شیوع روحيه جوانمرگي در بین ورزشکاران ایرانی

خبر به سرعتي شگفت‌انگيز پخش شد؛ بازيكن تراكتورسازي با چاقو به هم‌تيمي‌اش حمله كرده و در حضور سرمربي تيم او را زده است. اين اتفاق هولناك روز گذشته با سرعتي خيره‌كننده در فضاي مجازي منتشر شد و تعجب هواداران را در پي داشت. آن‌ها از خود مي‌پرسيدند در فوتبال ايران چه خبر است؟ اما فراموش كرده بودند كه چاقوكشي، حمله با شوكر و چماق‌كشي اتفاقي عادي در فوتبال ايران است. تا‌كنون چندين و چندبار ديده شده است كه فوتباليست‌هاي معروفي كه الگوهاي جامعه و جوانانند دست به خشونت‌هايي عجيب و خارج از عرف زده‌اند. تازه‌ترين اتفاق در تمرينات تراكتورسازي رخ داده است. اين تيم درحالي روز گذشته به مصاف پارس جنوبي رفت كه پيش از این بازی دو بازیکن جوان و باتجربه تراكتور‌سازي به شدت با یکدیگر جنگ لفظی پیدا می‌کنند. اين ماجرا درحالي رخ داد كه گل‌محمدي، سرمربي تيم تراكتورسازي، شاهدهمه ماجرا بود و در مقابل چشمان او عارف آغاسي كه امسال به يكي از ستاره‌هاي تراكتور بدل شده است، با مهدي كياني، كاپيتان و بهترين بازيكن اين روزهاي تراكتورسازي، درگير شده است. این درگیری منجر به چاقوکشی آغاسي به روي كياني شده و دست كاپيتان تراكتورسازي به شدت آسیب ديده است. البته كياني که یکی از مهره‌هاي کلیدی‌یحیی گل محمدی است، بلافاصله ازسوي تیم پزشکی درمان شد تا براي بازي برابر پارس جنوبي مشكلي نداشته باشد.

مهارت بعضي از بازيكنان تراكتورسازي در چاقوكشي

اين نخستين‌بار نيست كه كه در فوتبال ايران بازيكنان اسم و رسم‌دار دست به چاقو‌كشي و خشونت‌هايي از اين دست مي‌زنند. پيش از اين، حضور همزمان دو تیم پیکان و تراکتورسازی در هتل المپیک جنجال‌آفرین شده بود. پیکانی‌ها برای بازی مقابل ذوب‌آهن و تراکتوری‌ها برای بازی با استقلال در هتل المپیک اردو زده‌ بودند. در حالی که بازیکنان دو تیم در لابی هتل حضور داشتند امیرحسین صادقی و فرزاد حاتمی که سابقه درگیری در بازی دوستانه پیکان و تراکتورسازی را نيز داشتند با يكديگر درگیری لفظی پیدا کردند و لحظاتی بعد به جان يكديگر افتاده و حسابی کتک‌کاری کردند. این اتفاق زمانی افتاد که محمد ابراهیمی قصد داشت این دو بازیکن را آشتی بدهد اما کار به دعوای شدیدتری کشید. حاتمی نيز که با سلاح سرد(چاقو) به صادقی حمله کرده بود، شیشه‌های هتل المپیک را شکست. در نهایت با دخالت اطرافیان دوطرف درگیری از يكديگر جدا شدند و دعوا به پایان رسید. این دو بازیکن چند سال پیش در استقلال همبازی بودند و به همین دلیل به احتمال زياد این دعوا دلیلی کهنه‌تر از بازی دوستانه پیش فصل پیکان و تراکتورسازی داشت. نكته جالب توجه اينجا بود كه اين‌بار نيز يكي از بازيكنان تراكتورسازي در اين اتفاق سهيم بوده ‌است. این دو بازیکن درنهايت با پادرمیانی اطرافیان با يكديگر آشتی کردند، هر دو به كميته اخلاق رفتند اما خبري از برخورد قاطع با اين اقدام نشد. اين اتفاقات پايان ماجراي خشونت‌هاي خارج از عرف در فوتبال ايران نيست، چندي پيش تمرین تيم صباي قم شاهد درگیری و چاقوکشی بود. بعضي از افرادی که پیش از این در صبا حضور داشتند با آمدن مدیریت و کادرفنی جدید جایی در این تیم نداشتند و به نشانه اعتراض به محل تمرین صبا رفتند و اقدام به داد و فریاد و چاقوکشی کردند، در دست بعضي از این افراد قمه نيز دیده می‌شد.

كتك كاري بازيكن مطرح پايتخت نشين

پيش از اين يكي از بازيكناني كه اين فصل به يكي از تيم‌هاي مطرح پايتخت منتقل شده است، در اتوبان با شوكر به راننده‌اي حمله كرد. داستان خيلي ساده شروع شد؛ پيچيدن جلوي يکديگر و زدن بوق‌هاي فراوان مثل بچه‌هاي نوجوان. وقتي پاي شهرت به ميان مي‌آيد و جواني كه الگوي ميليون‌ها نفر است، انتظار مي‌رود که کمي صبور باشد و به دليل جايگاه ويژه اجتماعي‌اش خيلي مسائل را رعايت کند. اما آقاي فوتباليست که نشان داده بود از دعوا نمي‌ترسد و در زمين نيز سرش براي دعوا درد مي‌کند، کنار زد تا حساب راننده را برسد.

