وقت آن رسيده که با خود روراست باشيم
افراد بي‌مسئوليتي که قطعنامه‌هاي متکي به اجماع بين‌الدول را در شوراي امنيت سازمان‌ملل متحد کاغذ پاره خواندند، به‌ويژه محمود احمدي‌نژاد و تيم همراه و همفکري که زمان و زمينة اين بلا و ابتلا را فراهم کرد، طبعاً هيچگاه رضا نداشته‌اند که ايران اين اجماع را بشکند و در مذاکرات قدرتمندي همچون برجام آمريکا را منزوي سازد.
روزنامه اطلاعات در یادداشتی به قلم سيدمسعود رضوي نوشت:اگر يک ناظر بي‌طرف، مسايل داخلي و خارجي ايران را از نظر بگذراند و با دقّت و وسعتي درخور و کارشناسانه، اوضاع و احوال را رصد کند، حداقل پيشنهاد احتياط در تمام جوانب و تحول و تدبير در بسياري از موضوعات و سرفصل‌ها را ارايه خواهد کرد.
دليل اين امر، فشارهاي اخير آمريکا نيست، زيرا اين نوع مداخلات و مشکلات از صدر انقلاب و ابتداي تشکيل نظام جمهوري اسلامي رخ داده و از همان بدو تخاصم نيز، گاهي شدتي و حدّتي غير منتظره يافته و داشته است. ازجمله در ماجراي سفارت آمريکا و 444 روز حضور دانشجويان پيرو خط امام يا در مقاطعي از جنگ تحميلي و يا تحريم‌هاي يکجانبه و قطعنامه‌هايي که با اصرار و فشار آمريکا در شوراي امنيت سازمان ملل متحد بر عليه ايران ـ گاه و بيگاه ـ به تصويب مي‌رسيد.
شايد وقت آن رسيده است که با خود روراست باشيم و مسئوليت اغلب و بلکه قريب به اتفاق مشکلات و ناهنجاري‌هاي موجود را بر عهده بگيريم. فساد و ناکارآمدي يا ناهنجاري‌هاي اخلاقي و خشونت اجتماعي، افت فرهنگي و آموزشي در تمام مراکز و مقاطع تحصيلي و پژوهشي، يا سوء استفاده و رانت خواري و پارتي بازي ووو... چه ربطي به دشمنان و تخاصم متصل و مداوم آنان دارد؟ در حقيقت اگر کسي يا کساني معتقد به مبارزة انقلابي و ستيز با استکبار و چنين مجاهدات مقدس و کبيري هستند، بايد عقبه و جامعة فاضله‌اي را که، هم پشتيبان اين نبرد است و هم نماد و الگوي برتر و کارآمدتر براي انسانهاست ارائه و عرضه کنند.
در غير اين صورت، جهاد براي چه هدفي و با کدام نشانه‌ها و اهداف و امکانات و کدام باورها و باورمندان؟
اين کليات، البته اجمالي بي فايده نيست اگر ناچار باشيم به بخشي از ناکارآمدترين عناصر موجود در ساختار مديريت و بوروکراسي کشور اشاره کنيم و مقدّمات آگاهي و افشاي آنان و نتايج کارها و حضورشان را در شرايط دشوار و بسيار حاد و خاص روي دايرة آگاهي عمومي عيان سازيم!
در حال حاضر دور تازه‌اي از تحريم و محاصرة اقتصادي کشورمان توسط دولت مخاصم ايالات متحدة آمريکا به رياست دونالد ترامپ درحال تمهيد و تدارک است. اما صراحتاً و با اشاره به برخي بازيگران سياست داخلي بايد هشدار داد که اين موضوع را نبايد دستماية تسويه حساب‌هاي سياسي قرار دهيم.
به خاطر آوريم که در گذشته همين اتفاق افتاد و پس از چندين قطعنامة شوراي امنيت، دوستان و شرکاي ما نيز به آن قطعنامه‌ها رأي اثبات و ايجاب دادند و در نتيجه ما دچار مشکلات عديده و ممتدي شديم که هنوز عوارض و آثارش هويداست.
افراد بي‌مسئوليتي که قطعنامه‌هاي متکي به اجماع بين‌الدول را در شوراي امنيت سازمان‌ملل متحد کاغذ پاره خواندند، به‌ويژه محمود احمدي‌نژاد و تيم همراه و همفکري که زمان و زمينة اين بلا و ابتلا را فراهم کرد، طبعاً هيچگاه رضا نداشته‌اند که ايران اين اجماع را بشکند و در مذاکرات قدرتمندي همچون برجام آمريکا را منزوي سازد. خشم ترامپ و نتانياهو از برجام قابل درک و دليل اين امر کاملاً روشن است.
اما گويا آزموده‌ها را قرار است بيازماييم. خاصه با وجود دلال بي‌منطقي مانند ترامپ که در پي‌حذف تمام دولت‌ها و قدرت‌ها و نهادهايي است که ذيل برنامه و تعلقات و منافعي که او تعريف کرده نمي‌گنجند.
در شرايط نوين، شايد مشکلاتي صعب‌تر از دهة هشتاد را پيش‌رو داشته باشيم. زيرا رقباي منطقه‌اي نظير عربستان و شرکا، رسماً به عنوان مستعمرات آمريکا عمل مي‌کنند و چين براي حفظ تعادل شکنندة اقتصادش از ايران و تعلقات مالي آن به راحتي چشم پوشي کرده و از مدت‌ها قبل عطاي تجارت و مبادلات پولي و بانکي با ايران را به لقايش بخشيده است.
اروپاي پير با رقيب تازه‌اي به نام اروپاي جوانتر که از ساية اتحاد جماهير شوروي بيرون خزيده، اجماع و قدرت سابق را نخواهد داشت و بسياري از کارشناسان خبره هشدار مي‌دهند که روس‌ها مثل هميشه فقط با برگ ايران بازي مي‌کنند و در لحظة حساس ما را تنها خواهند گذاشت. رژيم جنايتکار اشغالگر قدس در ساية آمريکاي ترامپ به فعاليت‌هاي خطرناک و ماجراجويانه دست مي‌زند و ايران بايد در اين زمينه دايرة ضمانت‌هاي امنيتي را بازتعريف و مجدداً مستحکم نمايد. اينها همه مستلزم هزينه و فعاليت مستمر و هشياري ممتد و مستدام ماست...
باري، در چنين شرايطي، رقابت و ضربه زدن به دولت و گروکشي براي اهداف حقير و منفعت‌هاي صغير بسيار خطرناک است. دولت بايد با دست باز ظرفيت‌هاي موجود را متعادل و توزيع کند و محدوديت‌ها، ممکن است مردم را در برخي زمينه‌ها از بسياري داشته‌ها و امکانات محروم سازد. مردم ايران البته مقاومت خواهند کرد اما بي‌عدالتي و فساد را ديگر نخواهند پذيرفت. خاصه که به سرعت برق و باد افشا مي‌شود و کسي نمي‌تواند در پشت توجيهات بيهوده پنهان يا متواري شود.
اين مقدمه براي رسيدگي به چند مسأله در ادامة اين يادداشت در روزهاي آينده نوشته شده و ادامه دارد.
ارسال نظر
