برای"لاله"6/5میلیاردتومان‌ازهواقاپیدم!
مدیر سابق پروژه لاله می‌گوید «این 6/5 میلیاردتومان که به این پروژه اهدا شده متعلق به مرکز نیست و من آن را از هوا قاپیده‌ام و به مرکز آورده‌ام و تازه از آن برای کمک به مستندسازان و تجربی‌سازان استفاده کرده‌ام.»
در مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی پول‌هایی حیف و میل شده و کسانی که سزاوار دریافت این پول‌ها بوده‌اند محروم ماندند تا کسان دیگری هرچند نامربوط با این پول‌ها به نام سینمای تجربی فیلم‌هایی بسازند که نه فیلم محسوب می‌شود و نه تجربه. حالا مدیر جدید به سبک ایرانی پته مدیر قدیم را روی آب ریخته؛ پته‌ای که 6/5 میلیاردتومان آب خورده است. پروژه‌ای به اسم لاله که مثل آب خوردن شش‌ونیم‌میلیاردتومان از بودجه مرکز گسترش سینمای تجربی را هورت کشیده است. اما مدیر سابق به شکل حیرت‌انگیزی این مساله را توجیه می‌کند.
او می‌گوید «این 6/5 میلیاردتومان که به این پروژه اهدا شده متعلق به مرکز نیست و من آن را از هوا قاپیده‌ام و به مرکز آورده‌ام و تازه از آن برای کمک به مستندسازان و تجربی‌سازان استفاده کرده‌ام.» یعنی مدیر قدیم کاری رابین‌هودگونه انجام داده‌اند تا به بینوایان نانی برسانند.
رابین‌هود البته این‌بار به جای اینکه حوزه مربوط به خود را مدیریت کند و بودجه‌اش را منصفانه هزینه کند، مشغول «قاپیدن» پول‌های سرگردان در هوا و در مراکز نامعلوم «که حتما پولدار هم هستند» شده است تا آن را بین بینوایان مقیم«مرکز» تقسیم کند. آن هم به نام پروژه‌ای به نام لاله که با همه حرف‌ها و حدیث‌هایی که حول این همشیره به وجود آمده، خرج‌کردن 6/5 میلیاردتومان، نوعی سلحشوری است.
من پیشنهاد می‌کنم یک مدال درجه‌یک رابین‌هودی به این آقای زرنگ بدهند که توانسته 6/5 میلیاردتومان بودجه سرگردان را از مراکز نامعلوم در هوا بقاپد و کسی متوجه نشود و سروصدایش را هم در نیاورد و آن را خرج کسانی کند که به گفته خودش «تازه از راه رسیده‌اند و یک دوربین دست گرفته‌اند و یک‌شبه شده‌اند مستندساز». یعنی از پولدارها قاپیده‌اند و خرج فقرا کرده‌اند.
البته گمان می‌کنم ایشان در تحلیل داستان رابین‌هود کمی اشتباه کرده‌اند. چون کاری که انجام شده، بیشتر از اینکه شبیه رفتار رابین‌هود باشد به اخلاق پرنس‌جان شبیه است. فقط حیف که ایشان را دیر کشف کرده‌ایم و هنوز دستشان گرم نشده باید بروند و بساط سفره‌ای را که برای تازه‌ازگردراه‌رسیدگان باز کرده‌اند جمع کنند. البته زیاد دور نمی‌روند. همین دوروبر هستند تا در عرصه‌های دیگری به تکلیف خود عمل کنند و اینطور که می‌گویند این چند سال دوربینی را که دستشان بود زمین گذاشته و از فیلمسازی دور مانده‌اند و حالا دوباره می‌خواهند آن را به دست بگیرند و فیلم بسازند. فقط نمی‌دانم خسارت ایشان وقتی مدیریت می‌کنند سنگین‌تر است یا وقتی فیلم می‌سازند.
منبع: شرق
در همین زمینه بخوانید
ارسال نظر
