تدبیرامدی

من ٢ سال است که دچار سرطان شدم و این مدت برای من مثل یک کلاس آموزش شده. ٦ ‏ماه اول حس تنهایی بود که بعدش خدا را پیدا کردم. دوست داشتم زندگی کنم. با تمام وجود ‏زندگی کردن را دوست دارم و هیچوقت ناامید نشدم. تنها چیزی که در این دوسال در من ثابت ‏مانده همین حس امید به زندگی است. الان ٣٧ سالم است و ٣٥‌‬ سال از عمرم را خوب زندگی ‏کردم و دوست دارم وقتی این دردها تمام شد دوباره آن خاطرات خوش گذشته ام را تجربه کنم؛ ‏دوباره بتوانم مسافرتم را بروم، روی پاهایم راه بروم، درگیر کار روزنامه نگاری شوم یا اگر شد کار بهتری انجام دهم. بنابراین شیوه مبارزه ام «علاقه به زندگی» است. ‏