دو طرف از ماشين پياده شدند و در چشم به هم زدني، آقاي فوتباليست با پيشاني به صورت راننده جوان ضربه زد. در چند‌صدم ثانيه ناگهان خون صورت آن جوان را گرفت، دوستانش نقل مي کنند: «اگر رفيقم مان را از دستش نجات نمي‌داديم معلوم نبود او مي‌خواست چه بلايي سرش بياورد». اين پايان کار نبود. آقاي فوتباليست ناگهان يک شوکر رو کرد؛ چيزي که حمل آن خلاف قانون است و مي‌تواند براي هر فردي زندان داشته باشد. فوتباليست پس از زدن کله به صورت آن جوان، با شوکر نيز به پهلوي او مي زند. رفقاي آن جوان خيلي سريع با پليس تماس مي‌گيرند و چند دقيقه بعد پليس از راه مي‌رسد. در اين مدت کوتاه فوتباليست نيز با دوستانش تماس مي‌گيرد تا بيايند. يکي از دوستان او از راه مي رسد و شوکر را به آن سمت اتوبان يادگار امام(س) پرتاب مي‌کند تا مبادا دست پليس به آن برسد.

دوستان جواني که غش کرده بود، به پليس مي ‌گويند با چشم خودشان ديده‌اند كه اين بازيکن شوکر درآورده و به دوست‌شان زده است. اما او اين مساله را تکذيب مي‌کرد و مي‌گفت نمي‌داند از چه چيز حرف مي‌زنند. پليس طرفين را به کلانتري مي‌برد تا به پرونده رسيدگي شود. جواني که بيني‌اش شکسته و از حال رفته است، به بيمارستان منتقل مي‌شود. به موازات آن بازيکن معروف، به بازداشتگاه کلانتري منتقل مي‌شود. دوستان او تلاش مي‌کنند تا مشکل را به شکلي حل کنند. وقتي خانواده جوان شاکي از راه مي‌رسند، از رييس پليس مي‌خواهند تا شکايت‌شان را تنظيم کند و آقاي فوتباليست را به دادگاه ببرند. در اين لحظه دوستان اين فوتباليست براي جلوگيري از آبروريزي بزرگ، با خانواده فرد شاكي دقايقي حرف مي‌زنند. يکي از آن ها مي‌گويد: «شما اگر شکايت کنيد، اين فوتباليست به دادگاه مي‌رود. در نهايت شما مي‌خواهيد ديه بگيريد. اشکالي ندارد. همين حالا بگوييد ما ديه را بدهيم. ديگر نه شما پاي‌تان به دادگاه باز شود، نه ما».

خانواده فرد مضروب ابتدا رضايت نمي‌دهند ولي بعد از نزديک به يک ساعت مي‌پذيرند و مي‌گويند: «12 ميليون تومان بدهيد تا رضايت دهيم». فوتباليستت معروف ابتدا قبول نمي‌کند و مي‌گويد زياد است. پس از صحبت دوباره با خانواده طرف، سرانجام روي رقم 9 ميليون تومان توافق مي‌کنند و بدين ترتيب با پرداخت اين پول، مي‌توانند از شاکي رضايت بگيرند. بازيکن معروف نيز آزاد مي‌شود و به خانه‌اش مي‌رود. يكي از پيشكسوتان تيم ديگر پايتخت نيز يك‌بار با كلت كمري درگيري ايجاد كرده بود كه آن اتفاق نيز ختم به خير شد.

چاقو كشي در عرصه داوري

چندي پيش تست‌گیری از داورانی که باید برای فصل جاري قضاوت کنند، انجام شد. در این امتحان چند داور نتوانستند به‌حدنصاب خوبی برسند و رد شدند که این مساله باعث ایجاد‌شدن حاشیه‌هایی نیز شد. پس از رد شدن یکی از داوران به‌نام عباس راكي، حسین عسكری از او می‌خواهد که محل تست‌گیری را به دلیل رد شدن، ترک کند. این فرد به‌شدت عصبانی شده و با عسكری درگیری پیدا می‌کند و حتی گفته می‌شود از ساک ورزشی خود تیغی را خارج کرده تا به سمت عسكري حمله کند، اما چند نفر مداخله کرده و درنهايت او را جدا می‌کنند.

لزوم دخالت كميته اخلاق

شايد يكي از مشكلات اساسي در ورزش ايران اين است كه بعضي از اتفاقات، آن‌طور كه بايد مورد توجه قرار نمي‌گيرند. كميته اخلاق كه مدل موي بازيكنان را زير نظر دارد، مسئوليت خود را محدود به همين اقدامات كرده و به ماجراهاي اصلي نمي‌پردازد.

وقتي ورزشكاراني كه الگوهاي جامعه و جوانان هستند، دست به خشونت‌هايي از اين قبيل مي‌زنند چه انتظاري مي‌‌توان از جواناني داشت كه از اين افراد الگو مي‌گيرند؟ فحاشي هواداران در ورزشگاه‌ها، حمله با چاقو و سنگ به بازيكنان حريف و اقداماتي از اين دست هرگز عجيب نيستند، وقتي بازيكنان جوان با چاقوكشي، حرمت شكني مي‌كنند.