نرگس آبیار،چادر و دانشگاه شاهد

از "نرگس آبیار" کارگردان فیلم سینمایی ارزشی "شیار143" دعوت شده بود به دانشگاه شاهد برود و در آنجا مورد تقدیر قرار بگیرد. با این حال ، وقتی او به دانشگاه رسید مسوولان حراست به دلیل آن که چادر نداشت ، از ورودش جلوگیری کردند. بدین ترتیب ، اکران فیلم و تقدیر از کارگردان آن ، بدون حضور کسی که قرار بود مورد تقدیر قرار بگیرد برگزار شده و لوح تقدیر نیز به نماینده ای از فیلم داده شد!

این در حالی است که نرگس آبیار ، حجاب کامل اسلامی را رعایت می کند و تنها ، چادر به سر نمی کند.

آنچه کمر جامعه را شکسته ، همواره افراط ها و تفریط ها بوده است. طبق دینی که حضرت محمد (ص) از جانب پروردگار عالمیان آورده است ، بر زنان مسلمان ، حفظ حجاب واجب شده است ، نه پوشیدن چادر یا هر نوع لباس خاص دیگری.

بنابراین ، «اجبار» به پوشیدن چادر (نه خود چادر) ، فراتر از حفظ حجاب شرعی ، افراط است و فروکاستن از دستور شرع در خصوص حجاب تفریط .

متأسفانه همواره شاهد چنین افراط و تفریط های آزار دهنده بوده ایم. هنوز که هنوز است در برخی نهادها ، از ورود مردانی که پیراهن آستین کوتاه پوشیده اند ، جلوگیری می شود و این در حالی است که پوشیدن آستین کوتاه برای مردان را نه خدا نهی کرده و نه عرف جامعه آن را امری عجیب و نکوهیده می داند. فقط مدیر فلان نهاد ، دلش خواسته که این محدودیت را بر مراجعان تحمیل کند! به یاد بیاورید که چه حجم عظیمی از انرژی جامعه در سال های نه چندان دور ، صرف این شد که با مردان و پسرانی که آستین کوتاه یا شلوار لی پوشیده بودند، برخورد شود و چه عداوت ها ، تلخکامی ها و بدبینی هایی که ایجاد نکردند!

حجاب زنان نیز همین گونه است. درست است که چادر ، حجاب برتر و برگزیده اکثر زنان محجبه ایرانی است ولی کوته اندیشی است که تنها آن را حجاب بدانیم و سایر مقیدین به حجاب را از این دایره حذف کنیم.

شاید گفته شود که هر مجموعه ای مقررات خاص خود را دارد که باید بدان احترام گذاشته شود و در ادامه آورده که مقررات داخلی دانشگاه شاهد هم این گونه است که زنان اجباراً باید چادر داشته باشند.

این سخن درستی است که هر مجموعه ای مقرراتی دارد که باید محترم شمرده شود، اما دو نکته درباره آن وجود دارد: اول آن که اصل وجود چنین اجباری مورد مناقشه است زیر همان گونه که ذکر شد ، فرا رفتن اجباری از حدی که شرع مقرر کرده ، چیزی جر افراط نیست.

ثانیاً دانشگاه شاهد ، یک دانشگاه دولتی است و نمی تواند به عنوان جزیره ای مستقل از قوانین عمومی کشور برای خود مقررات دلبخواهی و مغایر وضع کند.
اگر یک دانشگاه ، موسسه یا شرکت خصوصی پوشیدن چادر یا لباس خاصی را برای مراجعانش الزامی کند ، می توان گفت که بخش خصوصی است و بر مجموعه خودش حاکمیت اراده دارد؛ کسی هم حق اعتراض ندارد.
ولی ایجاد محدودیت برای مراجعان یک دستگاه دولتی ، آن هم محدودیتی که نه در قانون آمده و نه در شرع ، قطعاً نه قانونی است و نه شرعی و می توان ابطال چنین مصوبات فراقانونی را از دیوان عدالت اداری خواست.

ضمن این که تجربه 35 سال اخیر هم نشان داده این گونه محدودیت های اجباری ، نهایتاً اثر عکس دارد و الّا اگر قرار بود این روش ها جواب بدهد، امروز دغدغه پلیس اجرای طرح حجاب و عفاف در فصل گرما نبود!