3 روایت عاشقانه از فینالیست‌شدن لیورپول

  وقتی خبر مصدومیت و غیبت محمد صلاح و فیرمینو منتشر شد، شاید آمار کسانی که به بازگشت لیورپول بعد از شکست ٣ بر صفر در بازی رفت مقابل بارسا امیدوار بودند به زیر یک‌درصد رسیده بود. اما امید و ایمان قرمزهای آنفیلد بعد از ١٤‌سال یک بار دیگر معجزه استانبول را برای آنها این بار در ورزشگاه خانگی تکرار کرد. معمار معجزه آنفیلد یورگن کلوپ بود، مردی که با دست‌های خالی برای دومین ‌سال متوالی تیمش را به فینال لیگ قهرمانان برد و هواداران بارسا را در شوک بزرگی فروبرد. چه کسی باورش می‌شد که بارسلونا شکست ٤ گله را در آنفیلد تجربه کند و هیچ ردی هم از آن مسی آماده هفته‌های گذشته نبیند؟ شاید بهتر از همه هواداران دوآتشه لیورپول بتوانند این معجزه را روایت کنند.

«لاورپول» عشق معجزه‌گر
علیرضا محرمی، خبرنگار خبرگزاری تسنیم
خیلی سخت است هوادار تیمی باشید که حتی قهرمانی‌اش را در لیگ داخلی‌اش ندیده باشید. این روزها که همه هوادار موفقیت‌ها هستند، خیلی سخت است شما هوادار یک عشق باشید. عشقی که نمی‌دانید از کجا جرقه خورده و تبدیل به ابدیتی در قلب‌تان شده است. هوادار لیورپول بودن سخت است، درست مانند ١٣قهرمانی منچستریونایتد، رسیدن به ٢٠ قهرمانی و عبور از رکود ١٨ قهرمانی شما در تمام ٢٩ سالی که قهرمان لیگ برتر نشده‌اید. سخت است که متولد ١٩٩١ باشید و آخرین قهرمانی لیورپول در لیگ برتر‌ سال ١٩٩٠ رقم خورده باشد و بازهم هوادار لیورپول باشید. سخت است هوادار تیمی‌بودن که درست لحظه‌های آخر برای به دست آوردن جام، پایش بلغزد و جام را تقدیم رقیبش کند. هوادار لیورپول بودن، فرق دارد با هواداری از بارسلونا، رئال مادرید، منچستریونایتد؛ شما عشقی در قلب‌تان دارید که شاید به صدها جام می‌ارزد. وقتی هوادار لیورپول باشید آنفیلد برای شما معبد فوتبال دنیاست و رنگ قرمزش، رنگ عشق، رنگ فوتبال. وقتی عشق داشته باشید، نام تیم‌تان را با واژه عشق (LOVE) صدا می‌زنید. «لاورپول» نه «لیورپول» همیشه چیزی برای معجزه دارد؛ از معجزه کامبک در فینال ٢٠٠٥ استانبول تا معجزه کامبک در نیمه نهایی ٢٠١٩ مرسی‌ساید. حالا می‌دانید چرا باید عاشق این تیم بود؟

معبد آنجاست که معجزه خلق می‌شود
علی عشق‌آبادی، خبرنگار ورزش ‌سه
شاید اگر از نگرانی درخشش لیونل مسی نبود، کلوپ در نشست خبری قبل از بازی رفت، بعد از این‌که گفت نیوکمپ فقط یک ورزشگاه است و نمی‌تواند معبد باشد، حرف‌هایش را متوقف نمی‌کرد و احتمالا جمله بعدی او هم این بود که اگر قرار باشد یک ورزشگاه در دنیا برای مردمش حکم معبد داشته باشد، آن آنفیلد است. تک‌تک کسانی که سه‌شنبه شب سکوهای آنفیلد را روی سرشان گذاشته بودند، هر کدام به تنهایی جای صلاح، فیرمینو و بقیه غایبان لیورپول را پر کردند. لیورپول یک بار دیگر از مهم‌ترین سلاح خود استفاده کرد. امکان ندارد همه نسل‌های یک تیم، کامبک زدن را این‌قدر ‌تر و تمیز بلد باشند. بلکه آن‌چه خیلی تیم‌ها را مثل بارسای سه‌شنبه شب در معبد آنفیلد از پا درآورده، ایمان است. ایمان و امید، تا همیشه در قلب همه ساکنان آنفیلد زنده است و این همان فرمولی است که معجزه را می‌سازد.

تا ٣ نشه...
مرتضی یاسری‌نیا، دبیر سرویس بین‌الملل سایت نود
استانبول، کریستامبول، آنفیلد و دوباره آنفیلد. آسمان همه جای دنیا برای لیورپولی‌ها یک رنگ است؛ به رنگ درام و هیجان. انگار ضرب‌المثل «تا سه نشه، بازی نشه» را برای قرمزهای آنفیلد ساخته‌اند؛ آن از تبدیل شکست ٣ – صفر به تساوی ٣-٣ در فینال فصل ٢٠٠٥-٢٠٠٤ لیگ قهرمانان و این از جبران شکست ٣ گله بازی رفت در زمین بارسلونا. در این فاصله لیورپول ٣ گل خورد و سپس ٣ گل به بازل زد، مجبور بود برای صعود به زنیت ٤ گل بزند، اما چون برایش درام به عدد ٣ ختم می‌شد، ٣ گل زد و آخری را نزد! ٣ – یک از دورتموند عقب افتاد و ٣ گل می‌خواست. عاقبت هم ٣-٤ به برتری دست یافت! گاهی محاسبات فرشته فوتبال برعکس می‌شد؛ مثل زمانی که ٣ گل به کریستال پالاس زد و در ادامه ٣ گل خورد تا در پایان این بازی هفته سی‌وهفتم فصل ٢٠١٤-٢٠١٣ مطمئن شود جام به دستش نمی‌رسد. این اتفاق هم به طعنه تبدیل شد به «کریستامبول». بله، ٣ برای لیورپول عدد مقدسی است، اما تقدیسش بماند برای فصلی که سه‌گانه واقعی را به خانه بیاورد. حالا که پایان انتظار طولانی قهرمانی در لیگ نزدیک است، با پر کلوپ می‌توان به پرواز «لیوربرد» (پرنده بومی نقش بسته روی آرم باشگاه) دل خوش بود و هیچ گاه تنها قدم نزد!

منبع:روزنامه شهروند