با تصویب قانون شهردار تهران و شهرداری پاسخگو شوند
البته اعضای شورای شهر وشهردار تهران هم در این خصوص کوتاهی می‌کنند. زیرا در زمینه پاسخگویی شهرداری کوچک‌ترین قدمی برنداشته است.
روزنامه آرمان در یادداشتی به قلم صادق زیباکلام نوشت:با نزدیک شدن به پایان سال فضای سیاسی جامعه بخصوص در شهرهای بزرگ سیاسی خواهد شد. درسال ۹۶ قراراست دوانتخابات ریاست جمهوری و شورای شهر به صورت توامان با هم برگزارشود. به طوریقین این دوانتخابات برای جناح‌های سیاسی ازاهمیت زیادی برخوردار است. بعضا درمورد انتخاب شهرداران کلان شهرها نیزسخنان زیادی به میان می‌آید اما به اعتقاد نویسنده بیش از اینکه مساله انتخاب شهردار درکلان شهرها و بخصوص تهران دارای اهمیت باشد، مساله پاسخ گویی شهردار از اهمیت بالایی برخوردار است.بسیار مهم است که شهردارباید به یک نهاد پاسخ گو باشد. بزرگترین مشکلی که درنظام مدیریتی ما وجود دارد فقدان پاسخگویی است. تازمانی که شهردار تهران درقبال عملکرد خود به هیچ نهاد وارگانی پاسخگو نباشد و نهادهای نظارتی نتوانند نظارت کامل و بایسته ای برعملکرد شهردار داشته باشند، چندان اهمیت ندارد که شهردار توسط نهادی مانند وزارت کشور یا رای مستقیم مردم وحتی اعضای شورای انتخاب شود. متاسفانه درشرایط فعلی به علت قدرت زیاد شهردار عملا وی پاسخگوی شورای شهر نیست ومضافا چون شورای شهر اختیارات زیادی به لحاظ قانونی ندارد، نمی تواند برعملکرد شهرداری تاثیر بگذارد.
تازمانی که عنصر پاسخگویی وجود نداشته باشد هراقدامی در این زمینه بیراه است. شهردار فعلی تهران زحمات زیادی را متقبل می‌شود ولی اگر به کلیت شهر تهران نگاهی بیندازیم، مشاهده خواهیم کرد که تهران به جنگلی از بتون و آسمانخراش‌ها تبدیل شده است. علت به وجود آمدن چنین شهری کاملا مشخص است. زیرا شهرداری پول می‌گیرد تا مجوز لازم برای ساخت و ساز درتهران را صادر کند. سوالی که مطرح می‌شود این است که یک شهر دوازه میلیون نفری باید از طریق عوارضی که از سازندگان دریافت می‌کند، اداره شود؟ آیا هزینه شهرداری از بیلبورد‌های سیاسی علیه دولت و به نفع مخالفان دولت تامین می‌شود؟ البته تنها مساله درآمد شهرداری تهران مطرح نیست. سوال این است که فرهنگسراهای تهران چه اندازه درتوسعه فرهنگی تهران نقش دارند؟ این موارد نشات گرفتن از این مساله است که شهردار تهران پاسخگو نیست. واقعیت این است که باید برای شهرهای بزرگی مانند تهران تدبیری اندیشید که شهردار و شهرداری پاسخگوی نهادهای نظارتی باشد. البته نباید تمام تقصیرها را به گردن شورای شهر وشهرداری انداخت. زیرا مردم تهران نیز در عدم پاسخگویی شهردار مسئولند. زمانی که مردم درانتخابات شورای شهر شرکت نمی‌کنند، درحالی که اعضای شهر تهران حدود ۶میلیون رای‌دهنده دارد واعضای شورای این کلان شهر با هشتاد تا صد‌هزار رای انتخاب می‌شوند، آیا باید توقع پاسخگویی از شهردار و شهرداری را داشت؟ بنابراین درعدم پاسخگویی شهردار تهران مردم مسئول هستند.
البته اعضای شورای شهر وشهردار تهران هم در این خصوص کوتاهی می‌کنند. زیرا در زمینه پاسخگویی شهرداری کوچک‌ترین قدمی برنداشته است. اثر عدم پذیرش مسئولیت توسط مردم، شهرداری و شهردار این است که شهر بزرگی مانند تهران با تراکم فروشی اداره می‌شود و اگر بخواهیم جلوی رشد سرطان وار آسمان‌خراش‌های بتنی در تهران گرفته شود، عملا نمی‌توان مخارج شهر تهران را تامین کرد. لذا به نظر می‌رسد مجلس باید دراین زمینه پا به میدان گذاشته و طرحی برای اداره شهر تهران طراحی کند. بالاترین انتظار دراین زمینه از مجلس وجود دارد. چراکه قوه قانونگذاری به خوبی می‌تواند ازطریق تصویب قانون، شهرداری تهران را به نهادی پاسخگو تبدیل کند و هم می‌تواند شرایط مناسبی برای درآمد شهرتهران با تصویب قانون به وجود آورد.
ارسال نظر
