نوار غزه در کنار دریای مدیترانه ٤١
کیلومتر طول و بین ٦ تا ١٢ کیلومتر عرض دارد. این نوار باریک جمعیتی در
حدود یک و نیم میلیون نفر را در خود جا داده است. غزه از طرف جنوب غربی با
مصر هم مرز است که از طریق گذر گاه "رفح" با این کشور ارتباط دارد و از
شمال و شرق هم به اسرائیل چسبیده و البته دریای مدیترانه در غرب این منطقه ی
کوچک نیز توسط اسرائیل کنترل می شود. هم اکنون اسرائیل از دریا، زمین و
آسمان بر سر این باریکه آتش می ریزد. در جغرافیای دنیا کشوری به نام "نوار
غزه" وجود ندارد. در سال ٢٠٠٥ اسراییلی ها نظامیان و یهودیان را از آنجا
خارج کردند و اجازه دادند تا ساکنین غزه برای خود دولت مستقل تشکیل دهند
اما این دولت همه چیزش به اسرائیل بستگی دارد و کافی است که گذر گاه ها
بسته شوند تا مردم حتی تکه نانی برای پر کردن شکم بچه هایشان نداشته باشند.
این روز ها ازغزه به سمت شهرهای در دسترس اسرائیل راکت شلیک می شود و
اسرائیل هم نهایت قدرتش را به کار گرفته تا مانع این حملات بشود. اگر غزه
را جزئی از اسرائیل بدانیم در آن صورت این نوار باریک با این جمعیت متراکم
شب و روز مورد هجوم دولت مرکزی خود قرار گرفته. اگر غزه را خارج از دولت
اسرائیل بدانیم در آن صورت باید بگوییم یک منطقه ی کوچک در دنیا که نه خود
کشور به حساب می آید و نه جزیی از یک کشور دیگر است مورد هجوم ارتش منظم
کشور همسایه اش قرار گرفته. غزه در محاصره ی مهاجم خود است یعنی راه بیرون
رفتن برای کسی نیست. مصر هم معمولا در مواقع بحرانی گذرگاه رفح را می بندد
تا گرفتار سیل پناهجویان نشود.
من فکر می کنم سؤال اصلی باید این باشد که اصلا "غزه چیست؟!" آیا غزه یک کشور است؟ یا جزیی از کشور دیگری است؟ آیا اکنون اسرائیل با یکی از استان ها یا ایالات خود در جنگ است یا اینکه با کشوری دیگر می جنگد؟ اسرائیل چرا غزه را از اسراییلی ها و سربازانش خالی کرد؟ آیا این تخلیه به خاطر این نبود که هر وقت اراده کرد به آنجا هجوم ببرد؟ در حملات اخیر اسرائیل به غزه بیش از ١٤٠ کودک کشته شده اند. حال باید پرسید چرا سازمان ملل و دیگر نهادهای حقوقی دنیا در مورد غزه اینقدر ناتوان هستند؟
آیا راکت اندازی از غزه به اسرائیل برای نابودی اسرائیل انجام می شود؟ آیا اسرائیل با این راکت پراکنی های بی هدف نابود می شود؟ اسرائیل می گوید چند دقیقه قبل از منهدم کردن هر خانه ی فلسطینی به ساکنین پیام تلفنی می فرستد که خانه اشان را تخلیه کنند! حال باید پرسید چرا اصلا خانه را منهدم می کنند؟ شاید جواب این باشد که از آنجا به شهرهای اسرائیل راکت شلیک می شود! اگر این فرض درست باشد آیا منهدم کردن آن خانه، راکت پرانی را متوقف می کند؟ آیا تا به حال متوقف شده؟ معمولا اسرائیلی ها می گویند چاره ی دیگری نداریم! در اینجا این سوال مطرح می شود که پس مسئولیت دولت چه می شود؟ آیا دولت حق تهاجم همه جانبه به شهروندان را دارد؟ ممکن است اسرائیل بگوید اهالی غزه شهروند اسرائیل نیستند! و در پاسخ باید همان سوال اساسی را مطرح کرد که اگر غزه جزیی از اسرائیل نیست پس "غزه چیست؟" آیا دولت غزه در مجامع جهانی به رسمیت شناخته شده تا حقوق و مسولیت های خود را بداند و ملزم باشد به آنها عمل کند؟ اغلب از فلسطینی های ساکن غزه خواسته می شود که دست از راکت پراکنی بردارند تا دچار حملات مرگبار اسرائیل نشوند اما آیا شرایط زندگی در غزه به گونه ای هست که فلسطینی ها بتوانند زندگی امن و راحتی داشته باشند؟ اگر "غزه" را به عنوان یک کشور مستقل می شناسند پس باید حقوق یک کشور مستقل را به ایشان بدهند و در مقابل مطالبه ی مسئولیت داشته باشند روشن است که اگر حقی برای این یک و نیم میلیون نفر قائل نباشند و فقط مسئولیت بخواهند همین وضعیتی پیش می آید که شاهدش هستیم.
راستش من خودم هم اگر می دیدم در زمینی که با پدر بزرگم کشاورزی می کردیم، آدم های غریبه ای آمده اند و آنجا را صاحب شده اند و بعد همان آدم ها ما را به زور در یک نوار باریک تحت محاصره قرار داده اند، از زوری که به اعصاب و روانم وارد می شد هر چیزی را که به دستم می رسید از این ور سیم خاردارها به آن ور پرتاب می کردم تا به آنها بگویم که من عصبانی هستم، هنوز وجود دارم و به طور دائم زیاد می شوم، تکثیر می شوم! و در همان حال به فرزندانم هم سرزمین های آن ور تپه هایی را که آنها صندلی گذاشته اند و با دیدن دود هر انفجار مرگبار، سیگار دردستشان را به دهنشان می گذارند و با چشم های تنگ شده از دود سیگار برای کشته شدن ما کف می زنند، نشان می دادم و می گفتم دخترم، پسرم آن دور دور ها را می بینی؟ یک روز دوباره به آنجا که خانه ی ماست بر می گردیم...
وبلاگ : ناصر مردانی
