تحرکات بیش از اندازه مخالفان دولت روحانی در سال 93

دولت تدبیر و امید درحالی دومین سال روی کارآمدن خود را در سال 93 پشت سر گذاشت که با چالش‌ها و فرصت‌های مختلفی روبه‌رو بود. دکتر حسن روحانی در سال 93 سه رویکرد اصلی را در دستور کار دولت خود قرار داده بود. وی در مرحله اول تلاش کرد فضای سیاسی را به یک آرامش نسبی نزدیک کند. در مرحله دوم تمام تلاش دولت خود را به حل کردن مشکلات معیشتی به‌عنوان دغدغه اصلی مردم معطوف کرد و در مرحله سوم تلاش کرد به‌همراه دیپلمات‌های کارکشته خود با حل کردن پرونده هسته‌ای درهای جامعه جهانی را دوباره به روی اقتصاد و سیاست ایران باز کند. با این وجود سال93 را باید سال تحرک و فعالیت بیش از اندازه مخالفان دولت روحانی نیز به‌شمار آورد. مخالفان روحانی دراین سال هر ابزاری در اختیار داشتند به «صحنه بازی» آوردند تا به این وسیله دولت روحانی را از نفس بیندازند. بدون شک مهم‌ترین مساله‌ای که در تمام طول سال93 وقت و انرژی دولت تدبیر و امید را به خود معطوف کرده بود حل پرونده هسته‌ای بود. محمدجواد ظریف به‌عنوان رئیس تیم مذاکره‌کننده ایران در طول سال93 بارها ترک‌وطن کرد تا با همتایان غربی خود بر سر پرونده هسته‌ای چانه‌زنی کند. این مذاکرات در برخی مقاطع تا آستانه توافق نهایی نیز پیش می‌رفت اما درنهایت مهم‌ترین اتفاقی که در این سال رخ داد تمدید این مذاکرات تا تیرماه 94 بود.

 وی در ابتدا تلاش کرد در افکار عمومی جهان قدرت ایران را برابر با طرف مقابل نشان دهد. روحانی به هیچ عنوان در این زمینه از خود ضعف نشان نداد و به شکلی رفتار کرد که نشان دهد سرنوشت مذاکرات به همان اندازه که به تصمیم طرف غربی بستگی دارد به همان میزان نیز به تصمیم ایران بستگی خواهد داشت. آقای روحانی در رویکرد دوم خود وارد «بازی آمریکایی» نشد و به‌عنوان یک سیاستمدار کارکشته وفرصت‌شناس از تمام فرصت‌ها به سود دولت خود استفاده کرد.«بازی آمریکایی» به بازی‌ای گفته می‌شود که آمریکایی‌ها همواره از آن استفاده می‌کنند و در آن ابتدا حریف را متقاعد و اقناع می‌کنند اما درنهایت دست‌های پشت‌پرده از آستین بیرون می‌آید و با تغییر صحنه بازی و روکردن برگ برنده نهایی، بازی را به سود خود تمام می‌کند. روحانی هرگز اجازه نداد سرنوشت مذاکرات را«بازی آمریکایی» تعیین کند. در این زمینه البته تعهد وتخصص دیپلمات بزرگی چون محمدجواد ظریف نیز به کمک آقای روحانی آمد. رویکرد سوم دولت تدبیر و امید در زمینه مذاکرات هسته‌ای عدم اجازه به کشور معاندی چون عربستان و رژیم‌صهیونیستی  برای مداخله و تأثیرگذاری بر نتیجه مذاکرات بود. در این زمینه اقتدارایران کاررا به جایی رساند که اختلافات آمریکا و اسرائیل روزبه‌روز بیشتر و عمیق‌تر شد و اسرائیلی‌ها به هیچ کدام از اهداف خود نرسیدند. با تمام این اوصاف به نظر می‌رسد سال94 سالی خواهد بود که این مذاکرات سرانجام به نتیجه خواهد رسید. در حالی که توجه به دغدغه‌های معیشتی مردم و همچنین کشمکش هسته‌ای تمام توان دولت آقای روحانی را معطوف به خود کرده بود دغدغه‌های مدنی و سیاسی در اولویت‌های بعدی دولت قرار گرفت. یکی از شعارهای مهم دکتر روحانی در زمان مبارزات انتخاباتی تقویت احزاب و نهادهای مدنی و فضای باز سیاسی بود. بدون شک طرح این شعار سبب اقبال بیشتر افکار عمومی به سمت آقای روحانی در انتخابات ریاست‌جمهوری شد. درنتیجه توقع می‌رفت آقای روحانی در این زمینه اهتمام ویژه‌ای از خود نشان بدهد.

 با این وجود برخی از کارشناسان معتقدند روحانی هنوز نتوانسته به وعده‌های مدنی خود به‌صورت کامل جامه عمل بپوشاند. اما دولت روحانی در تمام طول سال93با هجمه مخالفان نیز روبه‌رو بود. مخالفان روحانی در این سال سه رویکرد عمده را در مقابله با دولت روحانی به کار بردند. اول اینکه مجلس را به عنوان تریبون اصلی خود برای مقابله با دولت انتخاب کردند. تندروها البته منتظر واکنش دولت هم بودند تا به این وسیله بر آتش اختلاف دو قوه مجریه و مقننه بدمند. دوم اینکه با تشکیل «اتاق فکر» تلاش کردند ارزش‌های دولت روحانی را به ضدارزش تبدیل کنند. به همین دلیل میدان افکار عمومی را برای ضربه به دولت انتخاب کردند. سومین رویکرد مخالفان اما مغشوش کردن وجهه مذاکره هسته‌ای بود. تندروها تلاش کردند موفقیت‌های تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای دولت تدبیر و امید را به‌صورت منفی به مردم و افکار عمومی نشان بدهند.

منبع: آرمان