یادداشت داوود رشیدی برای فاطمه معتمدآریا
سیمین معتمدآریا را به‌جرئت می‌توانم یکی از بهترین بازیگران زن ٥٠ سال اخیر بنامم. اولین‌بار وقتی دختری بسیار جوان بود، اوایل دهه ٦٠ ، او را در نمایش زیبای «یک جفت کفش برای زهرا» به کارگردانی بهرام شاه‌محمدلو روی صحنه سالن چهارسو دیدم.
سیمین معتمدآریا را به‌جرئت می‌توانم یکی از بهترین بازیگران زن ٥٠ سال اخیر بنامم.سیمین معتمدآریا را به‌جرئت می‌توانم یکی از بهترین بازیگران زن ٥٠ سال اخیر بنامم. اولین‌بار وقتی دختری بسیار جوان بود، اوایل دهه ٦٠ ، او را در نمایش زیبای «یک جفت کفش برای زهرا» به کارگردانی بهرام شاه‌محمدلو روی صحنه سالن چهارسو دیدم و از آن‌همه شور و انرژی و سرزندگی به وجد آمدم. در دلم گفتم در آینده دارای بازیگری متفاوت در تئاتر و سینما خواهیم بود. خاطره همکاری با او در سریال «گل پامچال» همیشه برایم شیرین و جذاب است. من بزرگ‌شدن و بالندگی او را در سال‌های بعد و در فیلم‌های مختلف دیدم. شکوفایی و درخشش او، در فیلم‌های «هنرپیشه»، «روسری آبی»، «یک‌بار برای همیشه»، «همسر» و... خیره‌کننده بود و او را سرآمد کرد.
در سال ١٣٧٨ وقتی می‌خواستم نمایش «ریچارد سوم» را روی صحنه بیاورم، برای مهم‌ترین نقش نمایش، یعنی «لیدی آن» از او دعوت کردم و پذیرفت. در مدت تمرین و اجرا، بیشتر به راز بهترین‌بودنِ او پی بردم؛ تواضع، نظم و انضباط سزاوار تئاتر و کوشش و پشتکار برای درک هرچه‌بیشتر نقش... با خانم معتمدآریا سال‌ها در فعالیت‌های صنفی همکاری داشتیم، همیشه او را همراهی پابرجا و مهربان و صمیمی دیدم که برای پیشبرد اهداف صنف خود و کمک به همکارانش از هیچ کوششی دریغ نمی‌کرد. به همه اینها می‌توانم فعالیت‌های نیکوکارانه و اجتماعی این خانم هنرمند را اضافه کنم.
سیمین‌خانم تولدت مبارک.
منبع: شرق
ارسال نظر
