شهیدی که با خون خود افطار کرد

 شهید سیدعلی اندرزگو از چهره‌های گمنام اما بسیار اثرگذار دوران مبارزه با رژیم منحوس ستمشاهی و از انقلابیون مبارز در جنبش‌های اسلامی از جمله جمعیت مؤتلفه اسلامی بود که رشادت‌های او پس از شهادتش مشهور عام و خاص شد.

شهید اندرزگو که از همان ابتدا در خانواده‌ای متدین رشد یافته بود، از مکتب امام حسین(ع) و عاشورا آموخت برای دستیابی به اهداف عالیِ اسلامی و رسیدن به لقای خداوند باید بذل جان کرد، لذا زمانی که احساس کرد دین اسلام و آموزه‌های دین در خطر است، در راه اعتلای اسلام رشادت‌های فراوانی به خرج داد تا جایی که و جان بر کف بارها با نام‌های مستعار و با اهداف انقلابی‌ به شهرها و کشورهای مختلف سفر می‌کرد.

شهید اندرزگو بالاخره پس از سال‌ها مجاهدت پس از بازگشت از سوریه و لبنان در یکی از سفرهایی که به مشهد داشت، در دوم شهریور 57 مصادف با شب 19 ماه رمضان، نزدیکی‌های افطار هنگامی که قصد ملاقات با یکی از دوستان خود را داشت، از سوی ساواک مورد اصابت گلوله قرار گرفت و در حالی که بدنش آغشته به خون بود، پس از بلعیدن اسناد محرمانه به مقام رفیع شهادت رسید؛ لذا می‌توان گفت شهید اندرزگو شهیدی بود که با خون خود افطارش را باز کرد. شهادت این مبارز انقلابی و جهادی در شب قدر سال 57 در واقع مدال افتخار دیگری برای این شهید والامقام است.
 


رهبر معظم انقلاب در پاسداشت شهید اندرزگو در بیانات نماز جمعه سال 59 فرمود: «شهید سید علی اندرزگو، چریک مبارز مسلمان که امروز سالگرد شهادت پر افتخار اوست. فرزند علی بود، همنام علی بود، همگام و همراه علی بود. من لازم میدانم به امت مسلمان سفارش بکنم، سعی کنید این چهره‌های عزیز و ناشناخته را بهتر بشناسید. این مرد مسلمان مبارز در طول چهارده سال که مشغول مبارزه بود، چهارده سال زندگی مخفی با نهایت شدت، دستگاه جهنمی ساواک شاه بدبخت را آن چنان حیران و سرگشته کرده بود که کارش معجزه‌آسا می‌نمود. برای خدا مبارزه کرد، برای خدا از پیوستن به گروه‌های مدعی سر باز زد، برای خدا خطر ساواک و خطر بعضی از گروه‌هایی را که مایل بودند او را به طرف خود جذب کنند و حاضر نمی‌شد به آنها جذب بشود، این خطرها را برای خدا تحمل کرد و برای خدا هم شهید شد. رحمت خدا بر او باد. درود ما مسلمانان بر او باد.»