ام ‌اس و ارتباط آن با کمبود ویتامین D

 یافته‌های اخیر نشان می‌دهد که به لحاظ ژنتیکی ارتباطی قوی بین کمبود ویتامین D و ام‌اس وجود دارد.

ام ‌اس، نوعی بیماری خودایمنی است که بر روی سیستم مرکزی اعصاب بدن تأثیر می‌گذارد.

پیش‌بینی این بیماری و تخمین درصد پیشروندگی آن دشوار است و هنوز محققان به طور کامل به علل آن پی نبرده‌اند.

این بیماری، شایع‌ترین بیماری فلج‌کننده و عصب‌شناختی است که بر روی افراد جوان در سرتاسر جهان تأثیر می‌گذارد. تعدادی از عوامل محیطی و ژنتیکی ممکن است بر پیشرفت و شدن این بیماری تأثیر بگذارد. برخی تحقیقات هم نشان می‌دهد که میزان شیوع ام‌اس در مکان‌هایی بسیار بزرگ که در آنها میزان تماس با نور خورشید کم است، بیشتر گزارش شده است.

یافته‌های اخیر نشان می‌دهد که به لحاظ ژنتیکی ارتباطی قوی بین کمبود ویتامین D و ام‌اس وجود دارد. ام ‌اس، نوعی بیماری خودایمنی است که بر روی سیستم مرکزی اعصاب بدن تأثیر می‌گذارد. پیش‌بینی این بیماری و تخمین درصد پیشروندگی آن دشوار است و هنوز محققان به طور کامل به علل آن پی نبرده‌اند. این بیماری، شایع‌ترین بیماری فلج‌کننده و عصب‌شناختی است که بر روی افراد جوان در سرتاسر جهان تأثیر می‌گذارد.

تعدادی از عوامل محیطی و ژنتیکی ممکن است بر پیشرفت و شدن این بیماری تأثیر بگذارد. برخی تحقیقات هم نشان می‌دهد که میزان شیوع ام‌اس در مکان‌هایی بسیار بزرگ که در آنها میزان تماس با نور خورشید کم است، بیشتر گزارش شده است.

کمبود ویتامین D می‌تواند یکی از دلایل بروز ام‌اس باشد. محققان میزان ویتامین D ۱۴۴۹۸ فرد ام ‌اسی را در یک گروه، و ۲۴۰۹۱ فرد سالم را در گروهی تحت کنترل مورد آزمایش قرار دادند. یافته‌های آنها نشان می‌دهد که در بین این شرکت‌کنندگان، تمام آنهایی که نژاد اروپایی داستند، به لحاظ ژنتیکی میزان ویتامین D آنها کمتر بوده و این باعث بالاتر بودن آسیب‌پذیری آنها نسبت به بیماری ام‌اس می‌شود.

هنوز نشانه‌ی مشخصی برای ام‌اس شناخته نشده و بسیاری از داروهایی که برای درمان ام‌اس وجود دارد دارای عوارض وخیم و خطرات بارزی هستند. در حال حاضر محققان آزمایش‌های تحت کنترلی بر روی مکمّل‌های حاوی ویتامین D به منظور یافتن راهی جهت درمان و پیشگیری از ام‌اس انجام می‌دهند.