خطبای جمعه از مخفی کاریهای گذشته بگویند!

رزونامه آفتاب یزد در یادداشتی به قلم سید علیرضا کریمی ‌‌نوشت:


دیروز سخنگوی دولت روحانی گفت :«FATF موضوعی است که باید در شورای عالی امنیت ملی در خصوص آن بحث شود نه برخی تریبون ها .»

در نگاه نخست شاید به نظر برسد که به نوعی این سخنان نوبخت تلاش برای «مخفی کاری» است و دولت قصد دارد پشت پرده به غرب امتیاز دهد و نقطه ضعفی را از مردم پنهان نماید.اما وقتی از ابتدای مطرح شدن این مبحث تا امروز نگاهی گذرا به اظهارنظرهای مخالفان بیندازیم در می یابیم که آقای سخنگو حرف بیراهی نگفته و سخن وی عین صواب است.چرا؟عرض می کنم.

بنده به عنوان یک روزنامه نگار بارها و بارها سخنان منتقدان در خصوص لزوم نپیوستن ایران به معاهده FATF را شنیده و خوانده ام اما براستی نکته متقاعد کننده ای داخل آن نبوده است.به عبارت دیگر این جماعت تا امروز تحت عناوینی چون «کاپیتالاسیون بانکی » ،«خودتحریمی» و ... یا فحش سیاسی نثار دولت نموده اند و یا مباحثی را طرح کرده اند که بارها و بارها از سوی دولتی ها در مورد آن توضیح داده شده و رفع ابهام گشته است.

فی المثل جمعه گذشته وقتی خطیب نماز جمعه قصد داشت به این موضوع بپردازد کاملا مشخص و مبرهن بود که سطح اطلاعات وی در مورد معاهده FATF در حد انتظار نیست؛ چراکه نه توانست این اصطلاح اختصاری ساده انگلیسی را بیان نماید و نه در بیان انتقادات خود نکته تازه ای را گفت جز آنکه تیترهای چند روز گذشته رسانه های مخالف را روخوانی نماید.

از همین رو بایستی اظهارات نوبخت را درست و متقن ارزیابی نمود.البته قطعا ما خواستار اتخاذ تصمیمات مهم و ملی در پستوها نیستیم اما چنین موضوعی کاملا علمی است و نیاز به بحث های تخصصی دارد وجهی ندارد که در تریبون های نمازجمعه مطرح گردد.

خطبا مطمئنا حق دخالت دارند اما صرفا می توانند در مقام نصیحت وارد گود شوند و نه بیشتر.چرا که به اندازه کافی در محافل آکادمیک ورسانه ها علی الخصوص تلویزیون این موضوع به بحث گذاشته شده است و آنانی که واقعا ابهام داشتند مشکل شان حل شده است.

نکته دیگر که به ذهن متبادر می شود یک پارادوکس آزار دهنده است.در زمان مذاکرات هسته ای به مدیریت سعید جلیلی به معنای واقعی کلمه آقایان تصمیمات خود را در پستو ها می گرفتند و صرفا مشتی شعار تحویل رسانه ها و مردم به عنوان «خبر» می دادند.نگارنده نیک به خاطر دارد چگونه این تیم برای درز اطلاعات مذاکرات و مثلا جزییات توافق سه جانبه با ترکیه و برزیل خساست به خرج می داد .

آن زمان تنها منبع رسانه های داخلی، خبرگزاری های غربی بودند که برخلاف این روزها که به راحتی در رسانه های دلواپس ترجمه و منتشر می گردد درج اطلاعات آنان نیز در آن دوره مقدور نبود و می گفتند به صلاح نیست!

اکنون پس از سال ها از کنار رفتن سعید جلیلی و رسیدن به برجام کمی تا قسمتی برخی مدیران و مسئولان که به اطلاعات آن زمان دسترسی داشتند خبرهایی را رسانه ای می نمایند.برای نمونه چند هفته پیش بر اساس اظهارات محمد جواد لاریجانی کاشف به عمل آمد که محمود احمدی نژاد
چه پیشنهاد سخاوتمندانه ای را به رییس جمهور آمریکا در مورد مسئله هسته ای داده است!آری؛قطع به یقین اگر محمد جواد ظریف چنین پیشنهادی می داد و می گفت تمام منابع و امکانات هسته ای ایران را بار کشتی کنیم ببرند تا فقط بتوانیم مستقیم با اوباما گفتگو کنیم مشخص نبود سرنوشت اش چه بود!

حال این پرسش مطرح است که چرا برخی خطبای محترم جمعه در مورد مباحث پیشین که بسیار مهم نیز بود سخنی نمی گفتند؟چرا آنان نیز همکلام و هماهنگ با تیم مذاکره کننده صرفا بیانیه های آنان را تکرار می نمودند؟به چه دلیل ان قلتی حتی کوچک در مورد نحوه مذاکرات بیان نمی کردند؟چرا آن موقع که رسانه های داخلی نامحرم تلقی می شدند

خلاصه آنکه پرسش بسیار است و مجال اندک.این چند نمونه گفته شد تا عرض شود اگر بنا به اعتراض نسبت به لاپوشانی حقایق است بایستی به افراد و دولت دیگری اعتراض نمود.والسلام.