"۲۰۱۶ سالی بود که طی آن زلزله پوپولیست‌ها دو سوی آتلانتیک را لرزاند و موج گسترده‌ای از عدم اطمینان را برای انتخابات دیگر کشورهای اروپایی و مسیر سیاست آمریکا برجای گذاشت."
"۲۰۱۶ سالی بود که طی آن زلزله پوپولیست‌ها دو سوی آتلانتیک را لرزاند و موج گسترده‌ای از عدم اطمینان را برای انتخابات دیگر کشورهای اروپایی و مسیر سیاست آمریکا برجای گذاشت."خبرگزاری فرانسه در گزارشی نوشته است: در ۲۳ ژوئن و ۸ نوامبر به فاصله تقریبا ۲۰ هفته بریتانیایی‌ها و آمریکایی‌ها ساختارگرایی را در کشورهای خود رد کردند. آنچنان که ریچارد وایک، محقق مرکز تحقیقاتی "پیو" آن را موج رو به افزایش اضطراب نسبت به جهانی شدن، مهاجرت و تروریسم توصیف می‌کند.
وایک معتقد است: جهانی شدن و مهاجرت بازار اشتغال و ظرفیت‌های جمعیتی در غرب را تغییر داده است. بسیاری از مردم در کشوری که خود مانند آمریکا از سوی مهاجران ساخته شده، میان افزایش جرائم و مهاجرت ارتباطی می‌بینند.
در سراسر اروپا از هلند تا لهستان از سوئد تا ایتالیا، در مقایسه با دهه ۱۹۳۰ موج بازدارنده‌ای نسبت به مهاجرت شکل گرفته و رو به افزایش است. اکنون جنبش‌های پوپولیستی رو به گسترش بوده در حالیکه این جنبش‌ها به دنبال خیزش علیه ساختار شهری، نخبگان سیاسی، بروکسل و بازگشت به کشورهای خود و طبقات متوسط آن هستند.
بنابراین پس از روی کار آمدن دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا در ۲۰ ژانویه و قرار گرفتن او در کمربند قدرتمندترین دموکراسی جهان آیا سال ۲۰۱۷ سال قدرت‌گیری پوپولیست‌ها در اروپا خواهد بود؟
مانند شعارها در کمپین‌های پیش از رفراندوم بریگزیت و انتخابات آمریکا چنین فضایی با مناظراتی درباره جهانی شدن، ورود میلیون‌ها مهاجر به اروپا و حملات افراط گرایان اشباع خواهد شد.
احزاب حامی اروپا و سنتی با این حال پس از شکست "نوربت هوفر" ناسیونالیست در انتخابات ریاست جمهوری ۴ دسامبر اتریش توانسته‌اند نفس راحتی بکشند. اما بلافاصله کناره گیری ماتئو رنتزی، نخست وزیر ایتالیا به عنوان سومین اقتصاد حوزه یورو امیدها را ناامید کرد و درها را برای احتمال پیروزی جنبش "پنج ستاره" پوپولیست و حزب لیگ شمالی ضد مهاجرتی گشود.
در همین حال هلند در ماه مارس پای صندوق‌های رای می‌رود در حالی که حزب گرت ویلدرز، به عنوان یک حزب افراطی و ضد مسلمانان برای اولین بار ممکن است به پیروزی دست یابد، حتی اگر چشم انداز منشق فضای سیاسی این کشور، از تشکیل دولت ائتلافی توسط او جلوگیری کند.
فرانسه نیز سال آینده برای انتخاب رئیس جمهور انتخاباتی در پیش دارد. حزب جبهه ملی به رهبری مارین لوپن، انتظار می‌رود که در مقابل فرانسوا فیون با توجه به تصمیم فرانسوا اولاند، رئیس جمهور این کشور مبنی بر عدم شرکت در این انتخابات، به دور دوم صعود کند.
