خبرنگاران؛پیام رسان دغدغه های همه اقشار جامعه

یونس شکرخواه استاد دانشگاه و روزنامه نگار در یادداشتی در روزنامه آرمان نوشت:
 
در دنیای امروز با توجه به شتاب و سرعت گردش اطلاعات و تحولات سیاسی، فرهنگی و اجتماعی برحسب ضرورت‌های اجتناب‌ناپذیر جوانان، نقش کلیدی رسانه‌ها به هیچ عنوان کتمان‌پذیر و فراموش‌شدنی نیست. در ایجاد بسترهای اطلاع‌رسانی و نیز تسهیل‌کننده رشد آگاهی و افکار عمومی جامعه درحوزه‌های مختلف، نقش خبرنگار انکارناپذیر است به طوری که در دنیای امروز و جامعه مدنی رسانه‌ها یکی از ارکان آگاهی‌بخشی و نقش‌آفرینی در ساختاردهی و مهندسی فرهنگی، اجتماعی و فرهنگ عمومی در جامعه قلمداد می‌شود. به همین دلیل کشور نیز متناسب با سیر تحولات اجتماعی و فرهنگی و به ویژه در سال‌های پس ازانقلاب با موج فزاینده درنهضت رسانه‌ای به گونه‌ای روبه‌روست. به موازات حرکت انقلاب و در سال‌های اخیر برحسب نیاز حتی سلیقه‌ای، صنفی و همین‌طور خدماتی در رسانه‌ها به حوزه‌های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی و بعضا دیدگاه‌های جناحی باعث شده تا جامعه با رشد روز افزون رسانه به لحاظ کمی و نیز کیفی روبه‌رو شود. با این حال همچنان در مقایسه با کشورهای غربی و جوامع توسعه‌یافته نیاز به رشد وسیع‌تر و گسترده‌تری دیده می‌شود. قطعا نقش رسانه‌ها را نمی‌توان در زمینه‌های یاد شده کتمان کرد؛ ازخبرنگاران شاید به عنوان مخلص‌ترین، صمیمی‌ترین و نقش‌آفرین‌ترین قشر بیش از اقشار و صنوف دیگر و افرادی کوشا در جهت ارتقای فرهنگ عمومی، جایگاه فرهنگی و سیاسی جامعه می‌توان یاد کرد و به عبارتی می‌توان گفت که مجاهدت و تلاش مخلصانه رسانه‌ها با توجه به مکانیزم‌هایی از طریق دستگاه‌های ذیربط در حوزه اداره کل مطبوعات و وزارت ارشاد اسلامی و سایر مراجع دیده شده است. به تناسب نقش، جایگاه، شأن و رسالت خطیر و پراسترسی که رسانه‌ها و خبرنگاران دارند .

به لحاظ تسهیلات اجتماعی و رفاهی برای این قشر پیش‌بینی‌های لازم نشده است و ضروری به نظر می‌رسد کشور به موازات رشد فرهنگ عمومی و سیر تحول تکنولوژی، صنعت و دفاع و شادابی و پویایی ساختار مدنی، جامعه به رسانه‌ها بیشتر از اصناف دیگر توجه کند؛ چراکه خروجی، دستاورد و کارکرد کار رسانه، اهالی و اصحاب رسانه در واقع به نفع چشم‌انداز عمومی فرهنگ جامعه خواهد بود. متاسفانه کشور فاقد مکانیزم لازم برای توجه به مباحث رفاهی و آفت‌هایی است که در واقع رسانه‌ها و اساسا ژورنالیسم در ایران با آن روبه‌روست. این مساله شاید نشأت گرفته از عدم تامین رسانه و اهالی رسانه و در کنار آن بی‌ثباتی و فقدان امنیت شغلی برای بسیاری از روزنامه‌نگاران است. همه این مسائل باعث شده که کشور فاقد رسانه‌های پویا و کارآمد باشد؛ به همین خاطر بخش عمده‌ای از رسانه‌های داخلی در راستای تامین منافع، شرایط و مصلحت‌اندیشی‌های جریاناتی خاص پیش می‌روند که البته این موضوع بد به نظر نمی‌رسد. در کل برای جامعه ایرانی که ضریب هوشی بسیار بالا و برخوردار از نیروی جوان و مستعد و از همه مهمتر برخوردار از ساختار پویا در حوزه تحول درعلوم انسانی و سیاسی است متاسفانه این یک ضعف محسوب می‌شود و می‌طلبد که دستگاه‌های ذی‌ربط و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به صورت خاص و همین طور سایر ارگان‌های مربوطه به خصوص وزارت کار و امور اجتماعی برای حفظ ساحت، شأن، منزلت و استقلال اهالی رسانه و خبرنگاران از یک‌سو و همین طور به رشد عمومی و فزاینده رسانه‌ها و آزاد اندیشی اهالی رسانه یاری برسانند تا خبرنگاران گرفتار دغدغه‌های معیشتی و نیازهای اولیه نباشند. البته روز خبرنگار می‌تواند یک فرصت و بهانه بسیار خوبی باشد تا به دغدغه‌ها، مشکلات و معضلات این صنف توجه شود.

صنفی که در طول سال نگران سایر قشرها هستند و شاید روایتگر و پیام‌رسان دغدغه‌های همه اقشار جامعه باشند، این روز می‌تواند فرصت مناسبی باشد تا در حقیقت دغدغه‌ها و معضلات اهالی رسانه یاد، مورد بررسی و حل و فصل قرار گیرد.