روزنامه ایران در یادداشتی به قلم محمدمهاجری در انتقاد از سخنان برادر شهید غضنفر رکن آبادی نوشت: از میهمانی دعوت می کنند که میراث دار شهیدی عزیز است. تریبون را به او می سپارند و او مسئولان بعثه حج مقام معظم رهبری و دیگر نهادهای مسئول را متهم می کند که در باره قربانیان فاجعه ۴سال قبل در منا، ساخت وپاخت کرده اند.ساعتی بعد،محتوای برنامه در فضای مجازی منتشر می شود. مسئولان صداوسیما هم به احتمال زیاد از طریق همین فضا متوجه می شوند که چه دسته گلی به آب داده اند و به تلاش می افتند تا قضیه را جمع و جور کنند.
اولین ژست،ژست آزادی بیان و تعاطی افکار است که ایهاالناس یک نفر آمده در تلویزیون و حرفی زده که نظر شخصی اوست؛اگر کسی جوابی دارد بسم الله!
اولا آقای رئیس صداوسیما اگر به چنین برنامه هایی که از شبکه افق پخش می شود دقت کند،درخواهد یافت که از این نمونه دروغ و تهمت یک بار و دوبار نیست که گفته شده و اتفاقا روی آنتن زنده هم رفته است. اما به نظر می رسد زور آقای رئیس آنقدرها نیست که جلوی دعوت از مهمانهایی را که در این برنامه حضور می یابند و طبق عادت یا از روی توهم، دروغ می گویند بگیرد.حتی نمی تواند پخش زنده این برنامه ها را که معمولا برای امنیت ملی کشور هزینه می تراشند متوقف کند و پس از بازبینی منتشر کند.
اگر قرار است مارگزیده از ریسمان سیاه و سفید بترسد، پس باید تدبیری به اتاق مدیران صداوسیما راه یافته باشد. بنابراین چاره ای جز این نمی ماند که تصور شود چنین اقداماتی از روی عمد صورت می گیرد.
این تصور انگاه قطعی تر می شود که صداوسیما به عنوان رقیب سیاسی دولت وارد میدان می شود و از جایگاه اپوزیسیون (همچون بی بی سی و رادیو فردا و تلویزیون وابسته به آل سعود) به دستگاههای اجرایی کشور حمله می کند.آن وقت آخر هرماه منتظر است از همین دولتی که از صبح تا نیمه شب به آن بد می گوید،مواجبش را بگیرد!
کاش تلویزیون بجای اینکه از آمارهای ۹۰درصد به بالا برای بینندگان خود حرف می زند در باره عملکردش به یک نهاد بیطرف پیشنهاد نظرسنجی بدهد و با دیدن نتایج،ماست ها را کیسه کند ولااقل خودش را نفریبد.
ثانیا فرض کنیم ژست آزادی بیان صداوسیما جدی باشد. اگر چنین است چرا رسانه ملی همیشه به یک سمت غش کرده و همواره یک بخش کوچک بداخلاق عصبانی از جریانهای سیاسی جامعه قدر می بینند و در صدر می نشینند؟ واقعا در بین این همه استاد دانشگاه و اقتصاددان و سیاستمدار و فرهنگ شناس و فرهیخته،تریبون باید دست چند نفر محدود وابسته به یک دکان سیاسی نه چندان خوشنام بیفتد که معمولا هم برای کشور هزینه ساز شود؟ این کجایش با ژست آزادیخواهی صداوسیما جور در می آید که صداهای متعدد در جامعه از تلویزیون پخش نشود؟
***
خاطرم هست یکبار مقام معظم رهبری در در باره صداوسیما فرمودند خودشان نیز منتقد این رسانه اند. همان موقع نوشتم اگر جای رئیس صداوسیما بودم با این بیان معظم له،اتاق کارم را ترک می کردم و کلید را به نگهبان می دادم و برای همیشه می رفتم.
راستش الان فکر می کنم ایشان آن توصیه را عملی کرده و من جای گلایه از ایشان را ندارم! چون اگر صداوسیما رئیس داشت و رئیسش در اتاق کارش بود نباید اوضاعش این همه شلم شوربا باشد!
ارسال نظر