در پاییز آنگلا مرکل، صداعظم آلمان که در سال ۲۰۱۵ درهای کشورش را به روی موج پناهجویان گشود مجددا باید برای انتخاب دوباره تلاش کند. با توجه به قدرت گیری جنبش‌های پوپولیستی در کشورهای همسایه، مرکل اکنون باید با حزب ضداسلام و ضد مهاجرتی ای اف دی به رقابت بپردازد؛ حزبی که در انتخابات اخیر توانسته ۱۳ درصد حمایت مردمی را به خود جلب کند درحالی که مرکل نیز در مقابل مورد انتقادات شدید اعضای حزب خود قرار گرفته است.
در حالی که نظرسنجی‌ها پیش‌بینی می‌کنند که مرکل در آلمان پیروز می‌شود و لوپن در فرانسه شکست می‌خورد، این نتایج همچنان قابل تغییر هستند. نظرسنجی‌ها نیز پس از پیش‌بینی‌ها مبنی بر اینکه انگلیس به ابقا در اتحادیه اروپا رای خواهد داد و ترامپ با اختلافی بسیار زیاد در برابر هیلاری کلینتون شکست خواهد خورد، به شدت اعتبار خود را از دست داده‌اند.
یاشا مونک، محقق تئوری‌های سیاسی در دانشگاه هاروارد می‌گوید: سال ۲۰۱۷ را موج بی‌ثباتی فرا خواهد گرفت.
وی در این باره توضیح می‌دهد: یک مساله روشن است؛ پیروزی ترامپ ثابت کرد که هیچ محدودیتی درباره رشد جنبش‌های پوپولیستی وجود ندارد. اگر مردم گمان می‌کنند که پیروزی لوپن غیرممکن است در حال ارتکاب اشتباهی هستند که بسیاری از دوستان من درباره پیروزی ترامپ مرتکب آن شدند.
با این حال، در این میان سوالاتی مطرح می‌شود؛ آیا ترامپ یک برلوسکنی آمریکایی خواهد بود؟ خودشیفته‌ای غیرقابل پیش‌بینی که کدهای اتمی آمریکا را در دست دارد یا عملگرایی قابل که می‌تواند راه‌حل‌های رویایی بیابد و مانع از سقوط آمریکایی‌ها شود؟
از نظر مونک، ترامپ می‌تواند برای اصول اولیه دموکراتیک چون تفکیک قوا و استقلال قوه قضائیه تهدیدی بزرگ محسوب شود؛ مساله‌ای که می‌تواند دموکراسی آمریکا را به موجی آشفته مانند آنچه که در آمریکای لاتین یا اوکراین به وقوع پیوسته تبدیل کند.
جیوانی گروی، یکی از اعضای مرکز سیاست گذاری اروپایی در بروکسل معتقد است: پیروزی ترامپ ممکن است در وهله اول اعتماد به نفس بسیاری به جنبش‌های پوپولیستی اروپایی داده باشد اما با گذشت زمان شرایط به این مساله بستگی دارد که غول املاکی و ستاره سابق تلویزیونی چگونه سخنان خود را به سیاستی حقیقی تبدیل می‌کند. آیا او واقعا می‌تواند مشاغل را از چین و مکزیک برگرداند؟ آیا او مهاجران غیرقانونی را اخراج خواهد کرد؟ اینها اولویت‌هایی است که پوپولیست‌های اروپایی نیز مشغول آن هستند.
برخی از این جنبش‌های اروپایی خود را متحدان ترامپ می‌خوانند. لوپن پیش از اولاند پیروزی ترامپ را در انتخابات تبریک گفت. نایجل فاراژ انگلیسی شخصا برای تبریک به ترامپ به نیویورک سفر کرد و در بالاترین میزان ساختار یا دولت را در لندن به سخره گرفت. اما پوپولیست‌های اروپایی در صورت شکست ترامپ خطری بسیار بزرگ را متحمل خواهند شد.
این موضوع که کشورهای اروپایی در همکاری برای مقابله با بحران‌های آتی شکست خورده یا موفق شوند مساله‌ای کلیدی است؛ مساله‌ای که در فرصت‌های سیاسی برای نیروهای پوپولیست تفاوتی ایجاد خواهد کرد.
منبع: ایسنا
ارسال نظر
