پیروزی جمهوریخواهان و تاثیر آن در خاورمیانه
«اوباما» نشان داده که در عمل، اهل جنگ و حمله نظامی نیست، این در حالی است که جمهوریخواهان به این رویه «اوباما» و دموکرات‌ها، علاقه‌ای ندارند و با دست‌یافتن به قدرت، روشی خلاف رویه آرام دموکرات‌ها در پیش خواهند گرفت.
علی بیگدلی ، کارشناس مسایل بین‌المللی در رزوزنامه شرق نوشت :پیروزی جمهوریخواهان در انتخابات میان‌دوره‌ای «کنگره» آمریکا نه‌تنها موازنه قدرت را در این کشور به‌هم می‌زند، بلکه نوع عملکرد سیاست خارجی آمریکا را هم به‌ویژه در خاورمیانه تحت‌تاثیر قرار می‌دهد. «اوباما» پیش از انتخابات ریاست‌جمهوری در سال2012 اعلام کرد خاورمیانه سه‌مشکل اصلی دارد و قول داده بود که در دوره دوم ریاست‌جمهوری خود سه‌مساله اصلی خاورمیانه یعنی صلح میان فلسطین و اسراییل، جنگ داخلی سوریه و مساله هسته‌ای ایران را حل خواهد کرد، اما «اوباما» تاکنون و پس از گذشت دوسال از دور دوم دوره چهارساله ریاست‌جمهوری خود هنوز نتوانسته به هیچ‌کدام از وعده‌های خود در این زمینه عمل کند. از سوی دیگر، آنچه در اوکراین اتفاق افتاد نیز آخرین مساله‌ای بود که «اوباما» نتوانست در آن نقشی قدرتمند ایفا کند و در رویارویی با آن، از خود ضعف نشان داد.
به‌همین دلیل محبوبیت او در سال‌های گذشته به‌دلیل نارضایتی‌های اقتصادی و برخی مسایل امنیت داخلی آمریکا، اصلاحات قوانین مهاجرتی و همچنین عملی‌نشدن وعده‌هایش در سیاست خارجی به شدت کاهش یافت. به‌طور سنتی، نگاه جمهوریخواهان، برخلاف دموکرات‌ها، همواره به درون جامعه آمریکا و سیاست‌های داخلی معطوف بوده است. از سوی دیگر، همواره جمهوریخواهان نسبت به دموکرات‌ها در اتخاذ سیاست‌های بین‌المللی خشن‌تر عمل کرده و سیاست خارجی آنها به‌طور معمول ضد ایران و اسلام بوده است، در حالی که دموکرات‌ها به استفاده از راه‌حل‌های سیاسی و دیپلماتیک علاقه‌مند هستند ولی جمهوریخواهان برای حل مسایل بین‌المللی از طریق نظامی، اعمال قدرت می‌کنند. در سال‌های گذشته یکی از اختلافات بین «اوباما» و «کنگره» مساله دخالت نظامی در سوریه بوده است. مجموعه جمهوریخواهان در ایالات‌متحده به دخالت نظامی در سوریه علاقه داشتند ولی «اوباما» با دخالت نظامی در این کشور مخالف بود و دست به چنین اقدامی نزد. شاید یکی از دلایل «اوباما» که اقدامی برای حمله نظامی انجام نداد، این بود که او برنده جایزه صلح نوبل بود و نمی‌خواست به اعتبار این جایزه لطمه‌ای وارد کند.
همچنین «اوباما» در نطق‌هایش بارها حمله نظامی ارتش آمریکا به فرماندهی «جورج بوش» سلفش، به عراق و افغانستان را غیرعاقلانه توصیف کرده بود. بنابراین «اوباما» نشان داده که در عمل، اهل جنگ و حمله نظامی نیست، این در حالی است که جمهوریخواهان به این رویه «اوباما» و دموکرات‌ها، علاقه‌ای ندارند و با دست‌یافتن به قدرت، روشی خلاف رویه آرام دموکرات‌ها در پیش خواهند گرفت. به نظر می‌رسد پیروزی جمهوریخواهان در آمریکا در نهایت؛ به زیان ایران خواهد بود. با افزایش قدرت جمهوریخواهان در «کنگره» و «سنا»، فشارهای ایالات‌متحده به ایران در رابطه با ادعاهایی نظیر حقوق‌بشر، دخالت ایران در امور داخلی دیگر کشورهای منطقه و حمایت از تشکیل «هلال شیعی» و همچنین سیاست‌های ضداسراییلی از سوی ایران، افزایش خواهد یافت؛ هرچند ممکن است ادامه ثبات قدرت جمهوریخواهان بتواند تاثیری منفی در پرونده هسته‌ای ایران داشته باشد.
اما امید این است که مساله هسته‌ای در نهمین دور مذاکرات ایران و «1+5» حل شود و خاتمه یابد. پس مطلوب است که ایران در این دور از مذاکرات موافقتنامه نهایی را با گروه «1+5» امضا کند و پس از آن، مذاکرات هسته‌ای را برای چگونگی و زمان رفع تحریم‌ها ادامه دهد.
ارسال نظر
