اسيدپاشي سیاسی در روابط ترکیه و ایران
اردوغان در شرایط عادی به سر نمیبرد و یک نو عصبانیت و فشار روانی بر وی حاکم است که رئیسجمهور این کشور را به یک سری ادبیات تند وا میدارد و این طرز گفتمان او مختص تهران نیز نیست.

مسئولان وزارت خارجهکشورمان در مقابل ادعاها و اظهارات رجب طیباردوغان، رئیسجمهور ترکیه مواضع خوبی گرفتند و ما شاهد بودیم که آقای حسین جابری انصاری، سخنگوی اين وزارتخانه هم در واكنش به اظهارات اردوغان بهترین و در عین حال دیپلماتیکترین پاسخی که امکان داشت را به اردوغان داد. البته باید توجه کرد که اردوغان و ترکیه با یک نوع تناقض روبهرو هستند که حل این تناقض را در گروي تحول در سیاست منطقهای ایران ارزیابی میکند. تناقض این است که اردوغان میخواهد مرد قدرتمند منطقه باشد ولی در این منطقه از وجاهت لازم برخوردار نیست. از سوی دیگر این کشور با بیشتر همسایگان خود دچار مشکل است و هیچ رابطه عادی و استراتژیکی ندارد و روابط خارجی این کشور بیشتر خصومت آمیز است. در میان این همه معضلی که ترکیه با همسایگان خود دارد، تنها با دو همسایه خود یعنی جمهوریاسلامی ایران و جمهوری آذربایجان مناسباتی دارد که اگر بخواهیم روابط آنکارا با باکو را در قبال ارتباط این کشور با ایران مقایسه کنیم، از ارزش و اهمیت چندانی برخوردار نیست. بنابراین روابط منطقهای ترکیه با همسايگانش تنها منحصر به ایران میشود و امروز نیز ما شاهد يم كه اردوغان در یک حرکت شوونیستی و انتحاری در خط رابطه با جمهوری اسلامی نیز اسید میپاشد و این ارتباط را بحرانی میکند. اردوغان یک وضعیت بحرانی را پشت سر میگذارد و گمان میکند اگر جمهوریاسلامی ایران سیاستش در منطقه که مبتنی بر حمایت از متحدانش است را کنار بگذارد، ترکیه میتواند در سوریه وعراق نقش اول را برعهده گیرد و از انزوای منطقهای خارج شود.
ولی این شدنی نیست چرا که جمهوری اسلامی ایران برای حفظ متحدانش و مصالح امت اسلامی اهل سازش نیست و به طور طبیعی هر چه اوضاع جلوتر میرود و موفقیتهای جمهوری اسلامی در منطقه افزایش پیدا میکند به همان نسبت نیز بر درجه عصبانیت اردوغان افزوده میشود و باید منتظر برخوردهای لفظی بیشتری از سمت این کشور باشیم. ولی وزارت خارجه کشورمان با موضعی كه اتخاذ كرد بدون اینکه به بحران سیاسی بین دو کشور دامن بزند یک پاسخ مودبانه و دیپلماتیکی را به گستاخی اردوغان داد. اردوغان در شرایط عادی به سر نمیبرد و یک نو عصبانیت و فشار روانی بر وی حاکم است که رئیسجمهور این کشور را به یک سری ادبیات تند وا میدارد و این طرز گفتمان او مختص تهران نیز نیست. باید اشاره کنم که این درگیریها تاثیر و جایگاه خاصی ندارد ولی همین که یک واحد سیاسی نقش مثبت خود را در منطقه بازی نکند، حل پروندههای موجود مشکل شده و فشار این اقدامات بر کشور ما نیز احساس میشود.
نظرات بینندگان
غیر قابل انتشار: ۰
| در انتظار بررسی: ۱
| انتشار یافته: ۱
ارسال نظر
قضیه ی "قطار و سنگ" است!
*
عالیجناب اردوغانِ عزیز (فعلاً) مردِ قدرتمند منطقه هستند و در این منطقه،
از وجاهت لازم نیز برخوردارند.
*
اگر ایران میخواهد قدرتِ اوّلِ منطقه باشد
(که 100 البتّه توانش را هم دارد)،
باید خودش،
بیشتر تلاش کند.
*
با
نردبان کردنِ دیگران!
و/یا
با
پایین کشیدن دیگران از نردبان!
نمیشود/نمیتوان به بام رسید!!!