برگزاری انتخابات 92 در فضایی آرام و قانونی بازتابها و دستاوردهایی را به همراه داشت. یکی از این دستاوردها این است که مسئولان نظام جانب عفو و گذشت و محبت و احترام را در پیش بگیرند و این شامل همه ابعادی است که حکومت در آن دخیل است.

چنانچه تصمیماتی که در نخستین ماههای کاری دولت یازدهم گرفته شد و بعضی بخشودگیها سبب شد سرمایهگذاران تا حدودی دست گشاده پیدا کنند و بتوانند امورشان را روان و آسان به انجام برسانند. همینطور در گزینش افراد مسئول برای وزارتخانهها و استانداریها و... بنا بر این گذاشته شد که افرادی را بر سر کار بیاورند که اصل نظام را قبول دارند و به قانون متعهدند و پیشینه آنها نیز پیشینه خدمت به مردم است. قرار بر این شد که چنین افرادی انتخاب شوند حتی اگر اختلاف نظر و سلیقهای وجود داشته باشد. بحث آزادی زندانیان سیاسی هم موضوعی است که در راستای دستاوردهای همین انتخابات تعریف میشود. خب حالا ممکن است گفته شود که ما هنوز در قانون جرم سیاسی را مشخصا تعریف نکردهایم و تفاوتهایی که باید میان زندانی با جرم سیاسی و زندانیان دیگر وجود داشته باشد تعریف نشده است. اما بههرحال قوهقضاییه تصمیم گرفته است این کار را انجام دهد. به گمانم بازتاب عمومی نیز نسبت به این رویکرد مثبت خواهد بود. اما آنچه باید در پس این رویکرد در جامعه دیده شود این است که سعی کنیم از افراط و تفریط چه در قلم و چه در بیان و چه در تصمیمگیریها فاصله بگیریم و به سمت انعطافپذیری و نرمش صحیحی حرکت کنیم که در حدود قانون و مورد تعریف اخلاق است. این نرمشی است که از نظام در این شرایط توقع میرود و رویکرد مثبتی است.
منبع :روزنامه بهار