تاکنون تدوین برنامه‌های توسعه به‌گونه‌ای بوده که یک نسخه در مرکز صادر و برای همه نقاط کشور ارسال می‌شد. به‌عبارت‌دیگر، تدوین و اجرای برنامه‌ها به‌نوعی بوده که انگار نسخه درمان برای همه جغرافیای ایران (به‌رغم اقتضائات متفاوتش) یکسان است و شرایط سیستان و بلوچستان و گیلان در برنامه‌های توسعه‌ای مشابه تصویر و تصور شده است.
رئیس اتاق بازرگانی ایران می‌گوید که اقتصاد کشور برخلاف مسیری که در بسیاری از کشورهای توسعه یافته به وجود آمده حرکت می‌کند و این قطعا به نفع ایران نخواهد بود.به گزارش ایسنا، غلامحسین شافعی معتقد است بر خلاف سایر کشورها که در آن سیاست به اقتصاد کمک می‌کند، در ایران شیوه کار برعکس است و برای مقاصد سیاسی از جیب اقتصاد هزینه می‌شود.
وی با بیان اینکه اگر بگوییم صادرکنندگان نمونه امسال، صادرات را با اعمال شاقه انجام دادند، حرفی به‌گزاف بیان نشده، اظهار کرد: در بسیاری از بازی‌ها اگر قاعده درست نباشد، هرچقدر تلاش کنیم، حکم مشت بر سندان کوبیدن است. شاید از سی سال قبل هرگاه از مشکلات سخن می‌گوییم، حرف تازه‌ای جز تکرار حرف‌های قبلی نداریم. بنابراین می‌توان گفت قواعد دچار مشکل است و این موضوع درباره مسائل اقتصادی ما که صادرات در رأس آن است نیز صدق می‌کند.
شافعی با بیان اینکه صادرات نوک پیکان توسعه اقتصادی کشورها به شمار می‌آید، تصریح کرد: متأسفانه در سه سال گذشته حرکت هم‌زمان سیاست‌های تجاری و ارزی در کشور ما برعکس بوده و در برهه‌ای شاهد بودیم که سیاست‌های تجاری بر سیاست‌های ارزی سایه افکنده است. امروز جای بسیاری از فعالان حوزه تجارت خارجی در میان صادرکنندگان نمونه خالی است و علت اصلی آن در همین عدم تعادل سیاست‌های ارزی و تجاری است.
رئیس اتاق ایران درباره دلایل عدم توسعه به قواره ظرفیت‌ها در کشورمان، تصریح کرد: اگر در برنامه‌های بلندمدت فلسفه‌های واقعی اقتصادی موردتوجه قرار نگیرد، به توسعه دست نمی‌یابیم. امروز نگاه به استاندار در مرکز، نگاهی درآمدی نیست بلکه استانداران تنخواه‌دار محسوب می‌شوند.
او ادامه داد: دیوار قطور اختیارات تمرکزیافته در کشور یکی از مشکلات امروز ما به شمار می‌آید که اکنون وقت اصلاح آن فرا رسیده است. در آستانه تدوین برنامه هفتم توسعه هستیم و یک‌بار هم که شده برنامه توسعه باید واقع‌بینانه تدوین و اجرا شود.
شافعی تأکید کرد: تاکنون تدوین برنامه‌های توسعه به‌گونه‌ای بوده که یک نسخه در مرکز صادر و برای همه نقاط کشور ارسال می‌شد. به‌عبارت‌دیگر، تدوین و اجرای برنامه‌ها به‌نوعی بوده که انگار نسخه درمان برای همه جغرافیای ایران (به‌رغم اقتضائات متفاوتش) یکسان است و شرایط سیستان و بلوچستان و گیلان در برنامه‌های توسعه‌ای مشابه تصویر و تصور شده است.
رئیس پارلمان بخش خصوصی با طرح این سؤال که در این وضعیتی چه توقعی می‌توان برای بهبود شرایط و اصلاح موانع داشت؟ اظهار کرد: باور داریم که توسعه باید از روستا آغاز شود و برنامه‌های توسعه منطقه‌ای نیز باید با توجه به اقتضائات و مزیت‌ها تدوین شوند. خراسان و هر استان دیگری باید برنامه خود را بدهد و در مرکز، برنامه‌ها به یکدیگر پیوند بخورند تا در نهایت برنامه‌ای ملی از مرکز خارج شود.
ارسال نظر
