شاید بارز‌ترین مثال این ماجرا، فرار مالیاتی برانکو ایوانکویچ باشد؛ مربی که سال‌ها در ایران زندگی و مربیگری کرد و سرانجام با پرداخت نکردن مالیات از ایران رفت تا بازگشتش به ایران وابسته به پرداخت مالیاتش باشد، وگرنه او ممنوع‌الخروج است.
این روز‌ها البته بازار تک و پاتک‌های مخالفان و موافقان کارلوس کی‌روش داغ داغ است. پس از حذف تیم ملی از جام ملت‌ها هم مربیان داخلی حسابی از خجالت کارلوس کی‌روش درآمدند و هم کی‌روش در این دعوا پا پس نکشید و جواب همه را به تندی خودشان داد تا روزهای بعد از جام ملت‌ها، روزهای مصاحبه‌های فراوان و پیاپی مربیان باشد. همین مسأله موجب شد تا دو مربی موافق و مخالف کی‌روش در آخرین برنامه نود، عملکرد سرمربی تیم ملی را بررسی کنند؛ فارغ از بجا بودن یا نبودن انتقادات و حمایت‌هایی که از کارلوس کی‌روش در آن برنامه مطرح شد، اشاره به موضوع عدم پرداخت مالیات قرارداد کارلوس کی‌روش از سوی بیژن ذالفقارنسب، موجب گشت تا موج جدیدی در روزهای گذشته شکل گیرد.ماجرای پرداخت و عدم پرداخت مالیات بازیکنان و مربیان فوتبال در ایران، پرونده تازه‌ای نیست و سال‌هاست در خلال اخبار می‌شنویم که بازیکنان و مربیان مطرح فوتبال کشورمان به دلیل پرداخت نکردن مالیات ممنوع الخروج می‌شوند.
همچنین در زمانی که افکار عمومی به رقم قرارداد فوتبالیست‌ها در ایران خیلی حساس شده بودند، یکی از موضوعاتی که به شدت مورد اعتراض قرار می‌گرفت، فرار مالیاتی فوتبالیست‌هایی بود که به راه‌های مختلف از پرداخت مالیات خودداری می‌کردند. در جامعه‌ای که مالیات از حقوق کارمندان درست سر‌وقت در ازای هر حقوق ماهانه‌شان کسر می‌شود، چندان پذیرفته نیست که فوتبالیست‌های میلیاردر ایرانی از پرداخت مالیات سر باز بزنند.
بنا بر این گزارش، اما فوتبالی‌ها در همه این سال‌ها از یک ترفند مهم برای دور زدن پرداخت مالیات استفاده می‌کردند؛ ترفندی که آنقدر به کار رفته که گویا به یک رویه قانونی بدل شده است؛ اینکه باشگاه یا سازمان طرف قرارداد فوتبالیست یا مربی متعهد می‌شود که مالیات قرارداد او را پرداخت کند. در اینجا آنچه رخ می‌دهد، این است که باشگاه‌ها و سازمان‌هایی که از پول دولت تغذیه می‌شوند، با همان بودجه دولت، مالیات را به دولت باز‌می‌گردانند.
شاید بارز‌ترین مثال این ماجرا، فرار مالیاتی برانکو ایوانکویچ باشد؛ مربی که سال‌ها در ایران زندگی و مربیگری کرد و سرانجام با پرداخت نکردن مالیات از ایران رفت تا بازگشتش به ایران وابسته به پرداخت مالیاتش باشد، وگرنه او ممنوع‌الخروج است.
حالا اتفاقی به همین شکل برای کارلوس کی‌روش رخ داده است. بیژن ذالفقارنسب در برنامه نود پنجشنبه در این باره گفت: «او در ابتدا قراردادی با یک میلیون و ۴۰۰ هزار دلار بست که در تمدید آن این قرارداد به مبلغ یک میلیون و ۴۰۰ هزار یورو تبدیل شد که به این نحو ۳۰ درصد افزایش پیدا کرد. اتفاق عجیب قبول پرداخت مالیات کی‌روش از سوی فدراسیون بود، در حالی که خود فدراسیون از مخالفان پرداخت مالیات بازیکنان به وسیله باشگاه‌هاست. وقتی فدراسیون ما نمی‌تواند یک مربی بزرگ را کنترل کند، همین اتفاقات می‌افتد».
تنها دو روز پس از سخنان ذالفقارنسب بود که علی عسکری، رئیس کل سازمان امور مالیاتی کشور در کنفرانس خبری خود اعلام کرد، کالوس کی‌روش در چهار سال حضور خود در ایران، هیچ مبلغی بابت مالیات پرداخت نکرده است، حال آنکه منابع غیر رسمی مبلغ قرارداد کی‌روش را در این چهار سال، چیزی نزدیک به پنجاه میلیارد تومان برآورد کرده‌اند.
بنا بر تعرفه‌های مالیاتی ۶۰ درصد درآمد فوتبالیست‌ها مشمول دریافت مالیات می‌شود که از آن ۶۰ درصد طبق یک مدل پلکانی و بسته به سقف درآمد آنها تا ۳۵% مکلف به پرداخت مالیات می‌شوند که یک حساب سرانگشتی، نشان می‌دهد فدراسیون علاوه بر مبلغ بالایی که بابت قرارداد کارلوس کی‌روش پرداخت کرده است، باید یک مبلغ هنگفت دیگر هم بابت مالیات او به سازمان امور مالیاتی بپردازد.
نکته اما اینجاست که چرا فدراسیون فوتبال زیر بار این قرارداد رفته تا مالیات کارلوس کی‌روش را بپردازد؟ چرا مالیات به راحتی از قشرهای دیگر در سایر صنوف دریافت می‌شود، ولی نمی‌توان از کارلوس کی‌روش مالیات گرفت؟ آیا اگر یک ایرانی در پرتغال یا یک کشور اروپایی شروع به فعالیت کند، از نظر دولت آن کشور مشمول مالیات نمی‌شود؟
پاسخ همه این پرسش‌‌ها روشن است، ولی باز هم معلوم نیست با اینکه پرداخت مالیات از سوی کی‌روش و همه مربیان داخلی و خارجی از واضحات است، چرا این مربی مالیاتی پرداخت نکرده است. آیا کی‌روش هم قرار است به سرنوشت بانکو دچار شود و بعد از رفتن از ایران ممنوع الخروج شود؟
ارسال نظر
