قلب من فروشی نیست!
در ماه مارس 2006 اخبار تکان دهنده‌ای از سرزمین چین منتشر شد: حزب کمونیست چین، در اردوگاه‌های مخفی کار اجباری؛ اندام‌های حیاتی(قلب، کلیه، کبد، قرنیه و....) بدن هزاران نفر از تمرین‌کنندگان زندانی فالون‌گونگ را در حالی که زنده‌اند از بدن شان خارج کرده و برای پیوند اعضا در معرض فروش قرار می‌دهد، سپس باقی‌مانده اجساد در کوره‌های زباله‌سوز از بین می‌رود.در سال‌های اخیر، کشورهای فقیر قاره آسیا به محل مناسبی برای تجارت پیوند اعضا تبدیل شده‌اند. کمبود اهداکنندگان اعضا در کشورهای ثروتمند موجب شده تا خارجی‌های مبتلا به بیماری‌های مختلف برای خرید اعضای بدن به کشورهای فقیری چون چین، پاکستان، هند، فیلیپین و... هجوم بیاورند. با وجود این‌که خریداری اعضای بدن به علت عدم رعایت مسائل بهداشتی و فقدان قوانین حمایتی لازم از اهداکنندگان اعضا در بسیاری از کشورهای جهان ممنوع است، اما سود سرشار از خرید و فروش اعضای بدن به قدری زیاد است که بازارهای سیاه تجارت اعضا بدون در نظر گرفتن این محدودیت‌ها همچنان پررونق است.
بر اساس قوانین بین‌المللی، کشورها می‌توانند با پذیرش بیماران خارجی و ارائه خدمات درمانی به آن‌ها به صورت قانونی کسب درآمد کنند. اما این امکان موجب بروز پدیده‌ای به نام «توریسم پیوندی» شده که از طریق آن بیماران نیازمند پیوند اعضا در پوشش مسافرت‌های توریستی اقدام به مسافرت به این کشورها می‌کنند. طی 12 سال گذشته میزان قاچاق اعضای بدن در سرزمین هفتاد و دو ملت رشد فزاینده‌ای داشته است.
گروه‌های تبهکاری که در این صنعت چند ده میلیون دلاری دست دارند، قربانیان خود را که اکثرا کارگران فقیر هستند ،از گوشه و کنار هند پیدا کرده و آن‌ها را با وعده و وعید به مکان‌های دوردست برده و در آن‌جا کلیه‌هایشان را به سرقت می‌برند. از طرفی دیگر، خبرگزاری رویترز در گزارش‌های خود اعلام کرده است که کشور فیلیپین نیز مدت‌هاست از سوی سازمان بهداشت جهانی در صدر کشورهای درگیر پدیده توریسم پیوندی معرفی شده است. هزاران نفر از ساکنان حومه‌های شهرهای بزرگ فیلیپین با فروش اعضای بدن خود امرار معاش می‌کنند. همچنین راه حل آسان برای مردم فقیر پاکستان که با انواع مشکلات مالی روبه‌رو اند، فروش کلیه و دریافت 3 هزار دلار است. دولت پاکستان در سال 1994 قانون مبارزه با خرید و فروش غیرقانونی اعضای بدن را تصویب کرد.
یک استاد چی‌گونگ در سال 1992 از شمال شرقی چین به نام لی‌هنگجی، روشی قدرتمند برای پرورش و بهبود سلامت جسمانی و روانی به نام فالون گونگ، به عموم مردم معرفی کرد. خلاف اشکال دیگر چی گونگ، که فقط بر رشد جسمی از راه تمرینات تمرکز می‌کردند، لی تاکید کرد که بهبود در سلامتی باید با رشد اخلاقی همراه باشد. رشدی که با تلاش جهت زیستن براساس اصول «حقیقت، نیکخواهی و بردباری» و انجام تمرینات حرکتی مشخصی میسر می‌شود.
اما وضعیت تجارت اعضای بدن در چین کاملا منحصر به‌فرد است. شاید به جرات بتوان گفت که چین تنها کشور آسیایی است که تجارت سیاه اعضای بدن در آن تحت نفوذ و هدایت بخش دولتی و در راس آن حزب کمونیست اداره می‌شود. انتشار گزارش‌های مستند درباره خارج کردن اعضای بدن زندانیان که اکثرشان تمرین کنندگان فالون گونگ(یک تمرین چی‌گونگ سنتی چینی است) هستند، در حالی که هنوز زنده هستند و همچنین فروش آن‌ها به قیمت‌های بالا با همکاری بیمارستان‌ها به ویژه بیمارستان‌های نظامی و وابسته به ارگان‌های دولتی این کشور، بر وخامت اوضاع افزوده است.
چقدر تکان دهنده بود بخصوص در چین 
