ترامپ جهان را به لبه پرتگاه سوق می‌دهد
آخرین نمونه آن وزیر دادگستری اوست که حالا قرار است سکان نهادی را در دست داشته باشد که کمترین دروغ و فسادی، می‌تواند آن را در کنار کشورش یکسره به تباهی و نابودی سوق دهد.
روزنامه شهروند نوشت:هنگامی که مفسران سیاسی به اظهارات باراک اوباما، ریاست‌جمهوری سابق ایالات متحده می‌اندیشند، تازه متوجه می‌شوند که حرف‌های این سیاستمدار کهنه‌کار چقدر معنا داشت. وی آن زمان اظهار داشته بود که امیدوار است انتقال قدرت در کاخ‌سفید از وی به دونالد ترامپ، ریاست‌جمهوری کنونی توأم با آرامش باشد. اما حالا که بیش از ٣ ماه از این انتقال قدرت نه چندان آرام می‌گذرد، می‌توان شاهد آن بود که برنده انتخابات نوامبر ٢٠١٦ (آذرماه ٩٥) که صرفا با اتکا به رأی ایالتی الکترال و با کمتر از ٣میلیون رأی نسبت به هیلاری کلینتون، نامزد حزب دموکرات، ریاست‌جمهوری ایالات متحده آمریکا را به دست آورد، علاوه بر نارضایتی عمومی، با اتهامات مکرر ارتباط خودش و کابینه متزلزل تاجرمآبش با روس‌ها مواجه است. آخرین نمونه آن وزیر دادگستری اوست که حالا قرار است سکان نهادی را در دست داشته باشد که کمترین دروغ و فسادی، می‌تواند آن را در کنار کشورش یکسره به تباهی و نابودی سوق دهد. گرچه ترامپ سعی کرد با اجرای سریع دو وعده‌اش مبنی بر کشیدن دیوار در مرز مکزیک و گسترش صنعت نفت و توسعه خطوط لوله انتقال نفت خام که مورد مخالفت فعالان محیط‌زیست ایالات متحده بود، عمل‌گرا بودن خود را به رخ سایر سیاستمداران، ازجمله هم‌حزبی‌های جمهوریخواهش در سنا و کنگره بکشد، اما در بازه زمانی کنونی نتوانسته با انبوه چالش‌هایی که عمدتا از داخل کشور و از قضا، بخشی از آنها که توسط همفکران سیاسی او مطرح شده، کنار بیاید. ترامپ بی‌مسئولیتی را که حداقل در قاموس و فرهنگ ایالات متحده به‌عنوان گناهی نابخشوده مطرح است، به آن حدی رسانده که رفتارهای او با افرادی دچار اختلالات روانی مقایسه می‌شود و در این میان برخی از روانشناسان و روانپزشکان معتقدند، مقایسه ترامپ با بیماران روانی، نوعی توهین به این افراد آسیب‌دیده است؛ چرا که او کاملا خودآگاه دست به رفتارهای نابهنجار می‌زند. در عرصه سیاست خارجی نیز ترامپ با انتخاب رکس تیلرسون، یک سرمایه‌دار نفتی که پیش از این مدیرعامل و رئیس هیأت‌مدیره شرکت بزرگ نفتی اکسون موبیل بود، عملا علاوه‌بر برهم زدن سیاست‌های شبه تنش‌زدایی که مثلا به عقد برجام انجامید، متحدان خود را نیز دو پاره کرده است.
از یک سو، دست به برگزاری رزمایش‌های نظامی در شرق دور زده و قول فروش سلاح‌های استراتژیک به همپیمانانی چون کره‌جنوبی، ژاپن و چین تایپه می‌دهد و از سوی دیگر، با همپیمانان ناتویی‌اش در اتحادیه اروپا شاخ به شاخ می‌شود. به نظر می‌رسد، ادامه سیاست‌های غیرمسئولانه ترامپ، مصائب این رئیس‌جمهور را بیش از پیش افزایش داده و جهان را بیش از گذشته به لبه پرتگاه سوق بدهد.
ارسال نظر
