ژنرال مکنزی، فرمانده سنتکام: آمریکا باید به یک سازگاری در منطقه، با حضور ایران دست یابد

تسنیم: روزنامه‌نگار آمریکایی در یادداشتی در روزنامه «واشنگتن پست» نوشت: بازنشستگی ژنرال مکنزی فرمانده سنتکام فرصتی برای تأمل در مورد کاهش قدرت آمریکا در خاورمیانه است.

«دیوید ایگناتیوس» روزنامه‌نگار آمریکایی در یادداشتی در روزنامه «واشنگتن پست» نوشت: بازنشستگی ژنرال مکنزی فرصتی برای تأمل در مورد کاهش قدرت آمریکا در خاورمیانه است؛ مکنزی در مأموریت مهار ایران در منطقه ناکام ماند و ایران همچون سه سال پیش همچنان اولویت نخست و تهدید جدی سنتکام در منطقه باقی مانده است.

وقتی ژنرال مکنزی در سال 2019 به ریاست "سنتکام" رسید، نگرانی اصلی او ایران بود. اکنون که او دوران فرماندهی خود را در اول آوریل به پایان می‌رساند، ایران همچنان اولویت نخست سنتکام است. مکنزی خود در این باره معتقد است که درس پایدار دوران مأموریت او برای منطقه این است که "ایران سر جایش هست و جایی نمی‌رود."

قدرت آمریکا در خاورمیانه طی سه سال فرماندهی مکنزی بر نیروهای آمریکایی در منطقه کاهش یافت. ایالات متحده از طولانی‌ترین جنگ خود در افغانستان خارج شد و شرکای سنتی مانند عربستان سعودی و امارات متحده عربی شروع به روی برگرداندن از آمریکا کرده‌اند، اما قدرت ایران همچنان مثل گذشته ثابت مانده است.

مکنزی یکی از ستیزه جویان پنتاگون علیه ایران بوده است و او دستور ترور ژنرال قاسم سلیمانی، فرمانده سپاه قدس ایران را در ژانویه 2020 اجرا کرد، اما او هفته گذشته به من گفت که وقتی مسئولیت نظامی منطقه را تحویل می‌دهد، متقاعد شده است که "آمریکا باید در آینده با حضور ایران در محیط منطقه به یک سازگاری دست یابد."، با حرکت دولت بایدن به‌سمت احیای برجام، احتمالاً مرکزیت تهران در منطقه بیش از پیش هم افزایش خواهد یافت.

بازنشستگی مکنزی در این هفته فرصتی برای تأمل در جایگاه آمریکا در خاورمیانه پس از خرج کردن خون و ثروت زیادی طی دهه‌ها در نقش پلیس منطقه است. پاسخ صادقانه این است که ایالات متحده در بسیاری از مواقع منابع خود را در این منطقه هدر داده است و سعی در حفظ وضعیت موجود دارد که ذاتاً ناپایدار بوده است.

ستون‌نویس واشنگتن پست می‌افزاید: من با مکنزی چندین سفر به منطقه انجام دادم و در این سفرها اغلب با او صحبت کردم و توانستم شناختی از وضعیت و موقعیت آمریکا در منطقه به دست آورم.

دو رئیس‌جمهوری که مکنزی در دوران آنها فرمانده سنتکام بود (ترامپ و بایدن)، به‌خلاف توصیه او و سایر فرماندهان نظامی، خواستار خروج سریع نیروهای آمریکایی از افغانستان بودند. وظیفه او این بود که بر آن عقب‌نشینی آشفته در ماه اوت گذشته (مرداد 1400) نظارت کند، و بدون شروع هیچ جنگ جدیدی، ایران و سایر دشمنان آمریکا را در منطقه مهار کند.

اولین سفر من با مکنزی در ژوئیه 2019 بود. ما از عربستان سعودی بازدید کردیم زیرا ایالات متحده در حال نصب سیستم‌های جدید دفاع ضدموشکی "پاتریوت" برای محافظت از این پادشاهی بود. ما شاهد مدرنیزاسیون حیرت‌انگیز جامعه عربستان بودیم، هرگز نمی‌توانستم تصور کنم نوازندگان خیابانی و زنان بی‌حجاب در جده گردش می‌کردند، اما چهره سرکوبگر ولیعهد "محمد بن سلمان" در پس‌زمینه پنهان بود، به‌عنوان مثال، با ژنرال "فهد بن ترکی" که در آن زمان فرمانده نیروهای سعودی در یمن و یک ستاره در حال ظهور در ارتش سعودی بود، یک ناهار مجلل خوردیم. یک سال بعد او به‌دستور محمد بن سلمان ولیعهد سعودی به‌اتهام خیانت دستگیر و روانه زندان شد.

ایران در طول سفر ما، نفتکشی را در خلیج فارس توقیف کرد و من به‌همراه مکنزی به‌سمت یک کشتی جنگی ایالات متحده در خلیج فارس رفتیم که به‌تازگی یک حمله پهپادی را خنثی کرده بود. پیام مکنزی به نیروهای آمریکایی این بود که "خونسردی خود را حفظ کنید و از درگیری مستقیم نظامی (با ایران) خودداری کنید". در جریان این بازدید مکنزی ‌به من و روزنامه‌نگاران دیگری که همراه بودند، گفت؛ ایران "در تلاش بود قصد و تعهد ما را بسنجد."

مکنزی ترجیح داد قدرت نظامی آمریکا را نشان دهد اما سعی کند از آن استفاده نکند.

ژانویه بعد، با ادامه تهدیدهای ایران، مکنزی آنچه را احتمالاً قوی‌ترین نمایش قدرت ایالات متحده در برابر ایران از زمان انقلاب 1979 بود، توصیه کرد، حمله هواپیمای بدون سرنشین که ژنرال قاسم سلیمانی را ترور کرد.

این حمله با واکنش تند ایران مواجه شد؛ یک حمله موشکی دقیق به پایگاه هوایی "الاسد" عراق که قرار بود آمریکایی‌ها را بکشد، انجام شد.

این اقدام تلافی‌جویانه دقت موشک‌های ایران و تهدیدی را که برای منطقه ایجاد می‌کند نشان داد.

به‌نظر می‌رسد که عقب‌نشینی آشفته آمریکا از افغانستان نشان‌دهنده کسوف قدرت ایالات متحده در خاورمیانه است، مطمئناً این همان چیزی است که سعودی‌ها و اماراتی‌ها آن را درک کردند، اما در حالی که مکنزی سمت فرماندهی سنتکام را ترک می‌کند، نیروهای نظامی ایالات متحده در عراق، سوریه، مصر، بحرین و کویت باقی می‌مانند، بدون در نظر گرفتن عربستان سعودی و امارات. خاورمیانه همچنان برای آمریکا یک "عادت وابسته" است که به‌نظر می‌رسد نه ایالات متحده و نه دوستان بی‌ثباتش قادر به ترک آن نیستند.