درباره بخشی از نامه آملی لاریجانی به آیت الله یزدی

 وقتی آملی لاریجانی منتقد «توهین و افترا علیه مسئولین و بزرگان» می شود / حضرت آیت الله! خود رفتار خودتان با همان «مسئولین و بزرگان» را فراموش کرده اید؟بردیا دانش: آیت الله صادق آملی لاریجانی، رئیس پیشین قوه قضائیه در نامه ای به آیت الله یزدی از انتقادات اخیر او از خود برآشفته و پاسخ های تندی به او داده است.

فارغ از دیگر بخش های نامه تند او، در بخشی از نامه مذکور، از «توهین و افترا» های آیت الله یزدی علیه «مسئولین و بزرگان» انتقاد شده است. در این بخش از نامه خطاب به آیت اله یزدی آمده است: «آیا جز با صدای بلند و داد و قال ، به مسئولین و بزرگان توهین کردن و افترا زدن و تحقیر کردن، کار دیگری هم کرده اید ؟ شما با آیت ا... شبیری حفظه الله ، چه کرده اید : با مرجعی که آیتی است در علم و تقوی و اخلاق و متانت و مروت و انصاف و بزرگواری. آخر چرا به خودتان اجازه می دهید به همه توهین کنید.»

این اظهارات در حالی است که خود آملی لاریجانی در مدت ده سال ریاستش بر قوه قضائیه همواره به خاطر اظهارات تند علیه همان «مسئولین و بزرگان» مورد انتقاد قرار داشت. در همین مثالی که آملی لاریجانی به میان کشیده، یعنی آیت الله شبیری زنجانی، می توان به موارد قابل تاملی پی برد.

اصل نامه تند و کم سابقه آیت الله یزدی به آیت الله شبیری زنجانی به خاطر دیدار این مرجع تقلید با رئیس دولت اصلاحات بود؛ فردی که به همراه دو کاندیدای اصلاح طلب انتخابات 88 هموراه مورد انتقادهای تند و توهین آمیز اصولگرایان قرار داشته است. خود آملی لاریجانی بارها علیه این افراد موضع گیری کرده. به طور مثال در بهمن ماه سال 89، از آنها با عنوان «خوارج» یاد کرده است. آملی لاریجانی در همایش قضات دادگستری کل استان تهران که در 28 بهمن 89 برگزار شد، گفت: «خیانت سران فتنه به انقلاب و ملت بر کسی پوشیده نیست و این گروه از «خوارج» باید بدانند نظام اسلامی در عین رأفت هیچ‎گاه ضربه به انقلاب و آرمان های آن را تحمل نخواهد کرد.»

جالب اینجاست که در روزهایی که آیت الله یزدی با خطاب تند خود به آیت الله شبیری زنجانی، موجب بر پا شدن غائله در میان حوزویان و سیاسیون شده بود، آملی لاریجانی هیچ دفاعی از آیت الله شبیری نکرده بود ولی اکنون که تیغ حملات متوجه خود او شده، پای آیت الله شبیری را نیز به میان کشیده.

نکته دیگر اینکه آیت الله یزدی همزمان با انتقاد از آملی لاریجانی در جلسه با مسئولان مرکز بسیج اساتید و نخبگان حوزه علمیه قم، از حسن روحانی رئیس جمهور هم به شدت انتقاد کرده است. او گفته است: «چطور کسی که تنفیذ ولایت را دارد، جرأت کرده و کارهای خلاف امر رهبری را می‌کند؛ مثل مخالفت درباره فضای مجازی و... اگر نمیتوانی مملکت را اداره کنی، برو کنار. این برو کنار را چه کسی باید بگوید؛ در درجه اول حوزه باید بگوید. بعد از نظر قانونی باید دیوان عالی قضایی بگوید. بعدش هم مجلس بگوید ولی متأسفانه می‌بینیم مجلس هم وضعیت دیگری دارد!»

قابل تامل این است که آملی لاریجانی در حمله به حسن روحانی در جایگاه رئیس جمهور، خود ید طولایی دارد. آملی لاریجانی دریکی از تندترین حملات خود به حسن روحانی، در مهرماه سال 96، رئیس جمهور را با لحنی طعنه آمیز «بیکار» خطاب کرد. او گفت: «اخیرا برادر بزرگواری گفته است که قوه قضاییه از سر بیکاری دائما اقدام به احضار افراد می‌کند؛ اگر بیکاری وجود دارد این شما هستید که چهار سال کشور را رها کردید و دور برجام سینه زدید، گویی کشور کار و مشکل دیگری ندارد.»

به عنوان مثالی دیگر از حملات به «مسئولین و بزرگان»، آملی لاریجانی در مهرماه سال 97 و پس از اظهارات محمد جواد ظریف در مجلس پیرامون وجود پولشویی در کشور، این سخنان را «خنجر فرو کردن به قلب نظام» نامید. او گفت: «اگر پولشویی عظیمی در کشور وجود دارد چرا آن را به قوه اطلاع نداده‌اید؛ این موضوع نیز مانند بحث واردات غیرقانونی خودروها است که بعد از چندماه به اطلاع قوه قضائیه رسید.» او افزود: «مسئولان نباید سخنانی به زبان بیاورند که مانند خنجر به قلب نظام فرو برود.»

آن دسته از «مسئولین و بزرگان» که آملی لاریجانی می گوید آیت الله یزدی به آنها «توهین و افترا» زده، تقریبا با مجموعه «مسئولین و بزرگان» که خود آملی لاریجانی در حمله به آنها کوتاهی نکرده یکسان است. به ویژه پس از روی کار آمدن دولت حسن روحانی، انتقادات تند هر دو عمدتا خطاب به رئیس جمهور روحانی بوده است.

در چنین شرایطی، بعید است انتقاد از آیت الله یزدی به خاطر «توهین و افترا» به «مسئولین و بزرگان» از سوی کسی که خود نیز در هجمه به «مسئولین و بزرگان» کم نگذاشته، گوش شنوایی داشته باشد. افکار عمومی حتما می پرسند عملکرد خود شما در این حوزه چگونه بوده است؟