معمای امام‌زاده‌های بی شجره‌نامه در تخت جمشید!

 ساخت امام زاده در محوطه تخت جمشید، در فاصله بسیار کوتاهی از صفه این اثر مشهور جهانی. بله درست خوانده‌اید؛ این اتفاقی‌ است که به جریان افتاده و آن گونه که گفته می‌شود، قرار است ابعاد بسیار وسیع تری هم پیدا کند!

مدتی ‌است یک تغییر به ظاهر کوچک در جاده ورودی تخت جمشید خودنمایی می‌کند و تعجب بسیاری را به دنبال دارد. نصب یک تابلو که حکایت از وجود یک امام زاده در نزدیکی این اثر ثبت جهانی دارد؛ امام زاده ابراهیم (ع) که مسئولان اداره اوقاف و خیریه تأکید دارند از قدیم در این محل بوده، ولی برای آن‌هایی که از قدیم گذرشان به تخت جمشید افتاده، اتفاق جدیدی به شمار می رود.

البته این تغییر فقط منحصر به یک تابلو نیست که خیلی وسیع‌تر از آن است. تغییری از جنس ساخت بنای امام زاده و از آن فراتر، تجهیز امام زاده به امکاناتی که قرار است در سه هکتار جاگیر شوند تا زائران این امام زاده امکان اقامت پیرامون آن را هم به دست آورند؛ امکاناتی از قبیل اماکن اقامتی و کمپینگ، پارکینگ، فضای سبز، سرویس‌های بهداشتی و... .

از جمله مستندات ارائه شده توسط منتقدان، این تصویر هوایی است که سال 1334 توسط سازمان جغرافیایی ارتش تهیه شده و بر اساس آن هیچ نشانی از امامزاده مورد ادعای اداره اوقاف فارس وجود ندارد.
 
اختصاص ۳ تا ۱۷ هکتار به ساخت امام‌زاده در محوطه تخت جمشید!

ساخت و ساز‌هایی وسیع که آغاز شده و به گفته مسئولان اوقاف، همه در زمینی قرار است انجام شود که متعلق به امام زاده است؛ زمینی سه هکتاری که بعد‌ها احتمالا در سایه طرح توسعه این امام زاده، به ۱۷ هکتار خواهد رسید تا تخت جمشید در مجاورت آن تبدیل به هیچ شود؛ شهری تاریخی که وسعت آن به گرد پای این امام زاده و مجتمع‌های ساخته شده پیرامونش نخواهد رسید!

همه این‌ها در حالی است، بسیاری بر این باورند که چنین امام زاده از اساس در این مکان وجود نداشته است. ادعایی که برای اثبات آن، حتی به سراغ عکس‌های هوایی و نقشه‌های فراوان هم رفته‌اند و، چون اثری از امام زاده یا هر بنای مشابهی در آن‌ها نیافته‌اند، نتیجه گرفته‌اند که این امام زاده چیزی جز سازه نوساز نیست. ادعایی که هرچند واکنش تند مسئولان را به دنبال داشته، مستندی برای رد آن ارائه نشده است.

کار تا جایی بالا گرفته که فیلمی تولید و در فضای مجازی منتشر شده که ساخت این امام زاده نوظهور را روایت می‌کند و در فضای مجازی دست به دست می‌شود، اما مسئولان مستندات به نمایش درآمده در آن را تکذیب می‌کنند و مدعی هستند ساخت بنای جدید امام زاده ابراهیم در قالب موازین جهانی و در چارچوب توافقات حاصل آمده با مسئولان سازمان میراث فرهنگی و گردشگری کشورمان انجام خواهد شد و گزندی به تخت جمشید وارد نخواهد کرد.

همان گزندی که بسیاری مدعی هستند با ساخت و ساز در محوطه ثبت شده تخت جمشید، این اثر را از فهرست میراث‌های بشری حذف خواهد کرد و بدنامی بزرگی برای کشورمان به دنبال خواهد آورد. گزندی که قابل قبول نیست با نوسازی بقعه یک امام زاده (اگر بپذیریم این امام زاده وجود داشته و فرض را بر رد ادعا‌های مطرح در این خصوص بگذاریم) و توسعه آن رقم بخورد. آن هم در شرایطی که می‌دانیم اگر بنای امام زاده فرسوده بود، می‌شد مرمتش کرد و ایمن سازی آن را در دستور کار قرار داد نه تخریب بنا و دایر کردن مجتمعی چند هکتاری!

شاید باور نکنید اما تنها در شهرستان مرودشت، 9 امام زاده با نام «امام زاده ابراهیم(ع)» به ثبت رسیده است. یکی دیگر از استدلال های شائبه برانگیز منتقدان ساخت امام زاده در محوه تاریخی تخت جمشید، همین تعدد امام زاده‌های بی شجره نامه و از آن مهم تر، رها شدن دیگر امام زاده ها و توجه وسیع و بسیار بسیار شدید به امام زاده واقع در مجاورت تخت جمشید است؛ امام زاده‌ای که قرار است تمامی سه هکتار پیرامون آن تجهیز شود!
 
اختصاص ۳ تا ۱۷ هکتار به ساخت امام‌زاده در محوطه تخت جمشید!

این ماجرا زمانی شائبه برانگیزتر جلوه می‌کند که بدانیم تخت جمشید بازدیدکنندگان پرشماری دارد و برخی منتقدان نوسازی امام زاده و دایر کردن امکانات فراوان رفاهی پیرامون آن بر این باورند که شمار بازدیدکنندگان موضوعی است که مسئولان را بر آن داشته که به نام امام زاده، به فکر دایر کردن امکانات اقامتی و رفاهی بیافتند و بکوشند سهمی از درآمد گردشگری این منطقه به خود اختصاص دهند!

شائبه‌هایی که متأسفانه همه پیرامون بنایی شکل گرفته که می‌گویند بقعه مبارکه امام زاده ابراهیم (ع)، از نوادگان امام موسی کاظم (ع) است. امام‌زاده‌ای که ظاهرا برخلاف آن ضرب المثل معروف، متولی آن به حرمتش توجه کافی را نشان نداده که اگر این گونه بود، این گونه بحث بر سر نوسازی یا عدم نوسازی بنای آن شکل نمی‌گرفت چراکه دوستی ایرانیان با اهل بیت زبانزد خاص و عام است، آنقدر که قرن‌های متمادی امام زاده‌های سراسر کشور ساخته و یا نوسازی شده، گاه بازسازی و توسعه را شاهد بوده و هرگز کسی با این اقدامات مخالفتی نداشته است.

مخالفتی که دست کم در این مورد به اعلی درجه خود بروز و نمود یافته و از آن فراتر، شائبه‌های زیادی آفریده، اما مسئولان را مجاب نکرده نفیا یا اثباتا به ماجرا ورود کرده و برای پایان دادن به این ماجرا اقدامی صورت دهند. به ویژه مسئولان سازمان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی که پیشتر هم بار‌ها ثابت کرده‌اند اگر همه چیز را آب ببرد، ایشان را خواب خواهد برد!