سهیل بیرقی در دومین ساخته خود باز هم به سراغ قصه ای رفته که مربوط به زنان جامعه است.
سهیل بیرقی در دومین ساخته خود باز هم به سراغ قصه ای رفته که مربوط به زنان جامعه است.فیلم سینمایی «عرق سرد» از جهاتی شبیه به فیلم «من» ساخته قبلی سهیل بیرقی است. شخصیت‌های اول قصه در هر دو فیلم بیرقی به دنبال انقلابی زنانه هستند. زن هایی که به قوانین وضع شده برای خود شکایت دارند و درصدد تغییر آن هستند. یک بار لیلا حاتمی در «من» این وظیفه را دارد و اینبار باران کوثری در «عرق سرد».
«عرق سرد» روایت زندگی کاپیتان تیم فوتسال بانوان است که همسرش به دلایل مختلف او را ممنوع الخروج می‌کند و کاپیتان تیم ملی از فینال مسابقات جا می ماند. این فینال برای افروز قصه یک بازی خاص نیست، بلکه رسیدن به آینده‌ای روشن است.
فیلم بیرقی از نقطه جذابی شروع می شود و آن هم مسابقه فوتسال بانوان است و به خوبی پیش می رود، اما در برخی از سکانس های فیلم بیرقی به موضوع زنان علیه زنان هم اشاره دارد؛ جایی که زنی دیگر بسیار نرم و در روند قصه کاری می کند که افروز به مسابقه فینال نرسد.
«عرق سرد» اما از جهاتی نگاهی یکسویه و جانبدارانه به قوانین و حقوق زنان دارد. این فیلم در هیچ بخشی به وظایف زنان نسبت به مردان اشاره نداشت و فقط به دنبال آزادی بی قید و شرط زن در جامعه بود. شاید در این فیلم روابط عمیق انسانی و احساسی، جای خود را به خودخواهی‌ها و زیاده خواهی انسان‌ها داده بود.
نکته دومین فیلم بیرقی، سکانس- پلان بودن برخی قسمت‌ها بود. در سکانسی از فیلم سه بازیگر اصلی، نزدیک به چهار دقیقه در دادگاه با تبحر به بازی پرداختند که به روند فیلم کمک می‌کرد. این موضوع در بخش‌های دیگر فیلم هم وجود داشت.
«عرق سرد» روایت زندگی کاپیتان تیم فوتسال بانوان است که همسرش به دلایل مختلف او را ممنوع الخروج می‌کند و کاپیتان تیم ملی از فینال مسابقات جا می ماند. این فینال برای افروز قصه یک بازی خاص نیست، بلکه رسیدن به آینده‌ای روشن است.
فیلم بیرقی از نقطه جذابی شروع می شود و آن هم مسابقه فوتسال بانوان است و به خوبی پیش می رود، اما در برخی از سکانس های فیلم بیرقی به موضوع زنان علیه زنان هم اشاره دارد؛ جایی که زنی دیگر بسیار نرم و در روند قصه کاری می کند که افروز به مسابقه فینال نرسد.
«عرق سرد» اما از جهاتی نگاهی یکسویه و جانبدارانه به قوانین و حقوق زنان دارد. این فیلم در هیچ بخشی به وظایف زنان نسبت به مردان اشاره نداشت و فقط به دنبال آزادی بی قید و شرط زن در جامعه بود. شاید در این فیلم روابط عمیق انسانی و احساسی، جای خود را به خودخواهی‌ها و زیاده خواهی انسان‌ها داده بود.
نکته دومین فیلم بیرقی، سکانس- پلان بودن برخی قسمت‌ها بود. در سکانسی از فیلم سه بازیگر اصلی، نزدیک به چهار دقیقه در دادگاه با تبحر به بازی پرداختند که به روند فیلم کمک می‌کرد. این موضوع در بخش‌های دیگر فیلم هم وجود داشت.
منبع: باشگاه خبرنگاران
ارسال نظر
