مقابله با تهدیداتی كه داعش به وجود آورده بود در سال 2014 ائتلاف  اكتبر با حضور 40 كشور جهان و بدون دعوت از ايران در پاريس تشكيل شد، اين ائتلاف عملاً نتوانست مانع از پيشروي هاي داعش شود.

جمهوري اسلامي ايران نيز بر اساس دعوت هاي رسمي مسئولين عراق وارد عمليات نظامي و مشاوره اي عليه داعش شد و در بسياري موارد از جمله آزادسازي شهر تكريت و آمرلي از دست داعش و جلوگيري از سقوط بغداد، نقش بي بديلي ايفا كرد.

حال اگر واقعيت هايي كه در بالا از جمله اجماع جهاني براي مقابله با داعش و اقدامات وحشيانه داعش را در يك سوي ترازو قرار دهيم، بناچار بايد در آن سوي ترازو، دولت ملت هايي را قرار دهيم كه چشم هايشان را بر همه ي اين حقايق بسته اند و دانسته يا نادانسته به حمايت از اين گروه مي پردازند.

بدون شك، خريد نفت ارزان، ايجاد تهديد امنيتي براي جمهوري اسلامي ايران، جنگ افروزي و ايجاد شكاف ميان شيعه و سني و... از جمله دلايلي است كه برخي دولت ها را مجاب كرده تا مستقيم و غيرمستقيم از اين گروه تروريستي حمايت كنند و از سوي ديگر منابع مالي فراوان در اختيار داعش، شبه نظاميان فراواني را در جاي جاي اين كره خاكي به طمع انداخته است تا با پيوستن به داعش ضمن بر طرف کردن نيازهاي مادي و جسمي همچنين عقده هاي رواني خود را به قيمت بريدن سر و خوردن جگر ديگر انسان ها تخليه كنند.

اما آنچه جاي تعجب دارد، اين است كه در كشور ايران نيز اخيراً افرادي پيدا شده اند كه منافع شخصي خود و منافع ملي ايران را در قالب حمايت و به رسميت شناختن داعش تنظيم كرده اند.
اين افراد كه به جرأت مي توان آنها را خواهندگان و طالبان ايراني داعش نام نهاد، با اين استدلال كه مانيفيست داعش مبارزه با آمريكاست، رهبر داعش حامي روش هاي مسالمت آميز براي حل منازعات فرقه اي است و بر اساس پيش بيني هاي مطالعاتي داعش قدرتمند باقي خواهد ماند، مي گويند داعش نيروي زيادي دارد و ايران مي تواند از اين نيرو براي كناره گيري از كارهاي وحشيانه آنها استفاده كند و به تدريج با مذاكره و گفت و گو ،فهم درستي از جهاد و مذاكره را به آنها بدهد.

اين خواهندگان داعش در ايران همچنين استدلال مي كنند كه نمي توان قدرت داعش را انكار كرد؛ پس ايران علاوه بر اينكه بايد تلاش كند از كشتار آنها جلوگيري كند، بايد گفت و گو با آنها را به عنوان يك استراتژي صحيح براي خود انتخاب كند تا داعش را قانع كند دست از كارهاي غيرانساني بردارد و نيرويش را براي مبارزه با غرب و اشغالگران صرف كند.

نوشته حاضر با پذيرش اين حقيقت كه ریشه بزرگترین مصیبت فرهنگ سیاسی جامعه ایرانی در این حقیقت است که تاریخ و سیاست تا حدود زيادي دستمایه تحليل هاي آبكي شده است، خطرناك بودن اينگونه تحليل ها و بازيچه قرار دادن سياست و تاريخ را براي امنيت ملي اعلام مي دارد.

همچنين بيان مي دارد،نه تنها این گونه ابراز عقيده ها می توانند برای امنیت، منافع و حيثيت ملی زیانبار باشند، بلکه آشکارا حکایت از ناآگاهی گویندگان آن نسبت به اصول روابط بین الملل دارد و بدون شك اينگونه تاخت و تازهاي ناشيانه منجر به بروز مشكلات فراوان ملی در روابط خارجی مي شود و دشمنان ايران را در پيشبرد تبليغات ايران هراسي و ايران ستيزي ياري خواهد كرد.