دانشمندان ناسا می‌خواهند برای دفاع از زمین در برابر اجرام فضایی خطرناکی که موجب انقراض دایناسورها شدند یک تلسکوپ جدید بسازند.
دانشمندان ناسا می‌خواهند برای دفاع از زمین در برابر اجرام فضایی خطرناکی که موجب انقراض دایناسورها شدند یک تلسکوپ جدید بسازند.یک دانشمند برجسته ناسا می‌گوید که بهترین راه دفاع از سیاره زمین ساختن یک تلسکوپ جدید است که بتواند در اسرع وقت سیارک‌های خطرناک را شناسایی کند.
دکتر "امی ماینزر" از آزمایشگاه پیشران جت ناسا(JPL) گفت که تلاش برای شناسایی سیارک‌ها با تلسکوپ‌های فعلی مانند تلاش برای تشخیص یک زغال سنگ در آسمان شب است.
تیم او پیشنهاد کرده است که یک سیستم جدید برای کشف شهاب‌سنگ‌های بزرگ دارای خطر بالقوه طراحی شود. برخی از این سیارک‌های خطرناک در صورت برخورد با زمین قادر به برچیدن حیات بشر از کره زمین هستند، درست مثل شهاب‌سنگی که ۶۶ میلیون سال پیش دایناسورها را منقرض کرد.
تیم او پیشنهاد کرده است که یک سیستم جدید برای کشف شهاب‌سنگ‌های بزرگ دارای خطر بالقوه طراحی شود. برخی از این سیارک‌های خطرناک در صورت برخورد با زمین قادر به برچیدن حیات بشر از کره زمین هستند، درست مثل شهاب‌سنگی که ۶۶ میلیون سال پیش دایناسورها را منقرض کرد.
دانشمندان با ساخت این تلسکوپ زمان بیشتری برای ردیابی و ارزیابی نحوه مقابله با این سیارک‌ها خواهد داشت.
دکتر ماینزر اظهار کرد که تلسکوپ‌ها برای شناسایی سیارک‌ها ناکارآمد هستند و احتمالاً زمانی آنها را می‌بینند که خیلی دیر شده است و نمی‌توان برای جلوگیری از برخورد آنها با زمین چاره‌ای اندیشید.
برای مثال شهاب "چلیابینسک"(Chelyabinsk) که فقط ۱۷ تا ۲۰ متر عرض داشت در ماه فوریه سال ۲۰۱۳ در اثر برخورد با جو زمین بر فراز شهر چلیابینسک روسیه متلاشی و باعث ایجاد آسیب‌های گسترده شد.
دکتر ماینزر اظهار کرد که تلسکوپ‌ها برای شناسایی سیارک‌ها ناکارآمد هستند و احتمالاً زمانی آنها را می‌بینند که خیلی دیر شده است و نمی‌توان برای جلوگیری از برخورد آنها با زمین چاره‌ای اندیشید.
برای مثال شهاب "چلیابینسک"(Chelyabinsk) که فقط ۱۷ تا ۲۰ متر عرض داشت در ماه فوریه سال ۲۰۱۳ در اثر برخورد با جو زمین بر فراز شهر چلیابینسک روسیه متلاشی و باعث ایجاد آسیب‌های گسترده شد.
این در حالی است که سیارکی که در عصر دایناسورها با زمین برخورد و آنها را نابود کرد، حدود ۱۰ کیلومتر عرض داشته است.
بنابراین تشخیص به موقع این اجسام نزدیک به زمین(NEOs) به معنی جلوگیری از وقوع یک تراژدی برای بشر خواهد بود، اما تشخیص آنها کاری بسیار مشکل است. همانطور که دکتر ماینرز می‌گوید یافتن سیارک‌ها در آسمان مانند تشخیص یک تکه زغال سنگ در آسمان شب است.
بنابراین تشخیص به موقع این اجسام نزدیک به زمین(NEOs) به معنی جلوگیری از وقوع یک تراژدی برای بشر خواهد بود، اما تشخیص آنها کاری بسیار مشکل است. همانطور که دکتر ماینرز می‌گوید یافتن سیارک‌ها در آسمان مانند تشخیص یک تکه زغال سنگ در آسمان شب است.
وی افزود: تشخیص سیارک‌ها مشکل است، زیرا آنها عمدتاً کوچک و بسیار دور از ما هستند. ضمن اینکه برخی از آنها مثل زغال سیاه هستند و شناسایی آنها در سیاهی بیکران فضا بسیار سخت است.
تلسکوپ جدیدی که ناسا می‌خواهد بسازد دارای یک دوربین جدید مجهز به آخرین فناوری دوربین خواهد بود تا اخترشناسان بتوانند سیارک‌ها و دنباله‌دارها را در مسیر زمین رهگیری کنند.
ساخت این تلسکوپ پس از آن مطرح شد که ناسا قراردادی به مبلغ ۶۹ میلیون دلار با ایلان ماسک و شرکت فضایی اسپیس‌ایکس منعقد کرد تا یک فضاپیما به فضا پرتاب کند تا سیارک‌ها را از مسیر برخورد با زمین منحرف کند.
دکتر ماینزر می‌گوید: ما به ناسا ساخت تلسکوپ جدیدی به نام "NEOCam" را پیشنهاد می‌کنیم تا ناسا یک کار بسیار جامع از نقشه برداری مکان‌های سیارک‌ها و اندازه‌گیری آنها را انجام دهد.
دکتر ماینزر می‌گوید: ما به ناسا ساخت تلسکوپ جدیدی به نام "NEOCam" را پیشنهاد می‌کنیم تا ناسا یک کار بسیار جامع از نقشه برداری مکان‌های سیارک‌ها و اندازه‌گیری آنها را انجام دهد.
وی افزود: اگر ما یک شیء را فقط دیر شناسایی کنیم، انتخاب‌های ما به میزان قابل توجهی محدود می‌شود، بنابراین شناسایی سیارک‌ها در فاصله‌ای دورتر از زمین به اتخاذ بهترین تصمیم و بکارگیری بهترین شیوه مقابله کمک شایانی خواهد کرد.
وی ادامه داد که تلسکوپ جدید همچنین می‌تواند برای مطالعه دنباله‌دارها و سیارک‌های باستانی استفاده شود و گفت: ما می‌توانیم اجرام را بدون توجه به رنگ سطحی آنها شناسایی و از تلسکوپ برای اندازه‌گیری آنها و تشخیص سایر ویژگی‌های سطحی آنها استفاده کنیم.
ماینزر افزود: این اشیا ذاتاً جالب هستند، زیرا بعضی از آنها از همان موادی هستند که منظومه شمسی را تشکیل داده‌اند و اندازه منظومه شمسی عمر دارند. سیارک‌ها ترکیب بسیار متنوعی دارند.
گزارش کامل این پروژه در مجله American Physical Society منتشر شده است..
ارسال نظر
