موفقیت در هنر یعنی؛ مردم تو را باور کنند

سید محمد صادق سیادت:‌در تلویزیون ایران، کم‌اند مجموعه‌هایی که با استقبال مخاطبان مواجه شوند و بتوانند مردم را در ساعتی مشخص پای خود بنشانند، آن هم در روزگاری که شبکه‌های ماهواره‌ای و فضاهای مجازی، با برنامه‌های رنگارنگ خود، به‌شکلی شبانه‌روزی در حال اغوای مخاطبان خود هستند.

در این میان برنامه «خندوانه» سوای نقدهایی که به آن وارد بوده و هست، توانست به خانه‌های مردم راه یابد و بینندگانی پرشمار بیابد. چه اینکه خلا مجموعه‌هایی از این دست و حضور بی‌واسطه و مستقیم هنرمندانی که مورد علاقه و توجه مردم‌اند، به‌ همراه اجراهای مسلط آنان، در موفقیت این مجموعه بی‌تاثیر نبود.

امیر کربلایی‌زاده یکی از کمدین‌هایی بود که در این مجموعه حضور پیدا کرد و برنامه‌اش با استقبال مخاطبان مواجه شد. این هنرمند که چه در تلویزیون و چه در سینما در مجموعه‌های طنز و غیرطنز متعددی حضور داشته، فعالیت نمایشی خود را از سال ۱۳۶۸ در مدرسه آغاز نمود. همزمان با نخستین تجربه‌های هنری وارد کلاس‌های آموزشی تئاتر در کانون فرهنگی و هنری شهید مطهری شد و در سال‌های آغازین دهه هفتاد، بازیگر اول مسابقات دانش‌آموزی تئاتر کشور شد. با این همه به‌دلیل مخالفت خانواده، مشغول به تحصیل در رشتهٔ سازه‌های چوبی در هنرستان و سپس دانشگاه شد.

امیر کربلایی‌زاده فعالیت حرفه‌ای خود را با شروع دانشگاه و کلاس‌های حرفه‌ای تئاتر دانشگاه در سال ۱۳۷۷ آغاز کرد و در همان سال و در سال‌های ۷۸ و ۷۹ برنده دیپلم افتخار بازیگری اول در جشنوارهٔ سراسری تئاتر دانشجویی مراکز عالی سراسر کشور شد. وی در سال ۷۷ با حضور در نمایش «تلخ بازی قمر در عقرب» به کارگردانی شهره لرستانی وارد مجموعهٔ تئاتر شهر شد و درسال ۱۳۹۱ با حضور در فیلم «روز روشن» به کارگردانی حسین شهابی به سینمای ایران معرفی شد.

رؤیای خلیج فارس (امیر دژاکام)، ترنج (تینو صالحی)، عروس در سایه (علی عابدی)، ماه در قاب (محمد زوار بی ریا)، فرزند عدالت (سید جواد هاشمی)، رهگذر کوچه‌های تنگ (علی اصغر راسخ راد)، یک دامان ماه و ستاره (امیر دژاکام)، آقا ممنون (کاوه مهدوی)، دم هشتی (کاوه مهدوی)، شاخ نبات (مهدی شمسایی)، درخت بادام (مرتضی آقاحسینی)، کهربا (سیمین امیریان) از آثار نمایشی و گاهی به پشت سر نگاه کن (مازیار میری)، امروز (رضا میر کریمی)، فال قهوه (فرزاد موتمن)، اتاق ۳۱۱ (مجتبی بی طرفان)، همهٔ بچه‌های ما (تاجبخش فناییان) و  وصیت پدر (سیامک کاشف‌آذر) از جمله تجربه‌های امیر کربلایی‌زاده در حوزه سینما و تلویزیون به‌شمار می‌آیند.

