تردیدهای وزیر بهداشت چگونه برطرف شد؟

 حسن هاشمی دو چالش بزرگ برای حضور در دولت دوازدهم دارد. نخست تردید‌ در ادامه حمایت‌های مالی دولت از او و دوم چالشی که با سازمان‌های بیمه‌گر و در راس آنها وزارت رفاه دارد. 


 حسن هاشمی یکی از مهم‌ترین وزرای دولت یازدهم با تردید به حضور در دولت دوازدهم نگاه می‌کرد اما تردید‌های آقای وزیر ظاهرا به پایان رسیده‌ و او حالا گزینه پیشنهادی دولت برای تصدی پست وزارت بهداشت در دولت جدید است. 
حسن هاشمی با طرح تحول نظام سلامت یک قدم بزرگ برای دولت حسن روحانی برداشت و فعالیت‌ها در حوزه طرح تحول نظام سلامت باعث شد، دولت یک مصداق ملموس در فعالیت‌هایش برای مردم داشته باشد. 
علاوه بر این حمایت‌های مالی دولت حسن روحانی از وزارت بهداشت باعث شد این وزارت‌خانه بتواند بهتر از گذشته فعالیت‌های خود و اهداف‌ش را عملی کند. حمایتی که وزرای بهداشت و درمان دولت‌های محمود احمدی‌نژاد از آن محروم بودند و مصداق آن شکست طرح پزشک خانواده در دولت دهم بود. 
اما نکته‌ای که طی روزهای اخیر بیش‌از پیش در حوزه وزارت بهداشت مورد توجه قرار گرفته بود، تردید‌های حسن هاشمی برای حضور در وزارت بهداشت بود. این تردید‌ها با توجه به عملکرد مثبت او و پشتیوانه‌ای که در میان افکار عمومی دارد، مورد توجه قرار گرفته بود. 
اما تردید‌های آقای وزیر چه بود؟ در واقع حسن هاشمی دو چالش بزرگ برای حضور در دولت دوازدهم دارد. نخست تردید‌ در ادامه حمایت‌های مالی دولت از او و دوم چالشی که با سازمان‌های بیمه‌گر و در راس آنها وزارت رفاه دارد. 


چالش بی‌پولی

طی سال‌های اخیر وزارت بهداشت و وزارت رفاه، به‌عنوان دو ضلع اصلی برنامه‌های تحول نظام سلامت کشور بیش‌از‌پیش دچارکمبود منابع مالی شده اند. در مهم‌ترین مورد، وزارت بهداشت، به‌عنوان رکن اصلی اجرای طرح تحول نظام سلامت به شکلی با محدودیت‌های مالی مواجه شده که می‌توان این مسئله را زمینه‌ساز تحمیل آسیب‌هایی به طرح تحول نظام سلامت دانست. وزارت بهداشت و درمان از ١٥ اردیبهشت ١٣٩٣ اقدام به آغاز فاز‌های متعددی از طرح تحول نظام سلامت کرد که هرکدام از آنها تا حد زیادی وابسته به مسائل مالی است.


طرح‌هایی مانند؛ افزایش حضور پزشکان در بیمارستان‌های دولتی، ارتقای هتلینگ بیمارستان‌ها، ماندگاری پزشکان در مناطق محروم، ترویج زایمان طبیعی، ارتقای خدمات اورژانس، ارتقای کیفیت ویزیت و کاهش پرداختی مردم در بیمارستان‌ها که در صورت تخصیص‌نیافتن به‌موقع بودجه، می‌تواند چالش‌هایی جدی برای وزارت بهداشت ایجاد کند. حتی وزیر بهداشت در ماه هفته گذشته چند باری گفته که حقوق برخی پزشکان به دلیل نبودن اعتبارات تا ۶ ماه هم عقب افتاده است.


بخش مهمی از عملکرد سیدحسن هاشمی در سال ١٣٩٣ در نتیجه زیرساخت‌های اجرائی او در نیمه دوم سال ١٣٩٢ است. هاشمی در سال ١٣٩٣ با همکاری ستاد اجرائی قوی خود در وزارت بهداشت توانست، بحران دارویی را در کشور به‌صورت کوتاه‌مدت حل کند، طرح‌های تحول در نظام سلامت را با پیشرفت‌های مورد انتظار (و نه صد‌‌درصدی) پیش ببرد.


هزینه‌های درمانی را به‌نفع مردم کاهش دهد، به استان‌های ایران توجه کند و تحرکات میدانی خود را در استان‌های کشور، به‌ویژه استان‌های محروم افزایش دهد، توجه رسانه‌ها را به خود جلب کند و به بیماران خاص به‌عنوان اصلی‌ترین حلقه مغفول در دولت‌های نهم و دهم، بیش‌ازپیش توجه کند، اما درحال‌حاضر بی‌پولی مهم‌ترین چالش آقای وزیر شده است.


وزارت بهداشت تعرفه‌های درمانی را تا سه برابر افزایش داده تا با این اقدام در قدم اول بتواند هزینه‌های تمام‌شده درمانی را واقعی‌تر کند و از سوی دیگر بهانه پزشکان برای دریافت زیرمیزی را از بین ببرد. هم‌زمان با برنامه‌ریزی دقیق موفق شده با این افزایش سه‌برابری تعرفه‌های درمانی، نه‌تنها هزینه‌های پرداختی مردم افزایش نیابد، بلکه کاهش بالایی نسبت به گذشته داشته باشد.
این فرایند، یعنی افزایش تعرفه‌ها و دریافت‌نکردن این افزایش از مردم، ضلع سوم بهداشت و درمان کشور، یعنی سازمان‌های بیمه‌گر را با فشار بی‌سابقه‌ای مواجه کرده است. به این معنا که این‌بار، بار ناشی از افزایش تعرفه‌های درمانی نه بر دوش مردم که بر دوش سازمان‌های بیمه‌گر خواهد بود.


چالش سازمان‌های بیمه‌گر

نکته مهم دیگر درباره عملکرد حسن هاشمی و تردید‌های او به بحث چالش با سازمان‌های بیمه‌گر بر می‌گردد. حسن هاشمی با تکیه بر تجربیات بین‌المللی اصرار دارد سازمان‌های بیمه گر زیر یک چتر بزرگ تحت عنوان تولیت‌ نظام سلامت قرار گیرد، تا بر این اساس و با یک مدیریت واحد بتواند طرح‌های حوزه سلامت مانند طرح پزشک خانواده را در دولت بعد راه‌اندازی کند. بر همین اساس نگران است که عدم همراهی سازمان‌های بیمه‌گر باعث شود سرعت وزارت بهداشت در اجرای این طرح‌ها کند شود. دیگر نگرانی حسن هاشمی مربوط به حجم بالای تخریب هایی است که علیه دولت مطرح می‌شود. او در جایی عنوان کرده‌ بود که نمی‌شود کار کرد و کتک خورد.