اتمسفر زمین، خود سرنخی برای وجود حیات بیگانه است!
مونوکسیدکربن می‌تواند برای انسان‌ها کُشنده باشد، اما یکی از مطالعات جدید نشان داده که همین مونوکسیدکربن می‌تواند نشانه‌ای بر وجود حیات فرازمینی باشد.
مونوکسیدکربن می‌تواند برای انسان‌ها کُشنده باشد، اما یکی از مطالعات جدید نشان داده که همین مونوکسیدکربن می‌تواند نشانه‌ای بر وجود حیات فرازمینی باشد. قرار گرفتن در معرض مقادیر زیاد مونوکسیدکربن که گازی بی‌رنگ، بی‌بو و بی‌مزه است، می‌تواند منجر به ایراد آسیب‌های جدی به بافت‌ها و حتی مرگ شود. اخترشناسان نیز ادعا می‌کنند که تولید این گاز در جو زمین ممکن است به دلیل خالی کردن زمین از سکنه باشد.
با این حال، «ادوارد شوییترمن» از دانشگاه کالیفرنیا ریورساید، ادعا می‌کند که شاید این گاز بتواند به دانشمندان کمک کند تا دنیایی را که فرازمینی‌ها در آن زندگی می‌کنند، کشف کنند. شوییترمن و همکارانش در یکی از مطالعات منتشر شده در مجله‌ی Astrophysical از مدل‌های کامپیوتری برای شبیه‌سازی اتفاقاتی استفاده کردند که در شرایطی روی می‌دهد که مونوکسیدکربن به راحتی در فضای سیارات قابل سکنه تولید شود. آن‌ها دو سناریو را که در صورت بروز چنین شرایطی ممکن است اتفاق بیفتند، شناسایی کرده‌اند. در یک سناریو، این محققان توانستند سرنخ‌هایی از گذشته‌ی زمین را پیدا کنند.
امروزه، مونوکسیدکربن نمی‌تواند در زمین غنی از اکسیژن جمع شود، زیرا این گاز به سرعت توسط واکنش‌های شیمیایی روی داده در جو، تخریب می‌شود. اما در گذشته چطور؟ سه میلیارد سال پیش، فضای سیاره‌ی ما تقریباً عاری از اکسیژن بود، اما اقیانوس‌های ما در حال حاضر میزبان زندگی میکروبی هستند. این مدل نشان می‌دهد که زمین باستانی قابل سکنه‌ی ما، می‌تواند سطح منوکسیدکربنی برابر با حدود ۱۰۰ در هر یک میلیون بخش «ppm» را در خود حفظ کند که بسیار بیشتر از مقدار گاز فعلی موجود در جو است.
در سناریوی دوم، محققان محیط فتوشیمیایی موجود در اطراف ستارگان کوتوله‌ی قرمز، مانند پروکسیما قنطورس، یعنی نزدیکترین همسایه به خورشید را جستوجو کردند. شوییترمن و همکارانش دریافتند که اگر سیاره‌ی موجود در اطراف این ستاره‌ها قابل سکنه و غنی از اکسیژن باشند، آن‌ها باید مقدار بسیار زیادی منوکسیدکربن داشته باشند. محققان در مطالعه‌ی خود نوشتند: «محیط فتوشیمیایی اطراف ستاره‌های کوتوله برای تولید مونواکسیدکربن کاملاً مناسب است و لذا مونواکسیدکربن این سیارات قابل سکنه دارای غلظت مناسبی است که از صدها پی‌پی‌ام تا چند درصد متفاوت است.»
کشف سیارات زمین مانندی در مناطق قابل سکونت پروکسیما قنطورس و ستارگان مشابه آن، بدان معنی است که آن‌ها می‌توانند آب مایع را که به‌عنوان یکی از عناصر حیاتی زندگی در نظر گرفته شده در خود داشته باشند. شوییترمن در این خصوص می‌گوید: «با توجه به زمینه‌ی فیزیک فضایی این سیارات، ما متعجب خواهیم شد اگر بتوانیم زیست سیاره‌های میکروبی‌ای را که حاوی سطح بالای مونوکسیدکربن هستند کشف کنیم. با این حال، این زیست کرات قطعاً مکان خوبی برای زندگی انسانی یا حیوانی نیستند، زیرا دارای شرایطی همانند زمین نخواهند بود.»
امروزه، مونوکسیدکربن نمی‌تواند در زمین غنی از اکسیژن جمع شود، زیرا این گاز به سرعت توسط واکنش‌های شیمیایی روی داده در جو، تخریب می‌شود. اما در گذشته چطور؟ سه میلیارد سال پیش، فضای سیاره‌ی ما تقریباً عاری از اکسیژن بود، اما اقیانوس‌های ما در حال حاضر میزبان زندگی میکروبی هستند. این مدل نشان می‌دهد که زمین باستانی قابل سکنه‌ی ما، می‌تواند سطح منوکسیدکربنی برابر با حدود ۱۰۰ در هر یک میلیون بخش «ppm» را در خود حفظ کند که بسیار بیشتر از مقدار گاز فعلی موجود در جو است.
در سناریوی دوم، محققان محیط فتوشیمیایی موجود در اطراف ستارگان کوتوله‌ی قرمز، مانند پروکسیما قنطورس، یعنی نزدیکترین همسایه به خورشید را جستوجو کردند. شوییترمن و همکارانش دریافتند که اگر سیاره‌ی موجود در اطراف این ستاره‌ها قابل سکنه و غنی از اکسیژن باشند، آن‌ها باید مقدار بسیار زیادی منوکسیدکربن داشته باشند. محققان در مطالعه‌ی خود نوشتند: «محیط فتوشیمیایی اطراف ستاره‌های کوتوله برای تولید مونواکسیدکربن کاملاً مناسب است و لذا مونواکسیدکربن این سیارات قابل سکنه دارای غلظت مناسبی است که از صدها پی‌پی‌ام تا چند درصد متفاوت است.»
کشف سیارات زمین مانندی در مناطق قابل سکونت پروکسیما قنطورس و ستارگان مشابه آن، بدان معنی است که آن‌ها می‌توانند آب مایع را که به‌عنوان یکی از عناصر حیاتی زندگی در نظر گرفته شده در خود داشته باشند. شوییترمن در این خصوص می‌گوید: «با توجه به زمینه‌ی فیزیک فضایی این سیارات، ما متعجب خواهیم شد اگر بتوانیم زیست سیاره‌های میکروبی‌ای را که حاوی سطح بالای مونوکسیدکربن هستند کشف کنیم. با این حال، این زیست کرات قطعاً مکان خوبی برای زندگی انسانی یا حیوانی نیستند، زیرا دارای شرایطی همانند زمین نخواهند بود.»
ارسال نظر
