چرا ایران کمترین تعطیلات عید فطر را در میان کشورهای اسلامی دارد؟

تعطیلات دو روزه عید فطر، در شرایطی در کشورمان می گذرد که این تعطیلات در سایر کشورهای اسلامی حداقل سه روز بوده و تا دوازده روز می‌رسد؛ رویکردی به جز مبانی اعتقادی، با رویکردهای منطقی نیز همراه است؛ اما ظاهراً این منطق هنوز نتوانسته به قدرت کفایت مسئولان مرتبط را در کشور متقاعد سازد و همچنان تصور می‌شود چند روز تعطیلات بیشتر، چرخ اقتصاد ایران را می‌خواباند!

محمود احمدی‌نژاد، رئیس‌جمهور دولت دهم «لایحه افزایش تعطیلی عید سعیدفطر» را که در جلسه یکشنبه ‌٩/ ‌۵/ ‌١٣٩٠با قید یک فوریت به تصویب هیأت وزیران رسیده بود، طی تشریفات قانونی تقدیم مجلس کرد.
 
بنا بر این لایحه، که به منظور بهره‌گیری بیشتر از برکات و فیوضات معنوی بزرگ‌ترین عید مسلمانان و بزرگداشت این عید اسلامی به تصویب هیأت دولت رسیده است، تعطیلی عید سعید فطر به ‌دو روز افزایش می‌یابد و در صورت تقارن روز دوم شوال با تعطیلات رسمی یا هفتگی، روز بعد از تعطیلات، تعطیل خواهد بود.
 
لایحه یک ماده‌ای افزایش تعطیلی عید فطر، در جلسه علنی مجلس شورای اسلامی در شهریور ماه ۱۳۹۰ با ۱۴۳ رأی موافق در برابر ۲۴ رأی مخالف و ۷ رأی ممتنع ۲۰۲ نماینده حاضر در جلسه تصویب و به تأیید شورای نگهبان رسید. به موجب این قانون که توسط علی لاریجانی رئیس مجلس برای اجرا به رئیس جمهوری ابلاغ شد، تعطیلی عید فطر از یک روز به دو روز افزایش و این قانون به سرعت جنبه اجرایی یافت.
 
هرچند این اتفاق قابل توجه بود، همچنان با ایده‌آل تعطیلات برای چنین عید مهمی فاصله داشت و این میزان تعطیلات نیز همچنان پایین‌ترین سطح تعطیلات عید فطر در کشورهای اسلامی است. حداقل تعطیلات عید فطر در کشورهای اسلامی متعلق به عراق، پاکستان، افغانستان و ترکیه با سه روز تعطیلات متمادی است و ایران با یک روز افزایش می‌تواند به همسایگانش برسد، ولی متوسط تعطیلات در کشورهای اسلامی ۵. ۵ روز است.
 
در عمان، امارات متحده و اردن، تعطیلات عید فطر چهار روز در نظر گرفته شد و این تعطیلات در بحرین، سودان و اندونزی پنج روز است. کویت و مالزی با هفت روز تعطیلی اندکی از متوسط تعطیلات بالاترند و سوریه با ۹ روز تعطیلات، یکی دیگر از کشورهایی است که تعطیلات قابل توجهی در نظر گرفته است. رکوردار این تعطیلات نیز عربستان و قطر با دوازده روز تعطیلات هستند که طبیعتاً این تعداد روز تعطیلات نیز چندان منطقی نیست.
 
هرچند هیچ ناظر منصفی خواستار تعطیلات دوازده روزه نیست، انتظار می‌رود ایران به اندازه کشورهای اطراف، تعطیلات سه تا پنج روزه برای ایام پس از ماه مبارک رمضان در نظر بگیرد تا علاوه امکان فرصت بهره برداری از این تعطیلات برای عموم به عنوان یک تعطیلات ارزشمند مذهبی، امکان بازیابی توان مسلمین ـ که جهادی اکبر را پشت سر گذاشته‌اند ـ فراهم شود.
 
در این میان، شاید برخی ادعا کنند که افزایش تعطیلات منجر به از دست رفتن بخشی از دستاوردهای اقتصادی شود که طبیعتاً مبنای منطقی ندارد و چند روز تعطیلی بیشتر، ضربه‌ای به تولید ناخالص داخلی وارد نخواهد کرد، بلکه این بار به روزهای پس از تعطیلات منتقل می‌شود. اتفاقاً این تعطیلات با توجه به آنکه بیشتر کشورهای اطراف ایران تعطیل هستند و مبادلات اقتصادی و ترانزیتی شان به حداقل می‌رسد، توجیه اقتصادی جدی نیز دارد.
 
بنابراین انتظار بزرگی نیست که دکتر حسن روحانی، رئیس جمهور کشور ـ که از قضا یک فقیه و آشنا به این فضاست، در این زمینه یک گام جدی‌تر بردارد و در دوره دولت یازدهم، این تعطیلات افزایش یابد و ثمره این افزایش تعطیلات عید فطر که ایجاد بستری تازه برای رفاه عموم مردم است، به نام این دولت ثبت شود و پس از ماه رمضان سال آینده برای نخستین بار توسط مردم کشورمان این تعطیلات مورد بهره برداری قرار گیرد.