کوچک‌زاده درک درستی از مسائل سیاسی دارد؟

روزنامه قانون در یادداشتی به قلم داوود حشمتی / روزنامه نگار نوشت:

آقای کوچک‌زاده که این روزها تلاش می‌کند از تریبون کمیسیون مشترک مجلس بهره برداری انتخاباتی و تبلیغاتی کند تا خودش را بیش از پیش مطرح کند، در مصاحبه‌ای که ديروز با میدان ۷۲ (سایت متعلق به الهام) داشت در پاسخ به سوالی مبنی بر اظهار نظر آقای دکتر عراقچی که وقتی معلوم نیست کنگره برجام را تصویب بکند یا نکند چرا ما با دست خودمان این همه قفل در مجلس و شورای امنیت ملی بزنیم که دیگر نشود زیرش زد، گفته: «اگر خروجی مذاکرات چیزی است که متعهد شدن قانونی به آن با تصویب در مجلس، دست ملت ما را می‌بندد این اشکالی جدی است. سخنان آقای عراقچی در مورد برجام دلیلی است بر اینکه توافق شایسته ملت ایران نیست و مفادی در آن هست که دست ملت ما را می‌بندد و به همین دلیل باید از سوی مجلس بررسی و رد شود.»

شمارا نمی‌دانم. اما من با خودم فکر می‌کنم نماینده مجلسی که بسیار هم مدعی است و قرار است برای یکی از مهم‌ترین پرونده‌های این کشور با سرنوشت ما سروکار دارد تصمیم‌گیری کند، رای و نظرش اهمیت دارد و آینده این کشور به کف با کفایت رای او بستگی دارد، فهمش از مسئله‌ای به این سادگی تا این اندازه سطحی است، دوست دارم از بخت بد «هم‌عصری» با آن‌ها، سر به بیابان نهاده و‌های های بگریم.

درباره این نگاه کوچک‌زاده به موضوع تصویب برجام در مجلس دو نظر متفاوت می‌توان داشت: اول بدبینانه: در بدبینانه‌ترین حالت باید گفت که آقایان قصد دارند تا برجام در مجلس تصویب شود و آمریکا همان‌طور که عراقچی می‌گوید احتمالا زیر برجام زده و دست دولت بسته شود تا به این ترتیب،  ممکن است چند نفری از آن‌ها بتوانند با دوپینگ سیاسی وارد مجلس بعد شوند.

این حالت که البته ته دلم می‌گوید نباید به آن چندان اعتقاد داشت به این معناست که آن‌ها به بهانه رقابت‌های داخلی مشغول انداختن پوست خربزه زیرپای دولت هستند دوم خوشبینانه: حالت دوم اما خوشبینانه است. من فکر می‌کنم واقعا کوچک‌زاده تفاوت میان «بررسی» و «تصویب» را متوجه نمی‌شوند. توصیه رهبری بررسی برجام بود نه تصویب. عراقچی هم در‌‌ همان جلسه اول گفت که اگر اراده نظام بر این باشد که در مجلس تصویب شود، مدل ارائه به مجلس هم تعیین می‌شود. اما بحث اینجاست که کوچک‌زاده متوجه نمی‌شود «بسته شدن دست» مربوط به زمانی است که طرف مقابل «زیر برجام می‌زند»، به عبارت دیگر کوچک‌زاده نمی‌تواند تفاوت این دو شرایط را از همدیگر تميیز داده و نظرش را اعلام کند برای همین پیروزمندانه و به تصور اینکه کشف بزرگی صورت داده می‌گوید «اگر تصویبش دست ملت را می‌بندد» نشان می‌دهد که این توافق «شایسته ملت نیست» و ذوق وجودی را به کار انداخته و اجبار می‌کند که «باید از سوی مجلس بررسی و رد شود».

 اینجا لازم است تا نگاه آن‌ها به علت بررسی برجام در مجلس را هم نشان دهم. رسایی در جلسه آخر حضور جلیلی نکته مهمی را فاش کرد که از نگاه بسیاری دور ماند. نکته‌ای که نشان می‌داد تحلیل پایداری‌ها از ماجرا چگونه است. این تحلیل دقیقا منطبق با همین نوع نگاه کوچک‌زاده نیز هست. رسایی در ابتدای سوالش از جلیلی گفت که مصوبات شورای امنیت با امضای رهبری به قانون تبدیل می‌شود اما رهبری برجام را امضا نکرد و به مجلس فرستاد و بر لزوم بررسی آن تاکید کرد. تحلیل پایداری‌ها و طیف تندرو (که می‌توان در این مورد از جلیلی نیز عبور کردند) این است که: رهبری با توافق موافق نیست برای همین اصرار دارد که مجلس آن را رد کند تا هزینه رد برجام را رهبری نپردازد.

 اما من به شدت معتقدم که پایداری‌ها درک درستی از شرایطی که در آن قرارداریم ندارند و نمی‌توانند متوجه شوند چرا لاریجانی حمایت می‌کند، چرا ابوترابی در مجلس جلیلی را به نقد صریح می‌کشد و علت ارجاع پرونده به مجلس و طی کردن زمان در مقابل کنگره چه معنایی دارد؟ به باور من نیروی سیاسی که توان تحلیل چنین موضوعی را ندارد، کرسی نماینده ملت که جای خود، اساسا باید به دنبال یادگیری الفبای سیاست در ایران باشد.