با پایان مجموعه «خندوانه» فرصتی دست داد تا به گفت‌و‌گو با این هنرمند بنشینیم تا از حال و هوای این مجموعه بگوید و از علایق خود در زمینه سینما، تئاتر و تلویزیون. این گفت‌و‌گوی کوتاه را در
پی می‌خوانید:

***
-شما یکی از کمدین‌های شرکت‌کننده در خندوانه بودید و جدا از آن گاهی در کنار شرکت‌کننده‌ها به‌عنوان مربی و همراه آنها حاضر بودید؛ از حال هوای این مسابقه برایمان بگویید، موضوعات مطرح شده در این مسابقه را چطور دیدید؟

اين سبک مسابقه در اين سطح براي اولين بار در ايران تجربه مي‌شد و در مجموع مي‌توانم بگویم پرهيجان و جذاب بود والبته تجربيات خوبي را هم براي برگزارکنندگان و شرکت‌کنندگان به همراه داشت.

-بسیاری از مخاطبان معتقد بودند مرحله آخر (غفوریان و ژوله) به‌دلیل ترکیبی که داشت، جذاب‌تر از سایر اجراها بود، نظر شما در این‌باره چیست؟

ژوله از تکنيک‌ها، روش‌ها و فنون نويسندگي بهره مي‌برد و غفوريان از ابزار و تکنيک بازيگري واين تقابل در نوع خودش جالب بود. به گمانم همین تقابل و تنوع سبک بود که زمینه استقبال مردم را فراهم کرد.

-شما، هم کار جدی بازی کرده‌اید و هم طنز، آیا کمدین بودن را بیشتر می‌پسندید؟

مولف بودن وصاحب شيوه و روش بودن برایم جذاب‌تر است و معتقدم بازيگري توانمند است که بتواند در ژانرهاي مختلف، به شکلی متفاوت ظاهر شود.

-نگاه مردم به یک کمدین چگونه است و چه انتظاراتی از او دارند؟

مردم از ديدن هنرمندان لذت مي‌برند و آنها را مورد لطف و تشويق قرار مي‌دهند که در اين ميان کمدين‌ها بخاطر ايجاد شادي، طبیعتا با اقبال بيشتري روبرو می‌شوند و همین مسئله اندکی کار را برایشان سخت مي‌کند. هميشه و همه جا مردم از یک کمدین انتظار دارند که شاد باشند و شادي بيافرينند.

-در یک کلام، امیر کربلایی‌زاده چرا بازیگری را دوست دارد؟

با بازیگری مي‌توان حتی براي يکبار هم که شده انسانها و شرايط مختلف زندگی‌شان را تجربه کرد و اين حس، وصف‌ناشدنی است.

-استقبال مردم از خندوانه چطور بود؟ به‌نظر شما آیا این مجموعه می‌توانست بهتر از این باشد؟

استقبال مخاطبان که همانطور که همه می‌دانند، کم‌نظیر بود و به‌نظر من اين برنامه مي‌بايست سالها ادامه‌ یابد، مانند مجموعه‌ها و برنامه‌هاي موفق تلویزیونی در بسياري از کشورها.

-بین تئاتر، سینما و تلویزیون کار در کدام حوزه را بیشتر دوست دارید؟

جايگاه و منزلت هنر تئاتر با صنعت سينما قابل مقايسه نيست، اما بازي در سينما و تلویزيون از مهارت‌هايي است که هر بازيگري مي‌بايست آن را تجربه کند و بازيگران برآمده از تئاتر در تلویزيون و سينما موفق‌ترند و من بعد از تئاتر که خانه اصلي من است علاقه دارم در سينما و تلوزيون تجربيات متفاوتي داشته باشم.

-از میان بازیگران جوان که در سینما و تلویزیون فعالیت می‌کنند، کدام‌ها را بیشتر می‌پسندید

ترجيح ميدهم به این سوال جواب ندهم.

-و حرف آخر...

وقتي مردم و مخاطبانت تو را باور مي‌کنند به موفقيت رسيده‌اي و اين است که ارزشمند است.