فقر و افزایش میزان مرگ‌ومیر ناشی از نارسایی قلبی

نتایج تحقیق جدید در ایالات‌متحده نشان می‌دهد، در شهرهایی که مردم با فقر و محرومیت اجتماعی بیشتری روبرو هستند، میزان مرگ‌ومیر ناشی از نارسایی قلبی نیز بیشتر است.

به گزارش مدیکال نیوز، نتایج تحقیقات نشان می‌دهند که میزان مرگ‌ومیر ناشی از نارسایی قلبی با عوامل اقتصادی-اجتماعی در ارتباط است.

نارسایی قلبی که گاهی اوقات نارسایی احتقانی قلب نامیده می‌شود، یک بیماری مزمن است که در آن قلب قادر نیست خون کافی برای تامین نیازهای بدن را  پمپ کند. این وضعیت غیرقابل‌برگشت است، اگرچه روش‌های درمانی وجود دارد که می‌تواند به افراد کمک کند تا زندگی طولانی‌تر و فعال‌تری داشته باشند.

بر اساس گزارش انجمن ملی قلب، ریه و خون، حدود ۵.۷ میلیون نفر در ایالات‌متحده نارسایی قلبی دارند.

یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که خطر مرگ ناشی از این بیماری به‌طور مساوی در سراسر این کشور شیوع ندارد، اما میزان مرگ‌ومیر در مناطق فقیرنشین و محروم ازنظر اجتماعی، بالاتر است.

محققان در مرکز بیمارستان‌های دانشگاهی دانشگاه پزشکی کلیولند، اوهایو، یک‌میلیون و ۲۵۴ هزار و ۹۹۱ مورد مرگ ناشی از نارسایی قلبی را در ۳۰۴۸ بخش بین سال‌های ۱۹۹۹ و ۲۰۱۸ تجزیه‌وتحلیل کردند.

آنان از دو شاخص استاندارد محرومیت اجتماعی استفاده کردند؛ شاخص محرومیت منطقه (ADI) که مقیاس‌های محلی متعددی ازجمله اشتغال، فقر و تحصیلات را در نظر می‌گیرد و شاخص محرومیت اجتماعی (SDI) که بر اساس درآمد و مسکن است.

آنان پس از تطبیق سن، دریافتند که میانگین میزان مرگ‌ومیر ناشی از نارسایی قلبی در هر بخش ۲۵.۵ مرگ در هر ۱۰۰ هزار راس جمعیت است.

بااین‌حال، در بخش‌هایی که میزان محرومیت اقتصادی - اجتماعی بالاتری داشتند، میزان مرگ‌ومیر ناشی از نارسایی قلبی بالاتر بود و این ارتباط  صرف‌نظر از نژاد، قومیت، جنسیت و درجه شهرنشینی در نظر گرفته‌شده بود.

سطوح محرومیت را که شاخص محرومیت منطقه(ADI)  اندازه‌گیری می‌کند، به‌طور تقریبی ۱۳ درصد از مرگ‌ومیر مختلف ناشی از نارسایی قلبی بین بخش‌ها را به خود اختصاص داده است. دانشمندان می‌گویند: این مقیاس خطر، مشابه سایر عوامل خطرزای شناخته‌شده برای نارسایی قلبی مانند چاقی و دیابت است. همبستگی با مسکن و درآمد، عوامل اجتماعی که شاخص محرومیت اجتماعی (SDI) را اندازه‌گیری می‌کند، ۵ درصد از این تنوع را تشکیل می‌دهد.

نابرابری همیشگی

این تحقیق نشان داد که عدم تعادل در میزان بقاء بین مناطق ثروتمند و محروم از سال ۱۹۹۹ تا ۲۰۱۸ کمی  تغییر کرده است.

دکتر گراهام بیوان، پزشک و محقق اصلی این تحقیق، می‌گوید: "تجزیه‌وتحلیل روند مرگ‌ومیر ناشی از نارسایی قلبی نشان می‌دهد که این اختلافات در طول دو دهه گذشته ثابت بوده است. "

بیوان و همکارانش می‌گویند که دامنه‌ای از عوامل ممکن است مسئول افزایش خطر مرگ ناشی از نارسایی قلبی در بخش‌های فقیرتر باشد. این عوامل شامل کاهش دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی، مراقبت‌های غیراستاندارد و سواد بهداشتی ضعیف است.

آنان همچنین متذکر می‌شوند که درمان موفقیت‌آمیز نارسایی قلبی به بیمارانی بستگی دارد که از یک رژیم دارویی پیچیده و اغلب گران‌قیمت پیروی کنند.

محققان بیان کردند: "صرف‌نظر از عوامل موثر، ارتباط بین جوامع با محرومیت اقتصادی-اجتماعی بالا و مرگ‌ومیر (نارسایی قلبی) قوی است و نشان می‌دهد که توجه به محرومیت اجتماعی ممکن است در کاهش مرگ‌ومیر (نارسایی قلبی) تاثیرگذار باشد. علاوه بر این، شاید بازده راهبردهای پیشگیری‌کننده شدید از نارسایی قلبی در مناطقی که محرومیت اجتماعی زیادی دارند، بیشتر باشد. "

انجمن قلب آمریکا (AHA) معتقد است که کنترل تهاجمی عوامل خطرزای بالینی اصلی برای نارسایی قلبی می‌تواند آمار کشته‌شدگان را به میزان قابل‌توجهی کاهش دهد. این عوامل بالینی شامل پرفشار خونی، حملات قلبی، چاقی، دیابت و اختلالات دریچه‌های قلب است.

دکتر سدیر جی الکندی، متخصص قلب و عروق انجمن قلب و عروق هرینگتون بیمارستان‌های دانشگاهی گفت: "زندگی در یک بخش خاص به این معنا نیست که شما به‌احتمال‌زیاد براثر نارسایی قلبی می‌میرید. "

"بیمارستان‌های دانشگاهی سابقه پرداختن به نابرابری‌های مراقبت‌های بهداشتی در جوامع کم برخوردار را دارند و با داشتن اطلاعات این تحقیق، می‌توانیم راه‌حل‌هایی برای خدمت بهتر به این جمعیت ارائه کنیم. "

به گفته محققان، یکی از محدودیت‌های تحقیق آنان این بود که این تحقیق بر اساس اطلاعات موجود در گواهی‌های مرگ بود و ممکن است در هر موردی دقیق نباشد.همچنین، این تحقیق برای بررسی اثرات سایر عوامل خطرزای شناخته‌شده برای مرگ‌ومیر ناشی از نارسایی قلبی طراحی نشده است، برخی از آن‌ها مانند فقدان فعالیت بدنی، چاقی، دیابت و فشارخون بالا نیز ممکن است با فقر همراه باشد.

این تحقیق در آخرین شماره مجله نارسایی قلبی منتشرشده است.